Astronomie

Grootste zonne-planeet is Jupiter van grootte (diameter) 139822 km. De grootste in onze Melkweg is vermoedelijk een HD100546 b van ongeveer 7 keer Jupiter's. Nu geen gegevens, want verder dan de Melkweg. De exoplaneet HD 199546 b, die rond de ster HD 1000546 in onze melkweg Hilky Way draait, wordt verondersteld de grootste bekende exoplaneet te zijn. Het is 6,9 keer zo groot als de grootste planeet Jupiter in ons zonnestelsel. Deze ster is ongeveer 320 lichtjaar verwijderd. Referentie: wiki HD 1000546 Lees verder »

Ster vormt zich uit een enorme wolk van stof en gas. vanwege de zwaartekracht. Wanneer de kerndruk en -temperatuur 15 miljoen waterstof bereikt, begint het te smelten en wordt helium geproduceerd. + Energie. na 10 miljard jaar wordt de waterstofverbrandende geviste zwaartekracht lass en wordt str de rode reus. Buitenste lagen worden opgeblazen uit de planetaire nevel. De binnenkant wordt de witte dwerg. teacherknoowledge wikispace.com. foto ,. Lees verder »

De ster zal beginnen in te storten en nog een beetje op te warmen. De buitenste envelop wordt groter waardoor de temperatuur aan de oppervlakte daalt, maar ook het oppervlak en daarmee de helderheid van de ster. Kleine sterren, zoals de zon, ondergaan een relatief vreedzame en mooie dood die hen door een fase van de planetaire nevel laat lopen om een witte dwerg te worden. Enorme sterren, aan de andere kant, zullen een meest energieke en gewelddadige einde ervaren, die hun overblijfselen verspreid over de kosmos zullen zien in een enorme explosie, een supernova genaamd. Zodra het stof is verdwenen, resteert er alleen nog Lees verder »

De levenscyclus van een ster hangt af van zijn massa. Hoewel alle sterren een hoofdreeks doorlopen, is wat daarna gebeurt heel anders voor kleine sterren en grote sterren. Alle sterren worden "geboren" uit een wolk van gas en stof, een nevel genaamd. Ze beginnen als een protoster, een dichte gaszak die naar binnen stort als gevolg van zijn eigen zwaartekracht, heter wordt als hij naar binnen knijpt. Het wordt een ster wanneer de druk en temperatuur een punt bereiken waarop de waterstof in de kern van de protoster begint te smelten tot helium, waardoor enorme energie vrijkomt. Een ster fusing waterstof is naar ver Lees verder »

Hoe kleiner de startmassa van een ster, hoe langer hij zal leven In de wolken van stof en gassen, nevel. Waterstofatomen vormen een draaiende gaswolk en tenslotte trekt meer waterstofgas naar de draaiende wolk. Terwijl het ronddraait, botsen waterstofatomen met elkaar en waterstofgas warmt op. Wanneer dit 15.000.000 ^ C bereikt, begint kernfusie en wordt een nieuwe ster of protoster gevormd. Als een protoster eenmaal gevormd is, is zijn levenscyclus gefixeerd. Middelgrote ster raasde reus of superreus als een ster begon met een kleine massaraster hoofdreeks sterrenrarrwhite dwarfrarrblack dwerg als een ster een lage massa Lees verder »

Stervormen uit een gaswolkadvertentie die nevel wordt genoemd. Vanwege de zwaartekracht stort de wolk in tot midden en vormt een protoplaneet. Wanneer de temperatuur stijgt tot 15 miljoen sterft het kernfusie en wordt het een ster. Het blijft in de hoofdreeks fuseren met waterstof tot helium..Star blijft in evenwicht bt zwaartekracht trekken in afdelingen en druk van fusie naar buiten duwen..Wanneer waterstof klaar is, wordt de ster rode reus. De buitenste lagen zijn verloren, (Vormt een planetaire nevel). het centrum krimpt naar witte dwerg. picture credit cyberphysics.UK. Lees verder »

Nebula - protostar - hoofdreeks - supernova - neutronenster - zwart gat De meest massieve sterren (10+ zonmassa's) beginnen als kleinere sterren. Ze vormen zich uit gas en stof in een nevel tot het condenseert tot een protoster, wanneer het begint op te warmen en te gloeien. Het wordt dan een hoofdreeksster die later een rode reus zal worden. Dit is wanneer de initiële grootte van de ster echt van belang wordt. Na de rode gigantische fase zullen massieve sterren een supernova-explosie ervaren. Als het overblijfsel van de supernova tussen 1,4 en 3 zonsmassa's is, wordt het een neutronenster. Als het overblijfse Lees verder »

10 miljoen jaar Levensverwachting van de zon, d.w.z. een solaire massa is 10 ^ 10 jaar. De relatie tussen de levensverwachting T_e, in termen van levensverwachting van de zon en de massa M in termen van zonnemassa is T_e = 1 / M ^ 2.5 vandaar dat de levensverwachting van een ster met 16 zonnemassa 1 / (16 ^ 2,5) is xx10 ^ 10 jaar = 1 / 1024xx10 ^ 10 jaar = 0.0009766xx10 ^ 10 jaar = 9.766xx10 ^ 6 jaar of ongeveer 10 miljoen jaar Lees verder »

De aarde heeft nog ongeveer 5 miljard jaar over. De levensduur van de aarde is volledig afhankelijk van de veroudering van de zon. Over 5 tot 6 miljard jaar zal de zon een punt bereiken waar de kern niet langer kan volhouden dat de kernfusie is geweest en het zal uitgroeien tot een rode reus. Dat betekent dat het mogelijk is dat de zon voldoende kan groeien om de aarde zelf te verzwelgen, maar zelfs als dat niet het geval is, zal het leven ophouden op een gegeven moment tijdens de groei van de zon in een rode reus. Lees verder »

De lithosfeer is de buitenste 'bol' van de vaste aarde, bestaande uit de korst en het bovenste deel van de mantel. De lithosfeer is grotendeels belangrijk omdat het het gebied is waar de biosfeer (de levende wezens op aarde) wonen en leven. Als het niet voor de tektonische platen van de lithosfeer was, zou er geen verandering op aarde zijn. Tectonische platen verschuiven als gevolg van convectiestromen lager in de mantel en dit kan de vorming van bergen, de uitbarsting van vulkanen en aardbevingen veroorzaken. Hoewel dit op korte termijn rampzalig kan zijn, zijn voordelen op de lange termijn de vorming van een nieu Lees verder »

. De mechanisch stijve / sedimentaire buitenste laag van de lithosfeer wordt opgesplitst in tektonische platen met convergerende, transformerende en uiteenlopende grenzen. Deze platen rijden over halfgesmolten binnenrots. Langs transformerende grenzen verschuiven tektonische platen langs elkaar. Top van lithosfeer reageert met atmosfeer, hydrosfeer en biosfeer resulterend in bodemvorming .. Lees verder »

De lithosfeer, de buitenste stijve laag van de rotsachtige materie van de aarde, bestaande uit de korst en de bovenste mantel, bestaat grotendeels uit silicaten. Rotsachtige lichamen op zijn minst in ons hele zonnestelsel zijn vergelijkbaar. De silicaatsamenstelling is inherent aan de abundantie en chemische reactiviteit van elementen. Volgens http://www.knowledgedoor.com/2/elements_handbook/element_abundances_in_the_solar_system.html zijn de tien meest voorkomende elementen in het zonnestelsel: Waterstof Helium Zuurstof Koolstof Neon Stikstof Silicium IJzer Zwavel Rotsen worden gevormd door de reactie van zuurstof met and Lees verder »

Geothermische gradiënt (snelheid van verandering van temperatuur) varieert van oppervlak tot centrum. Gemiddelde voor lithosfeer: oppervlaktetemperatuur 15 ° C aan de bovenkant en ongeveer 1300 ° C aan de onderkant. De dikte van de lithosfeer onder zee is bijna 200 km en dit is bijna het dubbele van de laag onder het land. De stijging kan langzamer zijn, onder de zee. Lees verder »

Magnitudeschaal wordt gebruikt in de astronomie om sterrenhelderheid te classificeren zoals gezien voor aarde .. In 124 Bc classificeerde Hipparchus sterren van 1 tot 6 magnitude..He definieerde helderste sterren als 1e magnitude en de zwakste ster die we met het blote oog als 6e magnitude kunnen zien . In 1856 gaf Norman Pogson het een wetenschappelijke verklaring. Sterren van de eerste orde zijn 100 keer helderder dan de ster van de zesde magnitude. Dus elke magnitude het verschil is de 5e wortel van 100. Dat is 2.512. Picture verklaart de grootte van commom-objecten. Picture credit ces lisc ernet.in Lees verder »

Een logaritmische schaal om de helderheid van een ster te bepalen. ongeveer 2000 jaar geleden maakte Hipparchus het idee van een schaal. helderste sterren werden magnitude 1 genoemd. De meeste zwakke sterren werden magnitude 6 genoemd. Dus een magnitude van 1 betekent helderheidstoename van 2,5..Deze schaal werkt in de omgekeerde volgorde. Meer het aantal minder de helderheid. moderne elektronische instrumenten kwamen en de schaal werd uitgebreid tot minuszijde voor witmakersobjecten. Dus de zon is -26,73 Sirius -1,46 Canpopus (Carina) -0,72 Venus -4. Lees verder »

6 * 10 ^ 51 kg Een totale massa van de zichtbare materie van ongeveer 6 * 10 ^ 51 kg De massadichtheid van zichtbare materie (dwz sterrenstelsels) in het heelal wordt geschat op 3 * 10 ^ -28 (kg) / m ^ 3 ^. De straal van het zichtbare Universum wordt geschat op 1,7 * 10 ^ 26 m. Plus of minus 20 procent. Daarom kun je de massa van het universum berekenen. Referentie: http://people.cs.umass.edu/~immerman/stanford/universe.html Lees verder »

Een goede benadering voor het berekenen van de afstand tot de zon is om de eerste wet van Kepler te gebruiken. De baan van de aarde is elliptisch en de afstand r van de aarde tot de zon kan worden berekend als: r = (a (1-e ^ 2)) / (1-e cos theta) waarbij a = 149.600.000 km de semi-majeur is asafstand, e = 0,0167 is de excentriciteit van de baan van de aarde en theta is de hoek van het perihelium. theta = (2 pi n) /365.256 Waarbij n het aantal dagen is van perihelion dat 3 januari is. De wet van Kepler geeft een redelijk goede benadering van de baan van de aarde. In werkelijkheid is de baan van de aarde geen echte ellips, o Lees verder »

De omvang van de ontsnappingssnelheid varieert enigszins van de gemiddelde 11,2 km / sec. Het hangt af van de tijd en locatie van de lancering van de raket. Zie de details in de uitleg. Mijn discussie gaat over veranderingen in het gemiddelde, gerelateerd aan de nuances in de orbitale acceleratie. Veranderingen in de omloopsnelheid worden toegeschreven aan veranderingen in deze versnelling. .. Veranderingen in de centripetale orbitale versnelling zijn verantwoordelijk voor veranderingen in de ontsnappingssnelheid. Het kan de ontsnappingssnelheid verminderen of verhogen. Er zijn maxima en minima. De richting van deze versne Lees verder »

Geologische mesosfeer is het vaste deel van de aardmantel tussen asthenosfeer en de buitenste kern. De seismische golven gaan sneller de mesosfeer in. Mesosfeer wordt ook gebruikt in de atmosferische classificatie van lagen. Het is tussen stratosfeer en thermosfeer Hoe dan ook, druk, temperatuur en dichtheid zijn van belang in dergelijke classificaties. Het is gemakkelijker om deze variaties in de atmosfeer te bestuderen. Maar, onder land en zee, ondanks dat we de Everest hierboven hebben gepiekt en diep in de Mariana Trench zijn gedoken, in de Stille Oceaan, zijn er beperkingen om diep onder de zeebodem of de diepte te du Lees verder »

De Moho of Mohorovicic Discontinuïteit is een grens die de korst van de bovenmantel scheidt. De aardkorstrots hierboven en de mantelrots hieronder zijn verschillende rotsen op basis van silicaatmineralen. De Mohorovicic Discontinuïteit werd ontdekt door Andrija Mohorovicic, een Kroatische wetenschapper, in 1909 met behulp van seismische golfmetingen. De mantelrots laat de golven sneller bewegen dan de rots in de korst, waardoor de seismische golven breken bij de grens. Mohorovicic detecteerde de gebroken golven, die uiteindelijk terugkeren naar de korst vanwege de ronde vorm van de aarde, samen met golven die een Lees verder »

Discontinuïteiten tussen rotsen van de onderste korst en de verschillende maar verwante rotsen van de bovenmantel wordt Moho genoemd. Deze discontinuïteiten, op diepten van 30-60 km, tussen de onderste korst en de bovenste mantel in verwante gesteenten, worden onthuld in de studie van de voortplanting van aardbeving (seismische) golven. De naam Moho is na seismisch-shockonderzoeker Andrija Mohorovicic Lees verder »

De Mohorovicic Discontinuïteit markeert een verandering in de samenstelling van gesteenten, van basalt in de korst tot zwaardere silicaten (peroidotite, dunite) in de mantel. De precieze aard van de Moho is niet volledig bekend. Maar het feit van een verandering in de samenstelling blijkt uit seismische golven die sneller onder de grens dan boven de grens reizen. Zie hier: http://en.m.wikipedia.org/wiki/Mohorovi%C4%8Di%C4%87_discontinuity Lees verder »

De Mohorovicic Discontinuïteit is een discontinuïteit in de samenstelling van massief gesteente, maar het is inderdaad aan beide kanten solide. De "Moho", zoals vaak om beknoptheid wordt gevraagd, is de grens tussen de korst en de mantel. Terwijl de mantel vloeistof verder naar beneden heeft, is het solide aan de bovenkant, net als de korst, maar met een andere minerale samenstelling. We detecteren deze discontinuïteit in het massieve gesteente van seismische golfmetingen, die aantonen dat de golven worden gereflecteerd en gebroken door de discontinuïteit. Dat is hoe Andrija Mohorovicic het on Lees verder »

De Mohorovicic Discontinuïteit is de grens tussen de aardkorst en de mantel. Het werd ontdekt door de breking van seismische golven die van de ene laag naar de andere gaan. Tijdens het bestuderen van de aardbevinggolven na een aardbeving in 1909 merkte Andrija Mohorovicic op dat de golf van aardbevingen op een bepaalde diepte onder het oppervlak van de aarde werd afgebogen. Deze breking lijkt veel op de richtingsverandering die wordt waargenomen wanneer lichtgolven uit de lucht in het wateroppervlak terechtkomen. Mohorovicic leidde uit zijn observaties af dat er een scherpe verandering in de structuur van de aarde was Lees verder »

De Moho, voor Mohovorovicic Discontinuïteit, is de grens tussen de korst en de bovenmantel. Gemiddeld is het ongeveer 35 km diep onder de continenten, 5-10 km onder de oceanen. De Moho werd ontdekt, via seismische golfmetingen, door de Kroatische wetenschapper Andrija Mohorovicic in 1909. Zie hieronder voor een contourkaart van de diepte van de Moho. Bron: http://en.m.wikipedia.org/wiki/Mohorovi%C4%8Di%C4%87_discontinuity# De kaart is gekoppeld aan een Wikipedia-artikel. Lees verder »

F = m * a, dus er is echt een oneindig bereik voor krachten. Macht wordt meestal gezien als kracht over afstand, dus opnieuw zal er een verschil zijn tussen galactische afstanden en nucleaire afstanden. Zwaartekracht kan bijvoorbeeld als krachtig worden beschouwd, omdat het bereik ervan echt geen limiet heeft (alleen maar afneemt). Maar nucleaire bindende krachten zijn veel krachtiger in de zin van de energie die erin zit. Ze hebben echter alleen effect op submicroscopische afstanden. Als je me een filosofische uitweiding toestaat met een definitie van "krachtige kracht" als iets dat de meeste potentie (of realis Lees verder »

V616 Monocerotis ongeveer 2800 ligghtjaren. Omdat zwarte gaten geen straling uitzenden, zijn ze volledig onzichtbaar en is er geen eenvoudige manier om ze in de lucht te zien. Er wordt echter aangenomen dat elk groot melkwegstelsel een enorm zwart gat in het midden heeft en daarom is er één in het midden van onze melkweg, ongeveer 27000 lichtjaren verwijderd en vervolgens in het Andromeda-sterrenstelsel, d.w.z. ongeveer 2,5 miljoen lichtjaren verwijderd. Het meest bekende zwarte gat is echter V616 Monocerotis, beter bekend als V616 Mon, ongeveer 9-13 keer de zonnemassa en is ongeveer 2800 lichtjaar verwijderd. Je Lees verder »

Het dichtstbijzijnde systeem van sterren is ongeveer 4,3 Lichtjaren verwijderd. Omdat we het zonnestelsel hebben, is er net als dat systeem een dichtstbijzijnde sterrenstelsel Alpha Centauri. Het heeft drie sterren: Proxima Centauri α Centauri A α Centauri B Ze zijn allemaal ongeveer 4,3 Lichtjaren verwijderd. Lees verder »

Als we de zon als dichtstbijzijnde ster nemen, dan is dat ongeveer 149,10 miljoen kilometer. Inderdaad is de zon een ster. De dichtstbijzijnde ster is proxima eeuw op een afstand van 4,3 lichtjaar. Lees verder »

De nevelhypothese werd voorgesteld door de filosoof Emanuel Kant om uit te leggen hoe het huidige zonnestelsel tot stand had kunnen komen. Emanuel Kant visualiseerde een draaiende stofwolk of nevel die samenvloeide tot de planeten en de zon van het zonnestelsel. Dit is een hypothese omdat er geen bewijs is om de theorie te verzinnen. Het idee dat de stofwolk bestond en het zonnestelsel vormde, was een poging om de oorsprong van het zonnestelsel door natuurlijke oorzaken te verklaren. Het empirische bewijs is tegen de nevelhypothese. De planeten hebben slechts 1% van de massa van het zonnestelsel. Als het idee van het draai Lees verder »

Rode reus. Na de hoofdsequentiestap waarin een ster zijn waterstof in helium verbrandt, herschikt de ster de zelf-expanderende buitenste lagen van het sterretje en verkleint de kern en wordt een rode reus. In de Red-Giant-fase is de ster zo compact dat hij Helium in koolstof verbrandt, omdat het smelten van Helium in koolstof een drievoudige fusiereactie vereist, aangezien Helium eerst versmelt om Beryllium te vormen en Beryllium erg onstabiel is, dus dit zou vereisen dat de ster dicht genoeg is om voldoende reacties ondersteunen tot de vorming van koolstof. Er wordt geschat dat de straal van de zon als een rode reiger ong Lees verder »

Polaris is de dichtstbijzijnde noordpool richting van de aarde. Het is Alfa van Ursa minor. Zo bekend als noordster. Het is in het sterrenbeeld Ursa minor. Het is eigenlijk een drievoudig sterrensysteem, maar we beschouwen de helderste polaris A. Is 4,5 maal de massa van de zon en 37,5 keer de straal van de zon. Het is een gecolliciteerde variabele.! [Voer hier de bron van de afbeelding in] ! [voer hier de bron van de afbeelding in] Het wordt gebruikt als richtingszoeker voor reizigers om Noord te vinden. () foto credit Earth sky .org. Lees verder »

Een wit gat. Zwarte gaten zijn astronomische objecten die door hun immense aantrekkingskracht trekken in licht en materie. Daarom zou het tegenovergestelde hiervan een wit gat zijn, dat in plaats van materie in te nemen, in plaats daarvan materie zou verdrijven. Theoretisch zijn deze objecten onmogelijk, omdat het toevoegen van materie aan het universum zou toenemen is entropie, en dit zou de eerste wet van de thermodynamica schenden, die stelt dat de energie van een systeem constant moet blijven. Lees verder »

Van groot tot klein zijn ze: universum, melkwegstelsel, zonnestelsel, ster, planeet, maan en asteroïde. Laten we ze beschrijven van klein tot groot. In feite is de maatvolgorde niet exact omdat er uitzonderingen zijn. Een asteroïde is een rotsachtig lichaam dat in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter ligt. Ze zijn meestal een vrij klein object. De grootste asteroïde Ceres is geherklasseerd als een dwergplaneet. Een maan is typisch een rotsachtig lichaam dat in een baan rond een planeet is. Sommige manen zoals onze Maan zijn vrij groot en zijn meestal groter dan asteroïde. Sommige manen kunnen Lees verder »

De parallaxhoek is de hoek tussen de aarde in één keer van het jaar en de aarde zes maanden later, gemeten vanaf een nabije ster. Astronomen gebruiken deze hoek om de afstand van de aarde tot die ster te vinden. De aarde draait elk jaar rond de zon, zodat het elk half jaar (zes maanden) aan de andere kant van de zon ligt dan zes maanden geleden. Hierdoor lijken sterren in de buurt te bewegen ten opzichte van verre 'achtergrond'-sterren. Je kunt dit effect zien rijden in het land. De beste manier om dit te zien door een duim op armlengte te houden ten opzichte van een achtergrond (een schilderij in de muur Lees verder »

De parallax formule stelt dat de afstand tot een ster gelijk is aan 1 gedeeld door de parallax hoek, p, waarbij p wordt gemeten in boogseconden, en d is parsecs. d = 1 / p Parallax is een methode om twee observatiepunten te gebruiken om de afstand tot een object te meten door te observeren hoe het lijkt te bewegen tegen een achtergrond. Een manier om parallax te begrijpen, is door naar een voorwerp in de buurt te kijken en zijn positie tegen een muur te noteren. Als je met één oog kijkt, dan met het andere oog, lijkt het alsof het voorwerp tegen de achtergrond beweegt. Omdat uw ogen van elkaar gescheiden zijn doo Lees verder »

Parallax is de schijnbare hoekverplaatsing van een ruimtelichaam als gevolg van verplaatsing van de positie van de waarnemer. Vanaf nu zou de eenheid voor deze hoekmaat 1/1000 sec. Kunnen zijn. De eenheid voor parallax hangt af van de precisie van het apparaat dat voor de meting wordt gebruikt. De kleinheid varieert. Momenteel is het nauwkeurigheidsniveau maximaal 0.001 sec = 0.00000028 ^ o. Parallax wordt gebruikt om afstanden van ruimtecellen te schatten. Lees verder »

Perihelion = 147,056 miljoen km. Aphelion = 152,14 miljoen km. Perihelium komt voor wanneer de aarde het dichtst bij de zon staat en Aphelion optreedt wanneer deze het verste weg is. Deze afstanden kunnen worden berekend met behulp van de volgende formules. Perihelion = a (1 - e) Aphelion = a (1 + e) Waar, a is de semi-belangrijke as van de baan van de aarde rond de zon, ook bekend als de gemiddelde afstand tussen de zon en de aarde die wordt gegeven door 149 miljoen km. e is de excentriciteit van de baan van de aarde rond de zon, die ongeveer 0.017 Perihelion = 1.496 x 10 ^ 8 (1 - 0.017) Perihelion = 147.056 miljoen km i Lees verder »

"zoals" de aarde, als je bedoelt met diezelfde grootte als die van de aarde, rond een ster draait, zijn er waarschijnlijk veel planeten. Maar als je daarmee bedoelt dat er leven zou moeten zijn, dan weten we niet wat er nodig is om het leven te laten verschijnen, onder gunstige temperatuuromstandigheden en de aanwezigheid van vereiste moleculen. De experimenten van Miller in 1952 bewezen alleen dat aminozuren onder de juiste omstandigheden kunnen ontstaan. Maar niet het leven. Dichtbij, maar geen sigaar. Lees verder »

De kans is 99% Het universum is wat wij mensen het zouden willen noemen, "eindeloos". En er zijn miljoenen melkwegstelsels met duizenden planeten die zich in de bewoonbare zone van hun sterren bevinden (in de bewoonbare zone is het niet te koud en niet te heet om te bestaan). Wetenschappers hebben al vele planeten waargenomen in alleen onze eigen melkweg die zich in de bewoonbare zone bevinden. Dat betekent dat als er water op die planeten is, het stromend water is, stromend water is nodig om te kunnen bestaan. Het is vrij onwaarschijnlijk dat de aarde de enige planeet is met leven in het universum. Het is mogeli Lees verder »

De prenatale vorm van een ster is nevel. Het bestaat voornamelijk uit stofwolken, waterstof en helium. Terwijl het condensatie ondergaat, is het pro-star Temperatuur stijgt. Kernfusie begint. Blauwe ster is geboren. Het kost miljoenen jaren van stellaire winden van gravitatiekrachten om massieve waterstofwolken te verzamelen en te comprimeren tot het punt waar de zwaartekracht krachtig genoeg is om kernfusie te veroorzaken die een ster aanduidt. Lees verder »

Convectie is een van een mechanisme waardoor een systeem thermisch evenwicht bereikt. Thermisch evenwicht: van een systeem wordt gezegd dat het in thermisch evenwicht verkeert als alle delen van het systeem dezelfde temperatuur hebben. Men kan temperatuur zien als de concentratie van thermische energie. Als de thermische energieconcentratie niet uniform is, dan stroomt energie van regio's waar het meer geconcentreerd is (regio met hogere temperatuur) naar gebieden waar het minder geconcentreerd is (lage temperatuurregio) eenheid, de concentratie is uniform door het hele systeem. Dus het bereiken van thermisch evenwicht Lees verder »

De meest fundamentele fysieke processen in het universum begrijpen. Onze wetenschappelijke filosofie gaat ervan uit dat ALLE fysieke krachten gerelateerd moeten zijn omdat ze noodzakelijkerwijs zijn afgeleid van dezelfde gebeurtenis of reeks van gebeurtenissen. We weten al dat wat we waarnemen als afzonderlijke krachten in veel gevallen precies dezelfde manier zijn waarop die krachten een verschillende fysieke schaal hebben. De kwantummechanica schendt de Newtoniaanse mechanica niet, maar het past vergelijkbare krachten toe op atomaire schaal, waarbij de Newtoniaanse mechanica ontoereikend is. Op dezelfde manier kun je vee Lees verder »

36 duizend keer. De afstand tussen ons en Andromeda (ik veronderstel dat je de melkweg bedoelt) is 2.537 miljoen lichtjaren. De afstand tussen ons en het meest afgelegen waargenomen object is De diameter van het waarneembare universum is 91 miljard lichtjaren. Dan is de verhouding 91000 / 2.537 approx 35869. Dus het universum is 36 duizend keer groter dan de afstand tussen ons en Andromeda. Lees verder »

Enigszins negatief, dus eigenlijk een blueshift. De Andromeda-melkweg beweegt naar onze melkweg en botst in ongeveer 4,5 x 10 ^ 9 jaar. Lees verder »

Roodverschuiving van het CMB-oppervlak is te wijten aan de uitbreiding van het universum. Onthoud dat de ruimte voortdurend op alle punten wordt uitgebreid (zoals het oppervlak van een ballon die wordt opgeblazen). Als u bekend bent met het Doppler-effect, dan weet u voor een stationaire waarnemer en een bewegend doelwit, de waargenomen doelfrequentie zal veranderen als het doelwit naar of van de waarnemer toe beweegt. In het geval dat het zich van de waarnemer verwijdert, wordt de frequentie verlaagd. Dit komt overeen met het zeggen dat de golflengte wordt verhoogd (omdat frequentie en golflengte omgekeerd evenredig zijn: Lees verder »

Lengtegraad van oplopend knooppunt en argument van perihelium zijn twee van de zes baanelementen die nodig zijn om een baan te beschrijven. De baan van een planeet, maan of ander lichaam heeft zes parameters nodig om het te beschrijven. Deze zijn bekend als orbitale elementen of Kepleriaanse elementen na Johannes Kepler die voor het eerst beschreven ombanen met zijn drie wetten. De eerste twee elementen en de eccentriciteit e en semi-hoofdasafstand a die de vorm van de ellips beschrijft. Kepler's eerste wet stelt dat banen ellipsen zijn. Om de andere elementen te beschrijven, hebben we een referentiekader nodig. Het v Lees verder »

De beweging van de tektonische platen resulteert in de vorming van aardbevingen, bergformaties en vulkanen. Er wordt gedacht dat plaatbewegingen worden veroorzaakt door de beweging van convectiestromen van vloeibaar en semi-vloeibaar magma in de mantel. Het magma is wat vulkanen vormt. De uiteenlopende grenzen van plaattektoniek zijn breuken in de korst waardoor het magma in de mantel naar het oppervlak kan komen en vulkanen vormen zoals Mt Kenia en de Kilimanjaro, vulkanische eilanden zoals IJsland en oceaanruggen. Wanneer de mantel beweegt als gevolg van de convectiestromen, worden bevestigde delen van de aardkorst (tekt Lees verder »

Voor sterren in hun hoofdreeks neemt de stellaire massa toe, evenals de diameter, temperatuur en helderheid. De relatie is weergegeven in het Hertzsprung-Russel-diagram. In het H-R-diagram hieronder wordt de helderheid (helderheid) weergegeven op de y-as en de temperatuur op de x-as (van rechts naar links). De hoofdreeks is de populatie van sterren diagonaal weergegeven van linksboven naar rechtsonder. Helderheid neemt duidelijk toe met de temperatuur, en met een gloeiend (gloeiend van hitte) voorwerp, hoe heter het object, hoe blauwer het licht. Wat een ster heter maakt, is een snellere fusiesnelheid in de kern, die wordt Lees verder »

Zon is een ster in het centrum van het zonnestelsel. Het is 1,3 miljoen maal het volume van de aarde. De aarde draait om zon in 365.242 dagen. 8 planeten draaien om de zon. Aarde is de 4e planeet van de zon. Aarde heeft één natuurlijke satelliet in een baan om de aarde die we maan noemen. Maan is slechts 1/3 grootte van de aarde. afbeelding moonlink.inform. Lees verder »

Zie uitleg voor een paar gedachten ... Ik denk dat de term "herhalende universe-theorie" verschillende interpretaties kan hebben. Laten we een paar mogelijkheden bekijken. Stel dat de aard van het universum zodanig is dat het stopt met uit te breiden en uiteindelijk een 'grote crisis' zal ervaren. Veronderstel dat een dergelijke "grote crunch" automatisch gevolgd zal worden door een andere "big bang" met dezelfde hoeveelheid materie / energie, enz. We zouden dat een "herhalende universe-theorie" kunnen noemen, maar misschien is er iets meer ... Als zo'n cyclus is onvermij Lees verder »

2.57 xx 10 ^ 13 Alpha Centauri is de dichtstbijzijnde ster voor zover de huidige kennis dit toelaat. Dus de afstand tot Alpha Centauri is 25700 000 000 000. Als deze waarde in de wetenschappelijke notatie wordt geplaatst, moet het decimaalteken naast het laatste cijfer naar links worden verplaatst (2) en met een macht van tien worden vermenigvuldigd zodat de cijfers gelijk zijn. Er zijn 13 posities achter de komma van twee tot de laatste nul, dus de komma moet 13 keer worden verplaatst of 10 ^ 13 Dit betekent dat 25700 000 000 000 = 2,57 xx 10 ^ 13 Lees verder »

Er is geen echte vorm. Zwarte gaten zijn zelf een oneindig klein object, kleiner dan de grootte van een atoom. Wat op zijn beurt betekent dat ze geen vorm hebben. Het gebied dat door hun zwaartekracht wordt beïnvloed, is echter rond omdat ze gelijk in alle richtingen trekken. Lees verder »

Vanaf nu is de satellietdwerg-melkweg, Canis Major, het dichtst bij Milky Way. Deze baan van Melkweg bevindt zich nu aan de andere kant op 70 K lichtjaren. Magellanic Clouds rond ons sterrenstelsel Milky Way (MW) herbergt dwerg-satellietstelsels van MW .. Net als in 2003 is het dichtstbijzijnde grote Major Galaxy van Canis. Deze baan van Melkweg bevindt zich nu aan de andere kant van MW, op 70 K lichtjaar (ly). Onze buurman Andromeda bevindt zich op een grotere afstand van 253 Kly, van MW. Referentie: http://imagine.gsfc.nasa.gov/features/cosmic/nearest_galaxy_info.html Lees verder »

Het zou afhangen van het superzware zwarte gat. Ons vermogen om zelfs zwarte gaten te detecteren is zeer recent en hun aard is meestal gissing, hypothese. Hoe dan ook, een zwart gat wordt gemeten in "zonnemassa." De meesten variëren van 10 tot 100 zonsmassa's. Het super zwarte gat in het centrum van onze melkweg is ongeveer 4,3 miljoen zonsmassa's. - De referentie van de zonnemassa is onze eigen zon - Lees verder »

De maan meet 3476 kilometer in diameter, of ongeveer een vierde van de diameter van de aarde. De diameter van de aarde is dus ongeveer 12742 kilometer. http://pics-about-space.com/moon-size-compared-to-earth?p=2 Lees verder »

Nul. Er bestaat niet zoiets als een zwaartekracht. Newton beschreef de zwaartekracht in termen van een kracht. Het is echter slechts een goede benadering. Einsteins algemene relativiteitstheorie beschrijft de zwaartekracht als kromming van 4-dimensionale ruimtetijd. De massa van de zon bepaalt de ruimtetijd. De aarde heeft geen invloed op de zon vanuit de zon. Het reist langs een geodetische lijn die de ruimtetijd-uitbreiding is van een rechte lijn. De aarde lijkt een elliptische baan te hebben, maar het is in feite de projectie van de 4-dimensionale geodetische op onze vertrouwde 3 dimensies. Lees verder »

Goede vraag! hoewel, wat wetenschappers zien, slechts een hypothese is ... Wetenschappers weten niet hoe groot het universum is. Ze stellen zich gewoon voor dat het oneindig is vanwege het aantal sterren en planeten dat het kan herbergen. Telkens wanneer een astronoom door een telescoop naar de ruimte kijkt, ontdekt hij of zij een nieuw sterrenstelsel, waarschijnlijk elk uur! Wat u zegt, klopt misschien omdat wetenschappers de omvang van de onzichtbare delen van het universum beoordelen, om oneindig te zijn. Een bepaalde bewering over de ruimte is meestal een hypothese! Lees verder »

Het is niet echt zinvol om de grootte van het universum in voeten uit te drukken. Maar zijn 93 miljard lichtjaren groot (Wiki). Dit betekent dat als je een laserstraal van de rand van het bekende universum naar de andere kant zou schieten, het 93 miljard jaar zou duren voordat het licht deze afstand zou afleggen. De grootte van het universum in voeten uitdrukken is niet zinvol omdat voeten een nuttiger eenheid zijn bij het meten van dingen over de grootte van een huis of een stedelijk blok. Andere eenheden zijn meer geschikt voor grotere objecten - zeg, de afstand tussen steden of steden - kilometers of kilometers zijn mee Lees verder »

Zie hieronder, ik beschouw uw vraag als 'Wat is de grootte van ons universum?' In plaats van de grootte van waarneembaar universum. De grootte van het universum is nog niet gedefinieerd, sommigen zeggen dat het oneindig is, terwijl de anderen het meest geneigd zijn dat het eindig maar een extreem grote waarde moet zijn. Misschien weten we de grootte van het waarneembare universum dat ongeveer 94 miljard lichtjaar is. kleur (goud) ("lichtjaar is een astronomische eenheid die wordt gebruikt om extreem grote afstanden te meten.") kleur (goud) ("lichtjaar verwijst naar de afstand die licht in een vrije r Lees verder »

Het is 4.3520 * 10 ^ 27 cm. en 8.6093 * 10 ^ 27 cm Eigenlijk is de rand van het universum bijna 46 miljard lichtjaar verwijderd. De diameter van het universum is 91 miljard lichtjaar. Bij het omzetten van deze twee factoren in centimeters, krijgen we: Edge of Universe: 4.3520 * 10 ^ 27 cm Diameter van Universum: 8.6093 * 10 ^ 27 cm ongeveer. Lees verder »

2.855.601.061.277.669.291.338.582.677.165 voet. OF 2.855 "x" 10 ^ 27 "feet" Ik denk niet dat je de schaal van het Universum begrijpt, maar: Het waarneembare universum heeft een diameter van 92 miljard lichtjaar, dat is 92.000.000.000. 1 Lichtjaar is de afstand die het licht binnen 1 jaar aflegt en het licht reist met ongeveer 186 duizend mijl per seconde, of 983.781.341,32 voet per seconde. Dat is bijna 984 miljoen voet in slechts 1 seconde. Zodra we beginnen te vermenigvuldigen met 60 seconden, dan 60 minuten, dan 24 uur, dan 365 dagen om een jaar te bereiken, wordt het nummer 31.039.141.970.409.448.8 Lees verder »

2,6 X 10 ^ 26 km = 0,26 miljard miljard miljard km of meer Universum is oneindig richtinggevend. Ervan uitgaande dat het centrum van ons universum op 13,8 miljard lichtjaar (l) van ons is, is de grootte bijna het dubbele. In km is dit 27.6 X 10 ^ 9 ly = (27.6 X 10 ^ 6) (365.26 X 24 X 60 X 60) licht seconden (ls) = 8.7 X 10 ^ 17 ls = (8.7 X 10 ^ 17) (299792456 ) km = 2,6 X 10 ^ 26 km. Als er meer melkwegstelsels voorbij Milky May zijn, kan de grootte groter zijn. Lees verder »

De zonnecyclus of de zonne-magnetische activiteitcyclus is de bijna periodieke 11-jarige verandering in de activiteit van de zon (inclusief veranderingen in de niveaus van zonnestraling en uitstoot van zonnemateriaal) en uiterlijk (veranderingen in het aantal zonnevlekken, fakkels en andere manifestaties ). Ze zijn waargenomen door veranderingen in het uiterlijk van de zon en door veranderingen die al eeuwen op aarde worden waargenomen, zoals aurora's. De veranderingen op de zon veroorzaken effecten in de ruimte, in de atmosfeer en op het aardoppervlak. Hoewel het de dominante variabele is in zonneactiviteit, treden oo Lees verder »

Dat is een beetje zoals vragen wat de afstand is tussen steden! Maar zelfs de dichtstbijzijnde sterrenstelsels bij ons zijn in de orde van grootte van ongeveer 100.000 lichtjaren tot meerdere keren die waarde. De afstand tot andere sterrenstelsels in ons universum is enorm verschillend! Degenen die "erg dichtbij" zijn, zijn nog steeds 100.000 lichtjaren verwijderd of meer. Aangezien een licht jaar ongeveer 9 biljoen km is, hebben we het nog lang niet! Het waarneembare universum is echter veel groter dan dit en meet miljarden lichtjaren lang. we weten dat het universum 13,8 miljard jaar is uitgebreid, en in een to Lees verder »

Op de schaal van 1 tot 10 miljard km is de afstand van de dichtstbijzijnde ster Proxima Centauri in de constellatie Centaurus 13100 eenheden van 10 B km = 8141 eenheden van 10 B mijl .. De afstand van Proxima Centasuri = 4.246 ligh jaar = 4.246 X 206264 , 8 AU = 875800.3408 AU = 875800.34o8 X 149597870.7 km = 1.31017866 E + 14 km. Hier, 1 eenheid = 10 miljard km = 1. E + 10 km. Dus, Proxima Centauri bevindt zich op een afstand van 1.31017866 E + 14 km / 1. E + 10 = 13100, in de nieuwe eenheid = 1. E + 10 km = 8141 eenheden van 10 B mijlen. Zoals de bekende afstand 4.246 ly heeft slechts 4 sd, het antwoord was afgerond op 4 Lees verder »

1 januari oerknal. 11 FEBRUARI 2016 DOOR THREEPOINTEIGHTBILLIONYEARS.COM (3.bp.blogspot.com) (3.bp.blogspot.com) Op zijn kalender (datums zijn hier uit de Wikipedia-versie) vindt de Big Bang plaats op 1 januari, de Melkweg De weg krijgt vorm rond 11 maart, onze zon verschijnt op 2 september met zijn planeten kort daarna. Het leven begint op 21 september. Alles in oktober is leeg omdat er geen uitstekende organische primeurs waren, alleen de persistentie van eenvoudige bacteriën en hun neef Decubiter 31 ... 13,82 miljard jaar. leeftijd van universum. 9.2 jaar na de big bang vormen de zon en de planeten. afbeelding 3 bl Lees verder »

De vier fundamentele krachten van de natuur zijn: - Sterke zwaartekracht gravitatiekracht Elektromagnetische kracht Zwakke krachten De sterkste van de hierboven genoemde fundamentele krachten is de sterke kernkracht die bestaat tussen nucleloen. Lees verder »

Absolute magnitude (M) is de maat voor de intrinsieke helderheid van een hemellichaam. M voor Sun is bijna 4.83. Ter vergelijking is M voor een helderdere ster kleiner. De schijnbare magnitude m is gerelateerd aan absolute magnitude M over afstand d in parsec door M - m = - 5 log (d / 10). Voor de zon, m = - 26,74, M = 4,83 en de formule geeft d = 0,5E-05 parsec die overeenkomt met 1 AU, met behulp van de benadering 1 parsec = 200000 AU .. Lees verder »

Olympus Mons op Mars We kunnen nog geen bergen voorbij ons eigen zonnestelsel waarnemen. Dus de huidige recordhouder is Olympus Mons op Mars, ongeveer 3 keer zo hoog als de Mount Everest. Lees verder »

Het verschil tussen de oppervlaktetemperaturen is 6000 ^ o C (zon) -14 ^ o C (aarde). De oppervlaktetemperatuur van de zon is bijna 6000 ^ o C. De corona (atmosfeer) temperatuur van de zon kan echter in miljoenen graden C zijn. De kerntemperatuur van de zon kan ongeveer 15 miljoen keer C. zijn. De gemiddelde oppervlaktetemperatuur van de aarde is daarentegen ongeveer 14 ° o C, met een recordbereik [-89 ^ o C - 71 ^ o C], bijna. De kerntemperatuur van de aarde kan in de buurt komen van de oppervlaktetemperatuur van Sun. . Lees verder »

Nul, hypothetisch. Een zwarte dwerg is wat er (hypothetisch) zou overblijven als een witte dwerg al zijn energie verloor. Daarom zou de energie nul zijn en de temperatuur zou hetzelfde zijn als de ruimte, 2-3 graden K. Omdat er geen energie wordt gegenereerd (witte dwergen genereren geen warmte meer, ze verliezen ze langzaam in de ruimte), het bereik zou nul. Het bestaan van zwarte dwergen is volledig hypothetisch, omdat wordt geschat dat het een biljoen jaar zal duren voordat een ster volledig is afgekoeld en het universum nog geen 14 miljard jaar oud is. De oudst bekende witte dwergen zijn ongeveer 11 miljard jaar en ze Lees verder »

Er is geen ingestelde temperatuur Een witte dwerg is een normale ster die op zichzelf is ingestort wanneer de brandstof is opgebrand, waardoor deze een dichtheid heeft van ongeveer 1000 kg / cm³. Een witte dwerg heeft geen brandstof meer, produceert geen warmte en koelen langzaam af tot hij geen zichtbaar licht uitstraalt, waardoor het een zwarte dwerg wordt. Daarom is het in het algemeen moeilijk om een temperatuur van witte dwergen in te stellen, omdat dit afhangt van hoe lang het is geweest zonder brandstof. Lees verder »

Neveltheorie Volgens deze theorie, ongeveer 5 miljard jaar geleden, verstoorden schokgolven van een supernova een nabijgelegen nevel. De nevel begon te draaien en de zwaartekracht trok steeds meer materie naar een centrale schijf. Die centrale schijf werd de zon. Massa's gas en stof gevormd rond de centrale schijf. Ze zouden van de planeten en andere objecten in het zonnestelsel komen. http://www.google.com.ph/search?q=nebular+theory&biw=1093&bih=514&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0CAYQ_AUoAWoVChMI_quC1vmYyQIVwp6UCh2-Xgo4#imgrc=C43dCBj6zoEB_M%3A Lees verder »

De atmosfeer van de aarde wordt als 100 km dik beschouwd. Het is bijna onmogelijk om een exacte waarde te geven voor de dikte van de atmosfeer van de aarde, of de atmosfeer van een planeet. De reden hiervoor is dat naarmate je in hoogte stijgt de atmosfeer steeds dunner wordt. Het is algemeen aanvaard dat de buitenruimte begint op een hoogte van 100 km. Vandaar de waarde van 100 km voor de dikte van de atmosfeer. Lees verder »

Levensduur kan van een paar miljoen jaar tot een triljoen jaar zijn. Een gemiddelde ster heeft een tijdspanne van ongeveer een miljard jaar. De levensverwachting van een ster hangt af van de massa. Hoe massiever een ster is, hoe sneller deze zijn brandstoftoevoer opbrandt en hoe korter zijn levensduur is. De meest massieve sterren verbranden en exploderen in een supernova na een paar miljoen jaar fusie. Een gemiddelde ster met een massa zoals de zon, aan de andere kant, kan doorgaan met het smelten van waterstof gedurende ongeveer 10 miljard jaar. En als de ster heel klein is, met een massa van slechts een tiende van die v Lees verder »

Het belang is met hun breedtegraden 23.4 deg S en 23.4 deg N. Deze hoek 23.4 deg is de hoek die de rotatieas van de rotatie van de aarde maakt met de normaal voor de ecliptica. De spin-as-klemmen Noordpool (breedtegraad 90 graden N) en Zuidpool (breedtegraad 90 graden S) voeren 'Simple Harmonic Motion, ten opzichte van de zon, met periode 1 jaar', uit in de respectieve lijn die de zon verbindt. Dienovereenkomstig draait de lijn van middelpunten van de aarde en de zon op en neer, tussen Kreeftskeerkring en Steenbokskeerkring. Lees verder »

Alles. Het universum is alle materie en alle ruimte; de kosmos. Er is één bevestigd universum. Dit universum wordt verondersteld ongeveer 10 miljard lichtjaren te zijn (lichtjaar is een maateenheid die wordt gebruikt om de kosmische afstand te meten.) Het kost bijvoorbeeld 2,5 miljoen jaar (lichtjaren) om de Andromeda Galaxy te bereiken). Binnen dit universum van expanderende ruimte is materie, wat alles fysiek is. Er zijn naar schatting 100 miljard sterrenstelsels in het waarneembare universum. Earch Galaxy heeft verschillende afmetingen, maar in onze Melkweg, de Melkweg, zijn er ongeveer 300 miljard sterren. En Lees verder »

72% donkere energie 23% donkere materie 4% sterren en sterrenstelsels etc. Slechts 4% van de materie is bekend bij de wetenschap. 72% donkere energie en 23% donkere materie. Onze kennis is zeer beperkt. Van de 4% bekende dingen zijn er waterstof en helium zware elementen, neutrino's etc. Lees verder »

De perihelionsnelheid van de aarde is 30,28 km / s en de aphelion-snelheid is 29,3 km / s. Met behulp van de vergelijking van Newton wordt de kracht als gevolg van de zwaartekracht die de zon uitoefent van de aarde gegeven door: F = (GMm) / r ^ 2 Waar G de zwaartekrachtsconstante is, M de massa van de zon, m is de massa van de Aarde en r is de afstand tussen het centrum van de zon en het centrum van de aarde. De middelpuntzoekende kracht die nodig is om de aarde in een baan om de aarde te houden, wordt gegeven door: F = (mv ^ 2) / r Waarbij v de omloopsnelheid is. Het combineren van de twee vergelijkingen, delen door m en Lees verder »

Licht heeft een kortere golflengte dan radio. Licht is een elektromagnetische golf. Hierin oscilleert het elektrische en magnetische veld in fase en vormt een progressieve golf. De afstand tussen twee toppen van het oscillerende elektrische veld geeft je de golflengte, terwijl het aantal volledige oscillaties van het elektrische veld in één seconde de frequentie zal zijn. De golflengte van het licht (orde van honderd nanometer) is korter dan de radiogolflengte (in de orde van meters). U kunt dit zien in: Lees verder »

1) De eerste stap in de oplossing is om de kinetische energie van het elektron te berekenen: K_E = 1 / 2mv ^ 2 E = 1/2 * 9,11 * 10 ^ (¯31) kg * (2,5 * 10 ^ 6 m / s ) ^ 2 E = 2.84687 * 10 ^ (¯17) kg * m ^ 2 s ^ (¯2) (ik heb bewakerscijfers bijgehouden) Wanneer ik deze waarde net onder gebruik, zal ik J (voor Joules) gebruiken. 2) Vervolgens zullen we de de Broglie-vergelijking gebruiken om de golflengte te berekenen: λ = h / p λ = h / sqrt (2Em) λ = (6.626 * 10 ^ (¯34) J * s) / sqrt (2 * ( 2.84687 * 10 ^ (¯17) J) * (9.11 * 10 ^ (¯31) kg)) Nu kunt u het definitieve antwoord berekenen Voor de zek Lees verder »

Wat we zien als wit licht is in feite een mengsel van licht van verschillende golflengten. We zien licht met golflengten in het bereik van 390nm - 700nm of zo. Elke specifieke golflengte komt overeen met een zuivere kleur, variërend van violet tot rood. Wit licht is een mengeling van kleuren. Een van mijn favoriete puzzelvragen is "Waarom maakt een combinatie van rood licht en groen licht geel licht?" Het is niet te wijten aan de combinatie van golflengten die op de een of andere manier licht van een tussenliggende golflengte creëren. Het antwoord is dat geel licht op dezelfde manier invloed heeft op on Lees verder »

Zwaartekracht Uit onze 4 fundamentele krachten is de zwaartekracht de zwakste. Het lijkt misschien dat de zwaartekracht een van de sterkste is, maar dat is het echt niet. De reden waarom het nog steeds zo sterk is, is omdat de objecten zo enorm zijn. Als je de krachten op quantumniveau zou vergelijken, zou je vinden dat de zwaartekracht verreweg het zwakst zou zijn. Met sterke nucleaire kracht als de sterkste. Lees verder »

Zwaartekracht (de aantrekkingskracht tussen twee of meer objecten met massa) Het universum breidt zich in een versnellend tempo uit en maakt de afstand tussen alle hemellichamen langer. De zwaartekracht die onze melkweg samenhoudt is groter dan de kracht die ons uit elkaar duwt, waardoor we in onze melkweg blijven. Hetzelfde geldt voor ons galactische cluster. Ons cluster is massief genoeg om door de zwaartekracht de duistere energie te overwinnen die ons uit elkaar duwt, waardoor onze galactische cluster bij elkaar blijft. Lees verder »

Zwaartekracht en het magnetische veld De zwaartekracht houdt de meeste atmosfeer op aarde in stand, maar we verliezen er steeds een beetje van. Zonne winden zouden veel meer van de atmosfeer afvoeren als het niet voor ons sterk magnetisch veld was dat ons er veilig van houdt. Daarentegen kunnen we naar de atmosfeer van Mars kijken, het heeft een heel dunne atmosfeer, niet alleen omdat het een lagere zwaartekracht heeft, maar omdat de zonnewinden, nadat de kern ervan was gestopt met het produceren van een magnetisch veld, het grootste deel van de atmosfeer uitdoven. Wat overblijft is puur het effect van de zwaartekracht. Lees verder »

Als fysicus zou ik Gravitational Force willen noemen. Het zonnestelsel is een vrij ingewikkeld stelsel van lichamen dat je je kunt voorstellen als een systeem van deeltjes in beweging rond een zeer massief lichaam, de zon. Al deze bewegingen worden geregeerd door Gravitational Force. De zwaartekracht tussen twee objecten van massa m_1 en m_2 gescheiden door een afstand r wordt gegeven als: F _ ("grav") = G (m_1 * m_2) / r ^ 2 Waarbij G de universele gravitationele constante is = 6.67xx10 ^ -11 (Nm ^ 2) / (kg ^ 2) Dus eigenlijk houdt de Zon alle objecten er omheen gebonden door deze kracht en elk kleiner object ho Lees verder »

Een dergelijk signaal is een goede indicatie van het bestaan van een exoplaneet in een baan om de aarde. De Kepler Space Telescope is speciaal ontworpen om naar signalen zoals deze te zoeken. Het werd gewezen langs de Orion-arm van de melkweg en de lichtcurve van individuele sterren werd geanalyseerd op aanwijzingen voor planeten. Wanneer een planeet voor een ster passeert, blokkeert hij een klein beetje van het licht van die ster. Door te meten hoeveel de ster dimt, kunnen astronomen de omvang van de planeet afleiden. Bovendien vertelt de tijd tussen de lichtvallen ons de omlooptijd van de planeet. Ongelooflijk precieze Lees verder »

Het vermogen van de aarde om gassen te vangen. Bij de oprichting van het zonnestelsel hadden alle planeten een soort atmosfeer en de meeste hebben nog steeds dezelfde atmosfeer. Kwik is de enige uitzondering vanwege de nabijheid van de zon, een vroege atmosfeer zou snel zijn weggepompt. In het geval van de aarde is de atmosfeer veranderd van een giftige atmosfeer op methaan naar degene die we vandaag hebben. Dat gebeurde door zee-microben in de vroegste oceanen die het methaan aten en als bijproduct verdreven zuurstof. Lees verder »

Niets, voor zover wij weten. Het waarneembare universum strekt zich 45 miljard lichtjaren in alle richtingen uit. Dat betekent echter niet dat er meer van ons universum te vinden is voorbij die afstand. Vanaf nu is het ongeveer zover als we kunnen "zien". Dat is misschien wel de grens van ons universum of het kan nog eens 45 miljard lichtjaren duren, we weten het gewoon niet. Maar als je vraagt wat er achter die grens ligt waar het ook is? Niets, voor zover wij weten. Lees verder »

Niets, tenminste voor zover wij weten. De verste uithoeken van het zichtbare universum, het bekende universum, liggen zo'n 45 miljard lichtjaar van ons verwijderd. Het zijn vroege sterrenbeelden en sterren. Problematisch daarvoor is het feit dat ze zich van ons verwijderen en dat de beweging versnelt. Deze afstand van 45 miljard lichtjaren is in alle richtingen mogelijk vanuit onze melkweg. Maar je moet bedenken dat we in een universum leven dat ongeveer 13,8 miljard jaar oud is en accepteren het feit dat niets sneller kan reizen dan de snelheid van het licht. Dat zou moeten betekenen dat we niet meer dan 13,8 miljard Lees verder »

Licht kan niet ontsnappen aan de zwaartekracht van een zwart gat. Ten eerste. Laten we erop wijzen dat zwarte gaten niet zwart zijn, maar in feite onzichtbaar. Om iets te zien, moet het licht van dat iets af stoten of in je ogen stralen. In dit geval is dat iets een zwart gat. Zwarte gaten worden gevormd wanneer een ster op zichzelf instort en de meerderheid van de massa van de ster in een kleine ruimte knijpt. Om het in perspectief te plaatsen, stel je voor dat de zon van ons zonnestelsel in een doos zo groot is als New York. Dit is de reden waarom zwarte gaten zo dicht zijn. Omdat zwarte gaten zo dicht zijn, hebben ze ee Lees verder »

Ster bevindt zich normaliter in evenwicht m vanwege zwaartekracht naar binnen trekken en druk van fusie naar buiten duwen. Als de brandstof in het midden (waterstof) bijna klaar is, wordt de zwaartekracht minder zwaar door minder massa. Maar fusion gaat nog steeds door en de ster breidt zich naar buiten uit ... waardoor de temperatuur wordt verlaagd en de grootte toeneemt. foto atnf csiro wu. Lees verder »

Planetaire nevels zijn rond en hebben de neiging om verschillende randen te hebben, diffuse nevels worden uitgespreid, willekeurig gevormd en hebben de neiging weg te vagen aan de randen. Ondanks de naam hebben planetaire nevels niets te maken met planeten. Het zijn de afgedankte buitenste lagen van een stervende ster. Die buitenste lagen verspreiden zich gelijkmatig in een luchtbel, waardoor ze de neiging hebben cirkelvormig te lijken in een telescoop. Hier komt de naam vandaan - in een telescoop kijken ze rond hoe planeten verschijnen, dus beschrijft 'planetair' de vorm, niet wat ze doen. De gassen worden gemaakt Lees verder »

Residueel impulsmoment vanaf het moment van zijn vorming. Er is in principe weinig om het te vertragen, hoewel het heel geleidelijk langzamer gaat draaien. Welke processen de Aarde ook vormden, of het nu om botsingen of accreties ging, er zou wat resterend impulsmoment zijn. Zodra het omringende afval en gas grotendeels weg was of was inbegrepen, was er weinig om de resterende rotatie te vertragen. Lees verder »

Er zijn een aantal mogelijke antwoorden, maar ik denk dat de vraagsteller hoopt dat je zult zeggen dat ... De aarde is de enige planeet waarvan bekend is dat hij intelligent leven heeft, en waarschijnlijk de enige waarvan bekend is dat hij enige vorm van leven heeft . Er is discussie (het is tenslotte wetenschap) over de vraag of Mars of misschien zelfs enkele verre manen van Jupiter / Saturnus een eenvoudig leven hadden (of mogelijk hebben) (denk aan sludge in de pijp) maar dit is nog niet opgelost. Lees verder »

Een witte dwerg produceert geen energie, het straalt de energie uit die het al in de ruimte heeft. Een witte dwerg is het stellaire overblijfsel van een ster met een lage massa. Nadat de heliumfusie eindigt, trekt de ster samen door de zwaartekracht, totdat hij het punt bereikt dat alleen elektronendegeneratie de ster kan ondersteunen. De temperatuur van een gedegenereerde witte dwerg is lager dan de temperatuur die nodig is om koolstofatomen samen te smelten. Bovendien kan de ster niet worden samengedrukt om de temperatuur te verhogen, dus wordt het in feite een statische klomp van meestal koolstofatomen. Langzaam na verl Lees verder »

Standaard kaars. Als u de helderheid van een ster kent en op welke schaal het licht met de afstanden afneemt, kunnen we de afstand berekenen. Sommige variabele sterren hebben een verband tussen de helderheid en de periode. Voorbeeld van gecopulariseerde delta. Als je een variabele ster als deze in een sterrenstelsel vindt, kunnen we deze als standaardkaars gebruiken en de afstand berekenen. Type 1a supernova kan ook voor dit doel worden gebruikt. refereer naar de kosmische afstandsladder Wikipedia. Lees verder »

Waarschijnlijk ofwel cyanobacteriën of archaea, die beide vandaag de dag floreren in allerlei natte omgevingen. Er is een vermoeden in de vraag dat de vroegste levensvormen op aarde vandaag de dag organismen zouden zijn. Afhankelijk van je definitie van "levensvorm", kunnen pre-cellulaire arrangementen van moleculen kwalificeren als leven. Verschillende autoriteiten gebruiken verschillende definities. De vroegste eencellige levensvormen waarvan ik me bewust ben, leven nog steeds vandaag, namelijk cyanobacteriën en archaea. De classificatie van archaea in phyla lijkt in een staat van verandering te verke Lees verder »

De Coulomb-barrière voorkomt dat twee protonen worden gecombineerd. Omdat protonen positief geladen zijn en net als ladingen afstoten. De eenheid van lading wordt de coulomb genoemd. Dus de protonladingen hebben de neiging ze uit elkaar te houden. In het centrum van een ster waar temperaturen en drukken hoog genoeg zijn, kunnen protonen dicht genoeg worden gekocht om de sterke kernkracht te binden aan het uiterst onstabiele helium 2 "" _2 ^ 2He. De meeste van deze kernen vervallen weer in twee protonen, maar als de zwakke kernkracht in het spel komt, zal één proton in een neutron en een positron ve Lees verder »