Astronomie

Elke substantie die lichtstralingsfrequenties doorlaat, zal de lichtstraal breken. "Breking" is het effect dat optreedt wanneer het licht tussen twee stoffen met verschillende brekingsindices passeert. Het is een grensvlakverschijnsel en het gebeurt niet in een materiaal zelf. De brekende grensvlakken kunnen zich tussen vergelijkbare fasen (gas, vloeistof, vaste stof) of verschillende bevinden. Lees verder »

De Moho werd geïdentificeerd aan de hand van seismische golfmetingen. Het is genoemd naar de seismoloog die het in 1909 ontdekte, Andrija Mohorovičić. De Kroatische seismoloog Andrija Mohorovičić ontdekte dat seismische golven twee paden kunnen nemen tussen punten dicht bij het aardoppervlak. Een daarvan is het directe pad door de korst. De andere is een gebroken pad dat overgaat in het buitenste deel van de mantel; dit tweede pad is langer maar de golven gaan sneller door de mantelrots. http://en.m.wikipedia.org/wiki/Mohorovi%C4%8Di%C4%87_discontinuity Lees verder »

Om een wetenschapper te zijn, vereist dit veel studie en toewijding. Mijn suggestie is om de carrière in natuurkunde en onderzoek in het algemeen te vermijden als je niet erg enthousiast bent over je vakgebied, omdat je nooit weet waar en hoe je een baan zult vinden. Mogelijk moet je de wereld rondreizen, de natie om de paar jaar veranderen en loop je het risico dat je baan afhankelijk is van de huidige politieke situatie van subsidies en projecten. Als je eenmaal zeker weet dat je van astronomie houdt en je het toch zult bestuderen, dan denk ik dat het een onderzoeksgebied is met goede kansen als je beschikbaar bent Lees verder »

Ongeveer 71% van het aardoppervlak is water, hoewel het maar ongeveer 0,02% van de totale massa van de planeet uitmaakt. De korst is erg dun in vergelijking met de rest van de aarde, gemiddeld ongeveer 25 mijl, en de oceaan is zelden 10, vergeleken met de 6400 mijldikte van de aarde. Ook heeft water een dichtheid van ongeveer 1 gcm ^ -3 bij kamertemperatuur en druk, terwijl graniet ongeveer 2,7 gcm ^ -3 is. Hoewel niet alle gesteente op aarde graniet is, is het een redelijk goed voorbeeld dat rock zwaarder is in hetzelfde volume dan water, dus water zou niet een overgrote meerderheid van de massa van de aarde vormen. Dit h Lees verder »

Vanaf nu is dit percentage onbepaald. Als de grenzen van het waarneembare universum de grenzen zijn van het holistische geheel van het universum, is het percentage niet-observeerbare universa nul. Als er een spiegelbeeld bestaat zoals een ander universum, is het percentage 100. Als het holistische geheel van de universe een multi-universe-systeem van N-universums is, met N-1 andere universums zoals een waarneembaar universum, kan het percentage (N -1) X 100. Het is al lang wachten op het vaststellen van het aantal dimensies, in een waarneembaar universum, als 5 (inclusief tijd en temperatuur) of 6 of 7 of 8 of 9 of 10 of 1 Lees verder »

De snelle versie van het antwoord is dat de eerste atmosfeer uit vulkanen kwam en voornamelijk water en koolstofdioxide was. "Uitgassen" is een andere term die hiervoor wordt gebruikt. De langere versie van het antwoord is dat de eerste atmosfeer uit vulkanen kwam en voornamelijk water en koolstofdioxide was. Terwijl het afkoelde regende het en maakten de oceanen en veel van de koolstofdioxide opgelost. Later begonnen sommige soorten algen zuurstof te maken, tot uiteindelijk de atmosfeer was zoals die nu is. http://science-at-home.org/kid-questions-how-did-the-earths-atmosphere-form/ http://zebu.uoregon.edu/inter Lees verder »

In de eerste plaats GRAVITY! "Configuratie" is een vrij brede term. Ervan uitgaande dat het terrein meer het rijk van de Aardwetenschappen is, gerelateerd aan de Sterrenkunde, is de relevante kracht de zwaartekracht. De aanwas van materiaal om een planetair lichaam te vormen, de specifieke afstand en baan rond de zon, en de gravitationele interactie met andere zonnelichamen (vooral de maan) hebben allemaal bijgedragen aan de vorming van de planeet die we "Aarde" noemen. Lees verder »

Vulkaanuitbarstingen en niet-planetaire botsingen. Momenteel zijn de enige kraters die we kunnen zien (detecteren) die veroorzaakt door botsingen met niet-planetaire objecten. Lang verhaal kort, miljarden jaren geleden, toen onze planeet een hete bal van gesmolten rots was (wauw - ik zeg dit onlangs veel), de druk naar het centrum van de planeet was erg groot en vulkaanuitbarstingen waren de manier om te verlichten die druk. Vooral gewelddadige vulkaanuitbarstingen scheurden delen van de aardkorst in moes, maar we kunnen ze nu niet echt zien als eerst, die fase is lang voorbij. De andere manier om kraters te vormen is met Lees verder »

Je hebt zojuist je eigen vraag beantwoord. Je hebt letterlijk een deel van het antwoord in je vraag gesteld, lagen zijn gemaakt door sediment en stof, alle zwaarste materialen en metalen zijn rechtstreeks naar de kern van de planeet gegaan, maar de lichtere dingen die later opstapelden, moesten bovenop, maar door hitte en druk op de kern is opgewarmd, zodat al dit materiaal uiteindelijk wordt gerecycled. Lees verder »

Zwaartekracht legt uit waarom materie snel een zwart gat draait. Newton vergelijkt de bewegingen van objecten in een baan. De zwaartekracht die op een object inwerkt, wordt beschreven door de vergelijking: F = (GMm) / r ^ 2 Waar G de zwaartekrachtsconstante is, is M de massa van het lichaam waarrond het object draait, m is de massa van de object in een baan en r is de afstand van elkaar. De centripetale kracht die nodig is om een object in een baan om de aarde te houden, wordt gegeven door de vergelijking: F = (mv ^ 2) / r Waarbij v de snelheid van het object in een baan is. Wanneer een object in een baan om de aarde is, Lees verder »

De kanteling van de aarde. De aarde kantelt onder een hoek van 23,5 graden op het zonnevlak. Een afbeelding, niet op schaal, is hierboven weergegeven. De zwarte lijn die het midden van de zon oversteekt, vertegenwoordigt het zonnevliegtuig. Zoals te zien is, wanneer het noordelijk halfrond naar de zon is gekanteld, is het daar de zomer.Als het zuidelijk halfrond een titel heeft naar de zon toe, is het daar de zomer. Lees verder »

Mohorovicic Discontinuity of Moho Dit werd ontdekt door Andrija Mohorovicic, een seismoloog, die opmerkte dat een seismische golf de snelheid op een gegeven moment veranderde. Dit betekent dat er een compositie in een rots is die anders is en ook een andere dichtheid heeft dan de korst. http://en.wikipedia.org/wiki/Mohorovi%C4%8Di%C4%87_discontinuity Lees verder »

De binnenkern (van 5100 km diepte tot midden) is solide met een dichtheid tot 13 gm / cc, bijna De buitenkern (2800 - 5100 km) heeft een uiterst laag viskeuze vloeistof die zich onderscheidt, in vorm, van vloeistof. door de mantel-kern grens, is de buitenste kern misschien niet bolvormig. Voortplanting van seismische golven, gedeeltelijk met reflectie, markeert de scheiding tussen mantel en buitenste kern. Alleen primaire golven komen binnen. Zeer sterke primaire golven komen binnen en verlaten de binnenkern. Dit onderzoek moet voor altijd doorgaan, voor beter dan precisie. Lees verder »

Omdat het oneindig is, heeft het geen vorm. Het waarneembare universum is een bol. Het hele universum kan geen vorm hebben omdat het geen grenzen heeft. Omdat licht met een constante snelheid reist in het vacuüm van de ruimte, kunnen we even ver in elke richting zien (de afstand wordt beperkt door de enorme afmeting versus het tijd dat het licht ons te pakken had gekregen), waardoor het waarneembare universum een bol werd. Lees verder »

De hoofdsequentiestap, waarbij sterren waterstofatomen tot helium samenvoegen. Zodra een ster ontbrandt en begint te smelten, zal deze beginnen te dimmen en zich op de hoofdreeks te vestigen. Elke ster besteedt het grootste deel van zijn leven als een hoofdreeksster, omdat de ster meestal waterstof is en omdat waterstofversmelting plaatsvindt bij de langzaamste snelheid. De hoeveelheid tijd die een ster besteedt aan het smelten van waterstof hangt af van de massa van de sterren. Voor een gele dwergster zoals onze zon, zal deze fase 8-10 miljard jaar duren. Voor meer massieve sterren, waterstof fusie kan plaatsvinden gedure Lees verder »

Barnad's ster. Het is ongeveer 6 lichtjaren verwijderd en heeft de hoogste juiste beweging. From wikipedia () "De ster is vernoemd naar de Amerikaanse astronoom EE Barnard, hij was niet de eerste die de ster observeerde (hij verscheen op de platen van de universiteit van Harvard in 1888 en 1890), maar in 1916 mat hij zijn juiste beweging als 10,3 boogseconden per jaar, wat de grootste juiste beweging blijft van elke ster ten opzichte van het zonnestelsel. [17] " Lees verder »

Percentage verstandig, heel weinig. Om te beginnen met planeten, want dat is de eenvoudigste vraag om te beantwoorden, er zijn geen planeten die groter zijn dan de zon of zelfs in de buurt van de grootte van de zon. Op ongeveer 13 keer wordt de massa van Jupiter een planeet wat wordt aangeduid als een "bruine dwerg". Deze objecten zijn echt kleine sterren, aangezien fusion op dit punt begint. Logischerwijs zou de grootste planeet volgens de massa slechts ongeveer 12 keer de massa van Jupiter kunnen zijn. De zon heeft ongeveer 1000 keer de massa van Jupiter. Daarom kan geen enkele planeet ooit in de buurt van deze Lees verder »

Er zijn geen planeten groter dan de zon. Sterren groter dan de zon zijn sterren verder in de hoofdreeks, reuzen en superreuzen. Lichamen van zo'n grote omvang kunnen geen planeten blijven, omdat hun zwaartekracht ervoor zorgt dat ze atomen samensmelten en dat ze eenvoudig sterren worden. Reusachtige en superreussterren zijn groter dan de zon omdat ze een ander type ster zijn. Redelijk simpel. Sterren in de hoofdreeks op het HR-diagram volgen een proportioneel pad van helderheid, temperatuur en grootte. Daardoor zijn de sterren aan het warmere / heldere uiteinde ook groter. Lees verder »

Welnu, er zijn nogal wat verschillen! Het eerste verschil is dat een hoofdreeks ster is gemaakt van koolstof, terwijl een neutronenster is gemaakt van neutronen. Een ander verschil is dat een hoofdreeks ster nog waterstof heeft om te verbranden, terwijl een neutronenster een overblijfsel is van een supernova. Een hoofdreeksster is wat overblijft na een sterfgeval met een lage massa, terwijl een neutronenster overblijft na de dood van een ster met een hoge massa. Hoofdreeksster en een neutronenster worden als hetzelfde beschouwd, behalve dat een hoofdreeks ster draait. Lees verder »

Velocity wordt altijd vermeld met betrekking tot een referentiepunt. Het is een relatieve eigenschap van een object. Als zodanig is de vraag, hoewel eenvoudig lijkt, zinloos in de huidige vorm. Wat bedoelen we als we zeggen dat een auto 90 km / u rijdt? We impliceren dat de auto 90 km over de aarde rijdt in één uur. Vergeet niet dat we het feit negeren dat de aarde zelf beweegt. We nemen aan dat de aarde ons referentiepunt is. We leven op aarde en het is het centrum van onze wereld. We ontdekten echter honderden jaren geleden dat de aarde niet in het centrum van ons zonnestelsel staat. Het beweegt in een elliptis Lees verder »

Eén woord: zwaartekracht. Over het algemeen zal het centrum van melkwegstelsels het bij elkaar houden. Wat is dit centrum? Over het algemeen een zwart gat, oftewel Quasar, oftewel Blazar, ook bekend als singularity. Dit object heeft zoveel zwaartekracht, dat alles in de Melkweg zich ertegen aangetrokken voelt. Dat is waarom het het centrum is. Sterren zullen er wel een tijdje vanaf komen (maar niet van de melkweg). De hele melkweg draait rond het midden. Het zwarte gat in het midden houdt alles bij elkaar. (Dat is een rijm om te onthouden). Lees verder »

Een massieve instorting van de ijzeren kern vereist de omzetting van protonen in neutronen, wat resulteert in neutrino-emissie. De ijzeren kern van een massieve ster moet bestand zijn tegen instorting door zwaartekracht. Wanneer de kern fusiereacties ondergaat, weerstaat dit gravitatie-instorting. Zodra de fusie stopt, wordt de instorting van de kern gestopt door elektronendegeneratiestress. Dit is in feite het Pauli-uitsluitingsprincipe dat verbiedt dat twee elektronen zich in dezelfde kwantumtoestand bevinden. Als de kern een massa van meer dan ongeveer 1,4 zonsmassa's heeft, kan de elektronendegeneratiestress de ins Lees verder »

Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden. Het begon allemaal met een wolk van koude, verstoorde stofdeeltjes van een nabijgelegen supernova, die begon te bezwijken onder de zwaartekracht en een zonnevel vormde, een enorme draaiende schijf. Terwijl het draaide, scheidde de schijf zich in ringen. Het midden van de schijf werd de zon en de deeltjes in de buitenste ringen veranderden in grote vurige bollen gas en gesmolten vloeistof die afgekoeld en gecondenseerd werden om een vaste vorm aan te nemen. Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden begonnen ze de planeten te worden die we vandaag kennen. Aanvankelijk werd het aardoppervlak contin Lees verder »

Vooral geluidsgolven. Materiaalmonsters van diepe putten en vulkaanuitbarstingen geven enkele fysieke aanwijzingen voor de mantel. Voor het diepe interieur was de primaire methode geluidsgolven - sommige opgenomen uit natuurlijke gebeurtenissen zoals aardbevingen en andere gegenereerd opzettelijk op verschillende punten. De verschillende snelheden van geluidsoverdracht in verschillende materialen (inclusief reflecties) kunnen worden gebruikt om verschillende gebieden van het inwendige van de planeet in kaart te brengen met behulp van massa, materiaaleigenschappen en temperaturen. Zie ook: http://pubs.usgs.gov/gip/interior/ Lees verder »

Axiale helling van de as van de aarde en de orbitale beweging van de aarde rond de zon. Vanwege de aardverschuivingen krijgen verschillende hemisferen maximaal zonlicht gedurende verschillende perioden van de baan.! [Geef hier de bron van de afbeelding op] mGtdPiD) Fotopunt. Weather.Gov. Lees verder »

De aardmantel bestaat uit een bovenste mantel en een onderste mantel. Het verschil tussen deze twee lagen van de mantel komt van de overheersende minerale fasen in de rots. Zowel de bovenste als de onderste mantel bestaan voornamelijk uit silicaatmineralen. Maar onder hoge druk in de onderste mantel, maakt de bekende silicaatstructuur, waar vier zuurstofatomen tetrahedrisch aan elk siliciumatoom gebonden zijn, plaats voor een meer ionische structuur waarbij elk silicium aan zes oxtrogenen gebonden is (http://en.wikipedia.org / wiki / Silicate_perovskite). De mantel wordt vaak verder onderverdeeld. Een vollediger beschrijv Lees verder »

Kernfusie, het is de enige soort die bestaat in sterren. Spectrographs vertellen ons dat. De enorme hoeveelheid sterren veroorzaakt eerst een kernfusie van de waterstofatomen en vervolgens van de heliumatomen. Dat weten we omdat elk atoom met een ander tempo trilt en licht naar die trillingssnelheid (frequentie) uitzendt. De grafiek hierboven toont het deel van het lichtspectrum dat bij elk element hoort. Lees verder »

Ik zou een Spiral Galaxy zeggen. Ik denk zo: [Deze foto van het nabijgelegen sterrenstelsel NGC 3521 is gemaakt met behulp van het FORS1-instrument op de Very Large Telescope van de European Southern Observatory in het Paranal-observatorium in Chili. De grote spiraalvormige melkweg ligt in het sterrenbeeld Leo (de Leeuw) en is slechts 35 miljoen lichtjaar verwijderd. Krediet: ESO / O. Maliy] Lees verder »

Proxima Centauri is ongeveer 4,2 lichtjaar verwijderd. Het is een ster met een lage massa die bekend staat als een rode dwerg. Proxima Centauri is eigenlijk de kleinste van drie sterren die door de zwaartekracht aan elkaar zijn gebonden. De twee grotere sterren, gezamenlijk bekend als Alpha Centauri, zijn nauw gekoppeld als een dubbelstersysteem; elk van deze sterren is ongeveer net zo massief als onze zon. Proxima Centauri, een veel minder massieve type ster, bekend als een rode dwerg, bevindt zich op enige afstand van het Alpha Centauri-paar en cirkelt rond de planeet zoals een planeet dat zou doen. Desondanks is Proxima Lees verder »

Er wordt verondersteld dat de aarde voornamelijk een vloeistofkogel was en dat er convectiestromen in de vloeistof zouden zijn geweest. De korst is verhard magma. Het is mogelijk dat er ooit nog geen korst was. De convectiestroom zou het vloeistofoppervlak van de aarde hebben verplaatst. Terwijl de korst verhardde, zou de korst de spleten in de korst hebben gevormd die nu de tektonische platen vormen. De basisbeweging van het vloeibare magma zou hetzelfde zijn. Lees verder »

Om een professionele astronoom te zijn, hebt u minstens een doctoraat in een van de verwante disciplines nodig. Astronomie wordt over het algemeen gedaan door degenen die een doctorsgraad hebben en er zijn niet zoveel posities. Echter, niet te ontmoedigen, zelfs als u een Ph.D. een fulltime facultaire functie bekleden aan een universiteit is een zeer competitief en langdurig proces. Sommige planetaria huren mensen met afgestudeerde sterrenkunde graden (zoals een M.Sc. of Ph.D.) om hun openbare onderwijsprogramma's te helpen uitvoeren. Veel bedrijven kunnen iemand met een diploma voor sterrenkunde inhuren voor andere n Lees verder »

Huh ... ik geloof niet dat er een graad is in de kosmologie. Je diploma zou in de astronomie, astrofysica en natuurkunde liggen. Astrofysici werken voor hogescholen en universiteiten en je kunt ook voor de NASA werken. Dus om de vraag te beantwoorden, is de baan die ik denk dat je kunt krijgen "Leraar". Of je kunt voor NASA werken, maar ik denk dat je extra moet studeren. Ik hoop dat dit helpt en hopelijk zal iemand hier iets aan toevoegen :) Lees verder »

Andrija Mohorovocic, een Kroatische wetenschapper, ontdekte de grens tussen de aardkorst en de aardmantel, die nu ter ere van hem de "Mohorovocische Discontinuïteit" of de "Moho" wordt genoemd. Andrija Mohorovovic wordt beschouwd als een van de grondleggers van de moderne seismologie. Hij was ook een leraar en een meteoroloog. Lees hier meer: http://en.wikipedia.org/wiki/Andrija_Mohorovi%C4%8Di%C4%87 Lees verder »

De zon sloeg de vorming van de aarde neer. Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, nadat onze zon (ster) ontstond, veroverde het in zijn zwaartekrachtveld alle gassen en materialen die nodig waren om alle planeten te vormen, de asteroïden van zowel de binnenste asteroïdezone als de Kuipergordel voorbij de baan van Pluto. In die vroege jaren, terwijl de formatie gaande was, botste stof met stenen, rotsen met stenen en zelfs planeten met planeten. Deze botsingen veroorzaken het vrijkomen van grote hoeveelheden energie, wat voor de vier rotsachtige binnenplaneten betekende dat ze weinig meer waren dan ballen van gesmolte Lees verder »

Afgezien van de verplaatsing van de aarde van het centrum van de aarde, werd Math eenvoudiger. Copernicus verklaarde wat de Ouden al hadden geloofd, maar niemand durfde te spreken, omdat de Bijbel het 'verbiedt'. De bijdrage van Copernicus is dus echt de sprong vooruit zetten om mensen te laten spreken over wat ze waarnemen, dan om het met zichzelf te houden, ongeacht hoe hard slaan en onrealistisch klinkt. Het was in zekere zin geplaveid voor de eerste moderne wetenschappelijke gedachte van Francis Beacon en het huidige concept van 'Science', namelijk. Observatie, hypothese, experimenten, bevestigingscyclu Lees verder »

De enige noodzakelijke voorwaarde voor het eerste leven was de overdracht van informatie. Het eerste leven moest de informatie hebben over hoe zichzelf te reproduceren. Een mechanisme voor het overbrengen van de informatie die nodig was voor het leven was vereist of het eerste leven zou het laatste leven worden. Er was informatie nodig over hoe de membranen te bouwen die het eerste leven scheidde van de chaos in de omgeving van het eerste leven (cel?). Informatie was nodig over het gebruik van energiemoleculen in de omgeving (enzymen?). Maar belangrijke informatie moet wel was nodig om de informatie die nodig is voor het l Lees verder »

Zie uitleg. Het is niet mogelijk om specifieke jaren in deze benaderingen te geven. Ze worden alleen gepresenteerd in een paar (2 of 3) significante cijfers, met een tijdseenheid van 1 miljoen / miljard jaar (mijn / door). De experimentele datering is onderworpen aan imitaties, in precisie. Voordat zuurstof verscheen, konden de oudste groeiende en delende microben zijn verschenen. Dit zou de beginner van het leven op aarde kunnen worden genoemd. De Aarde had de eerste vleug zuurstof, 3,4 miljard jaar geleden (bya). The Great Oxidation Event (GOE). die zuurstof in de atmosfeer heeft getriggerd, is mogelijk 2,13 bya voorgeko Lees verder »

Het eerste continent wordt beschouwd als een supercontinent, Ur genoemd, bestaande uit alle landen. Het eerste supercontinent werd Ur of Vaalbara genoemd en bestond tussen 3600 en 2800 miljoen jaar geleden. Supercontinenten breken uiteen en hervormen in de loop van de tijd. Daaropvolgende supercontinenten waren Kenorland, Protopangaea, Columbia, Rhodinia en Pannotia. Het meest recente supercontinent was Pangaea, dat 300 miljoen jaar geleden werd gevormd. Het was een grote massa land die 200 miljoen jaar geleden brak vanwege de tektonische plaatbewegingen. Het werd verdeeld in twee landen. De ene was noordelijk en de andere Lees verder »

Het is verrassend moeilijk om je een kort antwoord te geven, want er is geen fossielenverslag van het eerste organisme. Het is ook vrij moeilijk om te stellen wanneer een willekeurige streng van RNA of DNA uiteindelijk levend kan worden beschouwd. We denken dat het bijna 4 miljard jaar geleden was, althans ik denk dat dit het eerste onbetwiste (relatief algemeen aanvaarde) bewijs voor een organisme is, maar er moet duidelijk een voorloper van zijn geweest. (Organismen verschijnen niet alleen als volledig gevormde, replicerende cellen.) Dit (http://www.physicsoftheuniverse.com/topics_life.html) kan een beter antwoord geven, Lees verder »

Het eerste leven zou een functionerende cel moeten zijn met het vermogen om zich voort te planten met RNA of DNA. Niemand weet wat het eerste leven was, waar het vandaan kwam of hoe. De vroege theorieën van een warme ondiepe vijver zijn grotendeels verlaten. Het idee van het leven dat begint in kleikristallen is aan populariteit verloren. De meest populaire theorie van vandaag is dat het leven begon in vulkanische openingen diep in de oceaan. Alle theorieën van het eerste leven moeten worstelen met de kwestie van informatie. Het eerste leven zou voldoende informatie moeten hebben om zijn biologische processen te Lees verder »

Moeilijk te kwantificeren. Een verstoring (kwantumexcitatie) in het kwantumschuim op Planck-tijd, creëerde het evolutionaire tijdperk van het universum. Dit gebeurde op (10 ^ -43) seconden. Op dit moment waren de symmetrieën aan het breken. en krachten en massa werden gecreëerd. Op (10 ^ -35) seconden was de Inflationaire fase aan, Lees verder »

Niemand weet het eigenlijk. Zwarte gaten groeien in (theoretische) massa door materie te accumuleren. Wanneer het universum stopt met uit te breiden, is dit ook de vraag, dus als het universum stopt met expanderen, betekent dit dat materie zo ver uit elkaar ligt dat zwarte gaten niet langer materie zullen consumeren en eenvoudigweg "daar blijven". Lees verder »

Deze vraag is niet gemakkelijk te beantwoorden en er zijn zoveel problemen aan de orde, waarvan sommige hieronder worden opgesomd. Deze vraag is niet gemakkelijk te beantwoorden en er zijn zoveel zaken die ermee te maken hebben. Ten eerste, wat bedoelt men met een beweging in een rechte lijn, omdat een rechte lijn heel moeilijk te definiëren is in de ruimte, die kan worden vervormd door materie die bijzonder zwaar is sterren en sterrenstelsels. Ten tweede, in welke richting (merk op dat de richting zelf misschien geen rechte lijn is, of deze richting ons nu leidt of van de hemellichamen af beweegt.) Als we op weg zij Lees verder »

Terwijl het magma afkoelt en stolt, stoppen de convectiestromen en wordt de aarde geologisch dood. Convectiestromen in de mantel van de aarde worden veroorzaakt door warm materiaal dat naar boven stijgt, afkoelt en dan terugvalt naar de kern. Deze stromen worden beschouwd als de drijvende kracht voor tektonische plaatactiviteit in de korst. Het bewegende magma in de mantel draagt de platen drijvend bovenop. Als gevolg van convectie wordt de aardkorst voortdurend gecreëerd en vernietigd. De gemiddelde leeftijd van het aardoppervlak is 2-2,5 miljard jaar, wat ongeveer de helft is van de theoretische leeftijd van de aar Lees verder »

De zon zal een witte dwerg worden aan het einde van zijn levenscyclus. Zon staat nu in de hoofdreeks. Na ongeveer 5 miljard jaar zal de waterstof eindigen en de massa van de sterren zal heel minder worden..Als gevolg van deze zwaartekracht zal de zon zich uitbreiden naar een rode reus ... Buitenste lagen worden opgeblazen en in de kern zal een witte dwerg met een hoge dichtheid blijven. foto credit cyberpahysics.co.UK, Lees verder »

Zon na het verbranden van het grootste deel van waterstof zal een rode reus worden, buitenste lagen zullen planetaire nevel vormen en kern zal witte dwerg worden, zon is met in Chandra sekhar limiet. Dus het zal een witte dwerg worden aan het einde. De theorie is dat zodra een witte dwerg al zijn opgebouwde energie verliest, het een zwarte dwerg zal worden. Als deze theorie klopt, zal de zon over een triljoen jaar vanaf nu in het zwarte dwergstadium zijn dat de uiteindelijke toestand zou zijn. Lees verder »

Niets. Binnen wat de "lokale groep" van sterren wordt genoemd, is er geen ster groot genoeg om super nova te doen en ons enig effect te geven. Mensen zijn geworteld voor Betelgeuze om vervolgens supernauwkeurig te worden, en dat is misschien goed. Er is slechts één probleem. vanaf het moment dat het super nova gaat, duurt het 640 jaar voordat de eerste lichtstralen ons bereiken en dus heeft het misschien al gedaan en kunnen we het niet weten. Ik geloof dat voor een super-nova-ster enig effect op de ster zou hebben, het dichterbij dan 50 lichtjaren verwijderd zou moeten zijn en geen van de sterren op die Lees verder »

Zowel Noord- als Zuid-Polen zouden voor altijd aan Sun worden blootgesteld. Zonder extreem kleine poolkappen zou er overdag (12+ h) dag en (12 uur) nacht zijn. De zonovergoten halfrond van de aarde is altijd een beetje meer in oppervlakte dan die voor de verborgen kant. Dus voor een kanteling met nulkant zouden de polen zich net binnen het zonovergoten halfrond bevinden. Natuurlijk kon de zon alleen gezien worden vanaf palen aan de horizon, het hele jaar door. De vraag is schijnbaar eenvoudig. Toch is mijn antwoord niet zo. Lees verder »

Enorme klimatologische veranderingen. Het meest directe effect zou een snelle expansie van de noordpool ijskap en het bevriezen naar de oceaan rond Antarctica zijn. Op het noordelijk halfrond is er ongeveer een 1000-mijlszone die begint net onder de poolcirkel en zich uitstrekt over ongeveer 1000 mijl zuidwaarts waar de meeste coniferenbossen van de aarde bestaan. Deze zone is verantwoordelijk voor een zeer groot deel van de zuurstofproductie voor de aarde. Door de hoek 2 graden te veranderen, zouden de coniferen naar het zuiden moeten verschuiven, wat misschien niet mogelijk is vanwege de vegetatie die er nu is. Dat wil z Lees verder »

Dagen en nachten zouden korter of langer zijn en ons gewicht zou minder of meer zijn. Als het sneller was, zou een volledige rotatie minder dan 24 uur duren, waardoor dagen en nachten korter worden. Ons gewicht zou minder zijn, omdat omdat de aarde sneller zou roteren, het meer middelpuntvliedende kracht op ons zou uitoefenen. De resulterende kracht van de zwaartekracht van de aarde en de middelpuntvliedende kracht zou minder zijn, omdat de zwaartekracht constant zou blijven, maar de middelpuntvliedende kracht zou toenemen. Er zou ook een temperatuurverandering optreden, omdat elk halfrond (Oosters en Westers) minder tijd Lees verder »

Als de sterke kernkracht zou ophouden te bestaan, zou het enige element waterstof zijn. Om de feiten recht te zetten bestaat er niet zoiets als de sterke kernkracht. De zogenaamde sterke kernkracht is een residu van de kleurkracht, gepropageerd door gluonen, dat quarks bindt aan protonen en neutronen. Deze resterende kracht bindt protonen en neutronen in atomaire kernen. Als de kleurkracht zou ophouden te bestaan, zouden er geen elementen kunnen bestaan. Als de sterke residu van de kernkracht zou ophouden te bestaan, zouden alleen waterstofkernen kunnen bestaan omdat de bindingsenergie voor zwaardere elementen niet langer Lees verder »

Het zonnestelsel zoals we het kennen zou vernietigd worden als de zon supernova zou worden. Wanneer een ster supernova wordt, is een aanzienlijk deel van het materiaal onder invloed van fusie een korte periode van tijd. Dit leidt tot een enorme explosie. Alle planeten in de buurt zouden worden blootgesteld aan enorme temperaturen en zouden worden gebombardeerd door enorme hoeveelheden straling en energetische deeltjes. Het is niet mogelijk voor de zon om te supernova. Zelfs als het was, kan het alleen gebeuren aan het einde van het leven van een ster. De zon is nog steeds de hoofdreeks en zal nog 5 miljard jaar duren. De e Lees verder »

Dat hangt van zijn massa af. Onze zon zal nog eens 3 - 4 miljard jaar in omvang verdubbelen voordat hij krimpt tot minder dan de helft van de grootte die hij nu is. In beide gevallen is het leven op aarde onmogelijk. Lees verder »

Waarschijnlijk niets Zoals je weet is er een enorme afstand tussen de sterren, dus de kans dat een ander solarsysteem samenspant met het onze is klein. Het grote verschil zou zijn dat de lucht er veel anders uit zou zien als er meer sterren in onze melkweg zijn. De baan van ons solarsysteem zou veel veranderen vanwege de toename van de zwaartekracht van de meer massieve kern die we zouden krijgen. Maar niets zou ons leven hier op aarde echt beïnvloeden. Het is niet 100% dat we het zonder een kras zouden halen, maar de kans dat iets onze aarde raakt is minimaal. Lees verder »

In een zwart gat wordt materie tot het uiterste uitgerekt, atomen worden gespleten en materie is honderden kilometers lang vanwege de immense zwaartekracht van een zwart gat. In een zwart gat is een compleet mysterie. Er zijn echter enkele theorieën. Eén theorie is dat de materie die in het zwarte gat valt naar een ander deel in het universum reist, of misschien een ander universum. Een andere, die waar zou kunnen zijn, is dat materie die in het zwarte gat valt, daar voor eeuwig blijft tot de dood van het zwarte gat. Lees verder »

Gewoon een suggestie. Sorry, ik weet niet helemaal zeker hoe ik deze vraag moet beantwoorden. Ik weet echter zeker dat Alpha Centauri (het sterrensysteem) niet op hetzelfde niveau ligt als op ons eigen zonnestelsel, daarom zullen ze tot op zekere hoogte in staat zijn om de rotatie van onze planeten rond onze zon te zien. Ons zonnestelsel dwong, als gevolg van de laatste stadia van de vorming van de protostar, de meeste brokstukken in het zonnestelsel in cirkelvormige of elliptische banen op ongeveer hetzelfde vlak en dit maakt het mogelijk om de populaire afbeeldingen van het zonnestelsel te zien zoals hieronder te zien: A Lees verder »

Onwaarschijnlijk dat we het ooit zeker zullen weten. Elke poging om in een zwart gat te kijken, zou heel moeilijk zijn, omdat de aantrekkelijkheid van de zwaartekracht zo groot is dat geen mens zou overleven - zelfs in een super-duper versterkt ruimteschip. We konden zelfs geen sonde ontwerpen die bestand is tegen de enorme zwaartekracht in een zwart gat - ze kunnen immers sterren heel doorslikken! Het kan mogelijk zijn om af te leiden hoe de innerlijke werking van een zwart gat eruit zou kunnen zien en veel kosmologen werken daar precies aan. Lees verder »

De kometen zijn meestal ijs en gas in de vorm van ijs. Wanneer het het dichtst bij de zon staat vanwege de hitte, moet de staart het grootst zijn. en het helderst. Maar het hangt af van welk type o gassen en stof in de kern zit. en hoeveel sublimatie n plaatsvindt. Maar verschillende chemicaliën worden gesublimeerd bij verschillende temperaturen en kometen zijn mogelijk al het materiaal kwijtgeraakt en dan is de staart misschien niet helder op het perihelium. Ook de staarthoek die zichtbaar is vanaf de aarde verandert op dat moment als positron van de aarde. Lees verder »

In de kern van een rode reus zal kernfusie helium in koolstof veranderen. Nadat de kern van de ster uit hydrogene stroomt, zal het niet langer straling produceren om het gewicht van de ster in balans te houden. De ster zal instorten, de kern zal samentrekken en de temperatuur zal stijgen. Als de kerntemperatuur voldoende hoog oploopt, zal kernfusie uit helium koolstof produceren in het zogenaamde "triple-alpha-proces": twee heliumkernen zullen fuseren om een onstabiele beryliumkern te vormen, die zal fuseren met een heliumkern om een stabiele koolstofkern. Lees verder »

Nee, tot 10 ^ 44J, niet veel, het wordt minder. De energie van een exploderende ster bereikt de aarde in de vorm van allerlei soorten elektromagnetische straling, van radio tot gammastraling. Een supernova kan wel 10 ^ 44 joules energie afgeven, en de hoeveelheid hiervan die de aarde bereikt, is afhankelijk van de afstand. Terwijl de energie van de ster weg reist, wordt hij meer verspreid en zo zwakker op een bepaalde plek. Wat er ook maar op de aarde komt, wordt sterk verminderd door het magnetische veld van de aarde. Lees verder »

Er zijn onvoldoende gegevens. Je moet de afstand tot de planeet weten. Je kunt een uitdrukking afleiden: r = l * tan (alpha / 2), waarbij r de straal van de planeet is, l de afstand tot de planeet en alfa de hoekbreedte. alpha is een zeer kleine hoek, dus in radialen: tan (alpha) = alpha passerend boogseconde naar radialen tan (alfa) ~~ ((alpha / s) / (3600 s / (graad))) * ((pi radialen) / (180 graden)) tan (3.8 / 2) ~~ (1.9 / 3600) * (pi / 180) = 9.2xx10 ^ -6 Stel je nu voor dat de afstand 50 miljoen km is (Mars of Venus kan op die afstand zijn): r = 50xx10 ^ 9 * 9.2xx10 ^ -6 = 460xx10 ^ 3 m De diameter is 920 duizend met Lees verder »

Het Melkwegstelsel, waar de meeste sterrenbeelden een deel draaien, maar gezien hun grootte, zal het duizenden jaren duren om kleine veranderingen in het sterrenbeeldpatroon te zien. Zie veranderingen in Grote beer na 10000 jaar Foto-opname virginia edu. Lees verder »

480 miljoen en 472 miljoen jaar geleden, tijdens het eerste deel van een periode die bekend staat als de Ordovicium, volgens recent onderzoek. Ontdekkingen gaan door en theorieën blijven ontwikkelen of worden zelfs oververteerd! We kunnen redelijke schattingen maken van wat we waarnemen, maar als we geen kritisch bewijs observeren of een waarneming niet correct interpreteren, kunnen we nog steeds ongelijk hebben! Meer onderzoek is altijd interessant. EEN ECHTE wetenschapper weet dat de "Wetenschap" NOOIT "geregeld" is! Lees verder »

Eerder dan 650 miljoen jaar geleden (mya) had ik de volgende gegevens voor de eindnoten (p155) verzameld in mijn essay "10 esoterische wetenschap over universum en schepping", in mijn boek "Geloof en nabije waarheden (2010); Eencellige tot multicellulaire evolutie: 2 miljard jaar geleden - 600 miljoen jaar geleden (mya). Leven op zee: 650 mya. Legdragende wormen: 570 mya. Beweging van zeedieren aan land: 400 - 385 mya. Insecten: 359 - 299 mya. Mini-wnged dinosaurussen: 160 mya. Vliegende eekhoorns: 125 mya .knuppels: 50 mya. Anthropoid (lijkt op mens): Female Ida (Duitsland): 47 mya .Ganea megacanina (Azi Lees verder »

Abiogenesis is een theorie die gebaseerd is op de aanname van het materiële realisme dat niemand zeker weet dat het leven kan komen van niet-levende systemen. Men denkt dat de aarde 4,6 miljard jaar geleden is gevormd. De vroegst mogelijke verschijning van het leven wordt theoretisch geschat op 4,280 miljard jaar. Deze schatting zou een biogenese slechts ongeveer .5 miljard of 500 miljoen jaar opleveren om het leven van niet-leven te creëren. dit zou een membraan vereisen om het leven te scheiden van niet-leven, een metabole route om energie te produceren en een reproductiesysteem. De kans dat de complexe informa Lees verder »

Ten minste 3,8 miljard jaar geleden. Het vroegste directe bewijs dat we hebben van het leven op aarde is ongeveer 3,8 miljard jaar oud. We hebben ook stenen van 4 miljard jaar oud met insluitsels die 4,4 miljard jaar oud zijn, maar het bewijs van leven in deze monsters is indirect en kan andere oorzaken hebben. Er wordt gespeculeerd of het leven buiten ons zonnestelsel is begonnen en hier het leven heeft gehad. In het bijzonder is de Panspermia-theorie dat het leven overal in het universum is, dat kort na de oerknal 13,8 miljard jaar geleden is begonnen en in ons zonnestelsel is uitgezaaid in de vorm van extremofielen (kle Lees verder »

Zie uitleg. Sommige wetenschappelijke vermoedens; Eerste vleug zuurstof: 3,2 miljard jaar geleden (bya) Eencellig leven: 2 bya Eencellig tot multicellulaire evolutie: minder dan 2 bya Leven op zee: 650 miljoen jaar geleden (mya) Legdragende wormen: 570 mya Wattizea-boom: 380 mya Dierenbeweging van land tot zee: 400-365 mya Insecten: 359-299 mya Mini-gevleugelde dinosaurussen: 160 mya Bates: 50 mya Anthropoid (lijkend op menselijke) primaten Ida (vrouw): 47 mya Ongetwijfeld, jij en ik: Nu .: Lees verder »

Ten minste 3,8 miljard jaar geleden. Mogelijk meer, maar het is moeilijk te zeggen. Al 3,8 miljard jaar geleden, ongeveer 700 miljoen jaar na de vorming van de aarde, hebben we bewijs van leven gezien. Het vinden van eerder bewijs is lastig ... De oudste stenen die we hebben zijn ongeveer 4 miljard jaar oud, maar sommige bevatten kristallen van zirkonen die 4,4 miljard jaar oud zijn. We kunnen bepaalde dingen meten in deze zirkoonkristallen, zoals de verhouding van isotopen van sommige elementen. Het probleem lijkt te zijn dat deze slechts enigszins indirect bewijs van het bestaan van het leven op aarde op dat moment bied Lees verder »

Ongeveer 3,8 miljard jaar geleden. Het leven evolueerde van vroege organische verbindingen die uiteindelijk samen kwamen om de eerste eenvoudige "pre-cellen" te vormen. Pre-cellen ontwikkelden zich tot de eerste anerobe (zuurstofarme) eencellige bacteriën. Deze eenvoudige bacteriën zouden nog steeds meer dan 1 miljard jaar de dominante levensvorm voor op aarde blijven totdat de eerste fotosynthetiserende bacteriën zich ontwikkelden. Lees verder »

Een massieve ster gaat supernova als deze geen kernbrandstof meer heeft. Wanneer een massieve ster zijn voorraad waterstof verliest, begint het Helium te smelten. Naarmate de toevoer van Helium opraakt, begint het steeds zwaardere elementen te smelten. Als de kern van de ster overwegend IJzer is, kunnen er geen fusiereacties meer plaatsvinden, omdat fusiereacties met ijzer en zwaardere elementen energie verbruiken in plaats van energie vrij te maken. Zodra de fusiereacties zijn gestopt, begint de kern in te storten. Als de kernmassa de Chandrasekhar-limiet of 1,44 zonsmassa's overschrijdt, is de zwaartekracht sterk gen Lees verder »

Wanneer de gigantische wolken van gas en stof samen beginnen te klonteren en kernfusie optreedt. Wanneer de zwaartekracht de gaswolken samen trekt, begint het op te warmen, wordt een Protostar gevormd vóór Nucleosynthese en groeit deze door massa te verwerven uit de omringende omhulling van interstellair stof en gas. Het wordt dan een T-Tauri-ster, een ster van de voorrangsequentie in het proces van samentrekken van de hoofdreeks langs het Hayashi-spoor. Pre-main-sequence-sterren zijn sterren die nog niet de hoofdreeks zijn geworden. Main Sequence Stars fuseren waterstof om Helium te vormen en creëren daarbi Lees verder »

Zie uitleg. Equinox is een van de twee tijdstippen waarop het geen schaduw heeft op een locatie op de evenaar van de aarde. Het gebeurt op ongeveer 21 maart of ongeveer 23 september, elk jaar. Maart-equinox wordt lentepuntinus genoemd en september-equinox is herfst. In 2017 zijn deze tijdstippen, in GMT, bijna 20 maart, 20:26 en 22 september 20:02 uur. A MON AVIS: Het verschil gedurende een half jaar lijkt meer te zijn dan de axiale precessie-vertraging van 1/2 ((24xx3600) / 25800) = 1,7 sec, bijna. http://greenwichmeantime.com/longest-day/equinox-solstice-2010-2019/ Deze equinox-locaties bevinden zich in de Stille Oceaan. Lees verder »

Absorptielijnen. Om te weten of een bepaald object in de ruimte roodverschoven of in een ander perspectief is, moet je het vergelijken met een referentie-spectrum, met name het spectrum van onze absorptiegolflengten van de zon of het laboratorium bij bepaalde golflengten. Bijvoorbeeld, de typische waterstofabsorptie golflengte treedt op bij ongeveer 656 nm, dit is de standaard absorptiegolflengte. Stel nu dat je een spectrum hebt verkregen van een verre ster en waarschijnlijk zal die ster waterstof bevatten. Als de absorptielijn van waterstof in het spectrum van die ster voorkomt bij bijvoorbeeld 650 nm, laat dit zien dat Lees verder »

Een paar gedachten ... Het vroegste definitieve bewijs van het leven op aarde dat we hebben is waarschijnlijk stromatolietfossielen van ongeveer 3,7 miljard jaar geleden. Andere ontdekkingen van schijnbare resten van levensprocessen zijn gedateerd tussen 4,1 en 4,28 miljard jaar geleden. We kunnen niet zeker zijn dat deze overblijfselen werden gegenereerd door biologische processen, dus dit bewijs is minder overtuigend. We kunnen ons ook afvragen wat we bedoelen met het leven. Bijvoorbeeld, voorafgaand aan het cellulaire leven kunnen er zelfreplicerende RNA-strengen zijn die worden ondersteund door andere eiwitten. Dus wat Lees verder »

De 'Atmosphere' was kort na de formatie van de aarde aanwezig - 5 miljard jaar geleden. Onze huidige, mens-compatibele atmosfeer ontwikkelde zich in de loop van de tijd, in de veronderstelling dat de huidige samenstelling slechts ongeveer 500 miljoen jaar geleden was. http://teachertech.rice.edu/Participants/louviere/history.html http://scijinks.gov/atmosphere-formation/ GROTE tijdlijnafbeelding hier !: http://www.scientificpsychic.com/etc/timeline/atmosphere -composition.html http://www.amnh.org/learn/pd/earth/pdf/evolution_earth_atmosphere.pdf Lees verder »

Het hangt er vanaf ... Het hangt er vanaf wat je bedoelt met de mens. Anatomisch moderne menselijke resten van ongeveer 200.000 tot 300.000 jaar zijn gevonden. Cro-Magnon-man dateert van ongeveer 45.000 jaar geleden en vertoont ook typisch menselijk gedrag, vooral het gebruik van stenen werktuigen. De vroegste grottekeningen gevonden in verschillende sites variëren van ongeveer 35000 tot 40000 jaar oud. Dus ik denk dat je zou kunnen zeggen dat we er vrij zeker van kunnen zijn dat anatomisch en gedragsmatig moderne mensen ongeveer 40000 jaar geleden aangekomen waren, maar mogelijk veel vroeger. Lees verder »

Het vroegst bekende object dat algemeen wordt beschouwd als een zwart gat te bevatten, is Cygnus X-1, dat in 1964 werd gedekt. Cygnus X-1 wordt verondersteld een zwart gat in het midden te hebben omdat zo'n zwart gat het meest natuurlijk verantwoordelijk zou zijn voor zijn obaerved X-ray emissies en de interactie ervan met de gassen van een begeleidende ster. Zie hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Cygnus_X-1 Lees verder »

Als je met "zichtbaar" bedoelt dat je met het blote oog zichtbaar bent, dan is het antwoord SN 1987a. Als je met zichtbaar bedoelt in een telescoop, dan gebeuren ze meerdere keren per jaar in verre sterrenstelsels. SN 1987a vond plaats in de Large Magellanic Cloud (LMC), een dwergsterrenstelsel dat rond de Melkweg draait. Het was zichtbaar met het blote oog, maar alleen zichtbaar op het zuidelijk halfrond. Maar supernovae in andere sterrenstelsels komen vrij vaak voor. Minstens een paar keer per jaar kan een supernova in een relatief nabijgelegen sterrenstelsel worden gezien in een amateurtelescoop. In veel verde Lees verder »

Astronomen verwachten niet dat de zon haar leven als supernova zal beëindigen, maar in ongeveer 4-5 miljard jaar verwachten ze dat de zon zich uitbreidt naar een planetaire nevel. Doorgaans treedt een supernova op wanneer fusie in het midden van een ster niet langer genoeg uiterlijke druk kan bieden om de zwaartekracht in balans te brengen. Fusie vereist een grote toevoer van energie om protonen dichtbij genoeg te krijgen voor de sterke kracht om elektrostatische afstoting te overwinnen. Zodra fusie optreedt, wordt massa omgezet in energie die een uiterlijke druk op de ster creëert. Omdat grotere elementen meer p Lees verder »

Door de grootste sterren in het universum. Sterren van de grootte van ons krijgen een punt waarop ze zonder waterstof komen te staan en beginnen met het verbranden van helium. Dit is wanneer de rode reuzen worden. Het is het voortdurende proces van kernfusie, twee atomen van waterstof samensmelten om een enkel atoom van helium te vormen enz. Deze fusie gaat door totdat ijzer gevormd is en dan stopt het dood. Maar er zijn veel sterren die veel groter zijn dan onze zon. Er is een ster die 1300 keer groter is dan onze zon. Maar deze ster zal in een relatief korte tijd leven en sterven. Het leven van een ster is omgekeerd aa Lees verder »

Onwaarschijnlijk en niet. Hitte op de kern van de aarde wordt ondersteund door twee dingen, de neerwaartse druk van alles erboven, en een grote hoeveelheid radioactief materiaal dat ook de kern verwarmt. De zon heeft absoluut geen effect op de hitte in de kern van de aarde. De "dood" van de zon zal worden voorafgegaan door het worden van een rode reus. Veel astronomen speculeren dat deze uitbreiding groot genoeg zal zijn dat de eerste drie planeten, waaronder de aarde, zullen worden omhuld door de zon. Zelfs als de aarde als planeet het rode reuzenstadium van de zon overleeft, zal de aarde niet meer zijn dan een Lees verder »

Het perihelium van de aarde valt samen met de zonnewende van juni in ongeveer 10.000 jaar tijd. Momenteel bevindt de aarde zich rond het perihelium rond 3 januari. De werkelijke datum en tijd variëren met maximaal ongeveer 3 dagen als gevolg van verstoringen van de baan van de aarde veroorzaakt door zwaartekrachteffecten van andere planeten. Perihelion wordt later elk jaar later als gevolg van precessie. Het is gemiddeld een dag later om de 58 jaar. In ongeveer 10.000 jaar zal het perihelium rond de tijd van de zonnewende van juni zijn. Vreemd genoeg is de aarde het warmst rond aphelion in juli. De reden hiervoor is d Lees verder »

Waarschijnlijk nooit. Het zwarte gat in het midden van de Melkweg is ongeveer 100.000 lichtjaar ver weg. Zo goed als astronomen kunnen bedenken, zitten we op een van de spiraalarmen naar de buitenste limieten van onze melkweg. Naar schatting heeft onze zon ongeveer 6 miljard jaar leven in zich voordat hij explodeert in een rode reus die de helft van het zonnestelsel ermee uittrekt. De Melkweg bestaat nu bijna net zo lang als het universum had bestaan. In theorie zullen op een dag alle sterren van de melkweg zichzelf verbranden en daarna weten we het gewoon niet. Lees verder »

Over ongeveer 250 miljoen jaar vanaf nu. Computer modellering met behulp van huidige plaat bewegingen en richtingen suggereert dat een nieuw supercontinent ongeveer 250 miljoen jaar vanaf nu zal vormen. Dit zal waarschijnlijk de huidige patronen van de aarde, de oceaan, het klimaat veranderen en het aantal soorten verminderen als het zich vermengen van soorten voorkomt. Lees verder »

Gebruik astronomische eenheden voor lichamen binnen ons zonnestelsel, gebruik lichte jaren of parsec's voor sterren en andere meer verre objecten. De astronomische eenheid, of AU, is gebaseerd op de afstand van de aarde tot de zon. Dit is handig voor lichamen binnen het zonnestelsel. Pluto is tussen de 30 en 50 AU verwijderd. Een licht jaar is de afstand die het een jaar kost om te reizen. Het neemt het licht van de zon ongeveer 5,5 uur in beslag om Pluto te bereiken wanneer het 40 AU per weg is. Als het gaat om starts en andere lichamen buiten het zonnestelsel is de AU gewoon te klein. Het lichte jaar is logischer. De Lees verder »

Ongeveer 50 miljoen jaar geleden. Antropoid (lijkend op menselijk) vrouwtje (door antropologen genoemd als) Ida in Duitsland - 50 miljoen jaar geleden (Mya). Ganea Megacanina in Azië - 39 mya. Hominide (een subset van hominoïde van mensapen en mensen) Ardi in Azië - 4,4 mya Hominin (moderne mens) Lucy in Ethiopië - 3.2 mya. Referentie: p155, 10. Esoterische wetenschap over universum en schepping, geloof en nabije waarheden (2010), A.S. Adikesavan, Lees verder »

De periode is net hoe lang het duurt, in dit geval, dagen draaien in seconden. "Periode" = T = 365 1/4 "dagen" = 24 (365 + 1/4) "uren" = (24 * 60) (365 + 1/4) = "minuten" = (24 * 60 ^ 2) (365 + 1/4) "seconden" = 31557600s ~~ 3.16 * 10 ^ 7s f = 1 / T = 1 / (3.16 * 10 ^ 7) = 3.16 * 10 ^ -7Hz "Angular velocity" = omega = theta / T = (2pi) / (3.16 * 10 ^ 7) ~~ 1.99 * 10 ^ -7rad s ^ -1 "Orbitale snelheid" = v = romega = (1.50 * 10 ^ 9) (1.99 * 10 ^ -7) = 298.5 ~~ 299ms ^ -1 v = romega = (2pir) / TT = (2pir) / v = (2pi (228 * 10 ^ 9)) / (299) ~~ 4.79 * 10 ^ 9s Lees verder »

De absolute magnitude van de zon (werkelijke helderheid) 4,83, de temperatuur is 5,778 K, de klasse is G2 en de kleur is geel op het HR-diagram. Lees verder »

Goede vraag. Elk antwoord is pure speculatie. Het is onwaarschijnlijk dat vroege organismen energie van de zon kregen. Fotosynthese is een zeer complex systeem van chemisch geconstrueerde enzymreacties. Dit complex zou niet beschikbaar zijn geweest voor vroege levensvormen. De afbraak van suikers en andere organische moleculen is even onwaarschijnlijk als fotosynthese. De Kreb-cyclus waarin organische moleculen worden afgebroken om energie vrij te maken, is net zo ingewikkeld als de lichtcyclus van de fotosynthese. Het vereist enzymen, complexe structuren en energiedragende moleculen zoals ATP, FDAH en anderen.De theorie d Lees verder »

Niemand weet het. Er zijn veel theorieën die zijn bedacht om de oorsprong van het universum te verklaren. De oerknal duidt eenvoudig het moment aan waarop een primordiaal, op dit moment onbekend soort energie onmiddellijk werd omgezet door een grote, universele inflatie om de elementen en deeltjes te creëren waarvan we weten dat ze deel uitmaken van het standaardmodel. Wat die oorspronkelijke energie was of wat het 'onstabiel' maakte, is niet bekend. Je zou onderzoek kunnen doen naar kwantumfluctuaties of snaartheorie en parallelle universumbotsingen als je de huidige werktheorieën wilt proberen te o Lees verder »

Niemand weet het echt, maar er zijn een aantal theorieën ... Als we vandaag aan het leven denken, denken we vooral aan DNA en bijbehorende ondersteunende eiwitten, maar voorafgaand aan het DNA heeft het leven de vorm aangenomen van zelfreplicerend RNA. Dit kan op zijn beurt afkomstig zijn van een soort van leven op basis van PAK's (polycyclische aromatische koolwaterstoffen). We hebben PAK's gevonden die van nature voorkomen in de ruimte. Dus misschien was de aarde gezaaid met PAK's uit de ruimte, die een deel werd van de oersoep waaruit het leven zich ontwikkelde. Een alternatieve theorie - "pansperm Lees verder »

Convectiestromen treden op wanneer een vloeistof in de buurt van een warmtebron is. Warmtebronnen leveren energie aan hun omgeving. Wanneer vloeistof deze energie ontvangt, bewegen moleculen binnenin zich meer, op afstand van elkaar en verlaagt de dichtheid. We weten van heliumballonnen dat dingen met lagere dichtheden dan hun omgeving naar boven worden geduwd. Daarom beweegt het fluïdum dicht bij de warmtebron naar boven, omdat het heter is dan de rest. Terwijl dit fluïdum omhoog beweegt, drijven koelere moleculen naar beneden en bezwijken de zwaartekracht. Als warme moleculen omhoog bewegen en verder van de war Lees verder »

De rand van het waarneembare universum ligt op ongeveer 46 miljard lichtjaar afstand. Helaas breidt het universum zich zo snel uit dat het vanuit ons perspectief bijna onbegrensd is. We weten eigenlijk alleen dat de waarneembare afstand 46 miljard lichtjaren is. Hoe zou dit kunnen zijn als het universum zelf niet zo oud is? Wat dit betekent is dat het licht eigenlijk 13,8 miljard lichtjaren verwijderd was, maar terwijl het op ons afkwam, expandeerde het universum, dus eindigde het licht 46 miljard lichtjaar om bij ons te komen. lees dit voor meer info http://phys.org/news/2015-10-big-universe.html Lees verder »

We kunnen niet zeker weten wat er gebeurt als een voorwerp in een zwart gat valt, omdat onze natuurkunde het niet kan beschrijven. Allereerst, wat we bedoelen met het oppervlak van een zwart gat is de gebeurtenishorizon. Dit is het puntoppervlak waar een externe waarnemer op geen enkele manier iets kan zien of communiceren met een object binnen de gebeurtenishorizon. Voor een externe waarnemer overschrijdt een object nooit de gebeurtenishorizon. Aan een waarnemer die de gebeurtenissenhorizon passeert, ervan uitgaande dat ze de zwaartekrachten van het getij kunnen overleven, zou niet zien dat ze de gebeurtenishorizon hadden Lees verder »

Supermassieve zwarte gaten worden gevonden in de centra van sterrenstelsels. De meeste sterrenstelsels, inclusief ons eigen Melkwegstelsel, hebben superzware zwarte gaten in hun centra. Het is bevestigd dat de Melkweg en andere nabije sterrenstelsels centrale superzware zwarte gaten hebben door de snelheid te observeren die centrale sterren bewegen. Er wordt gedacht dat bijna alle sterrenstelsels centrale superzware zwarte gaten hebben. Als er supermassieve zwarte gaten zijn op andere locaties dan de centra van sterrenstelsels, zouden ze heel moeilijk te detecteren zijn. Lees verder »

De Moho, of Mohorovicic Discontinuïteit, is de grens tussen de korst en de mantel. Het komt gemiddeld 30 km onder het oppervlak van continenten voor, maar veel dichterbij of zelfs gedeeltelijk blootgelegd onder de oceanen. Een kaart van de diepte van de Moho, vergezeld van een dwarsdoorsnede van de verschillende lagen en grenzen in de aarde, is te vinden op http://geology.com/articles/mohorovicic-discontinuity.shtml. Lees verder »

Alpha Centauri A & B Ons dichtstbijzijnde sterrensysteem Alpha Centauri omvat een dubbelstersysteem. Alpha Centauri A is iets groter dan de zon en Alpha Centauri B is iets kleiner dan de zon. Deze vormen een binair systeem dat ongeveer 4.37 lichtjaren verwijderd is. Er is een derde ster geassocieerd met het systeem genaamd Alpha Centauri C of Proxima Centauri, wat de dichtstbijzijnde ster is die buiten ons zonnesysteem ligt. Lees verder »

De kosmische stralingsachtergrond, 45 miljard lichtjaren ver weg. Maar dat is slechts een theorie. Sommigen zeggen dat het universum veel op een voetbal lijkt, terwijl anderen zeggen dat het vlak is. Deze schijnbaar tegenstrijdige theorieën kunnen elk worden verklaard door de 'rode verschuiving'. De rode verschuiving is het buigen van licht als het in de buurt van bepaalde zwaartekrachtvelden passeert. Het probleem is uiterst raadselachtig, omdat je per definitie, ongeacht waar je naar kijkt in het universum, achteruit in de tijd kijkt. Het dichtste bij ons om dingen te zien waar ze echt zijn, bevindt zich in Lees verder »

Vanaf nu is het verste punt in ons universum ver weg 2 X 13.82 = 27.64 miljard lichtjaar (Bly), bijna. Ik heb Big Bang-dating gebruikt, op onze tijdsschaal. Theoretisch stel ik vast dat het centrum van het waarneembare universum ver weg is 13.82 Bly van ons. Het antipodale punt is dus 2 X 13.82 Bly van ons. Als zodanig heb ik het antipodale virtuele universum als nog-te-worden-gedetecteerd als binnen waarneembaar universum. Dit is mijn wetenschappelijke vermoeden .. Lees verder »

Het sterkste is de sterke kernkracht en de zwaartekracht is de zwakste. Er zijn vier fundamentele krachten: - KRACHT ------------------------------------ RELATIEVE STERKTE Krachtige kernkracht- ---------------- 1 Elektromagnetische kracht -------------- 10 ^ -3 Zwakke kernkracht ---------- -------- 10 ^ -13 Zwaartekracht -------------------- 10 ^ -40 Lees verder »