Astronomie

De planeten worden ofwel verteerd door de ster die in een zwart gat verandert, wordt weggeblazen of wordt schurkenplaneten die later zullen worden uitgelegd. Voordat een ster sterft, verandert de ster in een rode reus die ervoor zorgt dat de meeste planeten (maar in sommige gevallen allemaal) worden ingeslikt. Dan gebeurt de supernova die het grootste deel van het hele systeem vernietigt. Als de ster te groot of te groot was, wordt de ster een zwart gat en zal vrijwel alles in het zonnestelsel doorslikken. Maar in een geval van 1 op een biljoen kans overleven de planeten de supernova of worden ze in het zwarte gat gezogen, Lees verder »

Het zal het product van brandende waterstof verbranden als het voldoende compact is. Als de waterstofbrandstof eenmaal is geëindigd, als de ster voldoende hard is om Helium te verbranden, zal het Helium in andere zwaardere elementen verbranden, anders zal het zijn buitenste lagen na 4,6 miljard jaar in de ruimte zoals de onze zon werpen, anders zal het in een gewelddadige Supernova-explosie als het een ster is die veel zwaarder is dan onze zon. Meestal kunnen sterren, de grootte van de zon en zwaarder Helium in andere zwaardere elementen verbranden. Lees verder »

Het wordt een beetje lastig. Dus, in de eerste plaats, ik moet dit duidelijk maken: we weten niet 100% hoe zwarte gaten werken, en zelfs wat ze zijn. Tot nu toe weten we dat singulariteiten (zwarte gaten) plaatsen zijn waar natuurkunde en wiskunde stukgaan. Het zijn punten waar ENORME hoeveelheden materie (> 8 M (Solaire massa's)) gecondenseerd worden tot een oneindig klein punt! Nu, met sommige GARGANTUAN-sterren (die ongeveer veertig maal de massa van de zon kunnen zijn), heb je in principe een oneindige massa die gecondenseerd wordt tot oneindige kleine punten! Wat gebeurt er met de mis? We weten niet verder dan Lees verder »

De entropie neemt toe. Warmte-energie blijft hetzelfde. 1. In alle spontane processen waarbij warmte wordt overgedragen van een lichaam van hogere temperatuur naar een lichaam met lagere temperatuur, neemt entropie altijd toe. Raadpleeg de eerste alinea voor meer informatie: http://twt.mpei.ac.ru/TTHB/2/KiSyShe/eng/Chapter3/3-7-Change-of-entropy-in-irreversible-processes.html Warmte is een vorm van energie. En zoals de wet van behoud van energie aangeeft, kan hitte tijdens een proces niet toenemen of afnemen. Hier bereikt de warmte-energie van de zon de aarde door straling en de planten absorberen dat en produceren voedsel Lees verder »

We weten niet wat er gebeurt met materie die wordt verteerd door een zwart gat. We kunnen niet in een zwart gat kijken omdat zelfs het licht niet aan de horizon van het gebeuren kan ontsnappen. Huidige theorieën zeggen dat er een singulariteit in het zwarte gat zit. Dit is een punt van oneindige kromming van ruimte-tijd en oneindige dichtheid en zwaartekracht. Dit suggereert dat materie die in het zwarte gat valt, zich bij de singulariteit zal voegen. Omdat alle theorieën over de fysica op een singulariteit afsterven, hebben we nieuwe theorieën nodig. De geconserveerde eigenschappen van massa, energie, momen Lees verder »

Er zijn theorieën over wat er met materie gebeurt die in een zwart gat valt, maar we weten het niet zeker. Eerst en vooral als materie in een zwart gat valt, moet het langs de horizon van de ontluchting. Dit is het punt waar zelfs licht niet kan ontsnappen. Als het gat niet echt groot is, zal alles wat de gebeurtenishorizon nadert verscheurd worden door zwaartekracht-getijde-effecten. De getijdegevolgen zijn het gevolg van het feit dat de zwaartekracht aan het uiteinde van een object dat zich het dichtst bij het zwarte gat bevindt, aanzienlijk groter is dan de zwaartekracht aan het uiteinde dat het verst verwijderd is Lees verder »

Er gebeuren twee dingen. Ten eerste, als hun massa laag is, worden ze omgezet in een witte dwergster. Een andere, als ze een enorme massa hebben, zo groot als onze zon, wordt de zwaartekracht in hun kern zo sterk dat ze intern instorten en een regio van oneindig vormen dichtheid, die we kennen als het zwarte gat. Lees verder »

Een zwarte dwerg is een ster die qua massa overeenkomt met onze zon en die al zijn brandstof heeft uitgegeven en die nu donker en koud is. Het is het einde van een complex proces dat misschien wel een triljoen jaar in beslag neemt. Dat complexe proces begint wanneer de zon alle waterstof in zijn kern (ongeveer 5 miljard jaar vanaf nu) verbrandt. Terwijl die kernfusiereactie wankelt, stort de kern in onder de zwaartekracht van de zon, totdat deze heet en compact genoeg wordt om helium te vormen dat voornamelijk koolstof en zuurstof vormt. De energie barst door die reactie drijft de buitenste gaslagen naar buiten, waardoor d Lees verder »

Zwaartekracht Zwaartekracht is de kracht die het universum samenhoudt en toestaat dat sterrenstelsels en zonnestelsels kunnen bestaan. Lees verder »

Verhoogde zwaartekracht voor één ding ... Jupiter is ongeveer 11 keer de diameter van de aarde, dus heeft het volume ongeveer 1300 keer het volume van de aarde. Als de aarde de grootte van Jupiter had maar nog steeds dezelfde dichtheid had als nu, zou de zwaartekracht aan het oppervlak 11 keer sterker zijn (evenredig met de massa gedeeld door het kwadraat van de straal), wat het een beetje moeilijk zou maken voor gewervelde dieren vergelijkbaar met ons om te functioneren - Stel je voor dat je probeert je eigen gewicht te dragen plus 10 keer dat. De atmosfeer zou waarschijnlijk aanzienlijk dichter zijn als gevolg Lees verder »

Een algemeen begrip van het universum en zijn vele wonderen, maar ook enkele specifieke informatie over levensbedreigende objecten in de ruimte. Astronomen hebben de neiging om ons begrip van hoe het universum is ontstaan en de vele wonderbaarlijke dingen die erin zitten, te verrijken en uit te breiden.Sommige vakgebieden kunnen zeer directe en praktische toepassingen hebben, zoals het volgen van grote asteroïden die, als hun banen de aarde kruisen, catastrofale schade aan ons kunnen veroorzaken. NASA heeft een programma om de grootste van deze asteroïde objecten te volgen. Lees verder »

Telescoop en spectroscoop hebben verschillende functies. Om meer licht van zwakke sterren te verzamelen, hebben we een telescoop met groot diafragma nodig. Spectroscope splitst het licht vervolgens in verschillende spectraallijnen. Afbeelding toont een gecombineerde telescoop en spectroscoop die wordt gebruikt in de JPL dwan-sonde. picrture JPL nasa / Lees verder »

Ik denk dat je bedoelt dat het betrekking heeft op Global Warming.? (Zie hieronder) De baan van de aarde rond de zon bestaat uit 3 elementen: kanteling van de aardas, zijn excentriciteit (of elliptische baan) en precessie - dat is het wankelen of wiebelen van de as. Milankovith Theory zegt dat deze 3 cycli de aardigheid van de zonnestraling op aarde veranderen en op zijn beurt het klimaat gedurende een bepaalde periode beïnvloeden. Dus tegenstanders van Global Warming veroorzaakt door menselijke acties zeggen, het is eigenlijk te wijten aan de natuurlijke oorzaken vanwege de non-deal aard van de baan van de aarde rond Lees verder »

Ik zou Adriaan van Maanen in 1917 zeggen. Ken het als Van Maanens Ster, het werd niet herkend als een exoplaneet in 1917 maar latere spectrale analyse en zijn interpretatie in 1990 was het object was misschien een exoplaneet. Dit artikel kan u interesseren: http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1990ApJ...357..216G&data_type=PDF_HIGH&whole_paper=YES&type=PRINTER&filetype=.pdf Lees verder »

3 lichtjaar is ongeveer 2,84 keer 10 ^ 13 km, wat ongeveer 28400 miljard kilometer is! Zoek seconden per jaar: 3600 tekst (seconden) / (uur) keer 24 (uren) / (dag) keer 365 (dagen) / (jaar) = 31536000 tekst (seconden) / (jaar) In een jaar licht reist de snelheid van licht in meter per seconde, vermenigvuldigd met de tijd in seconden: 1 lichtjaar = c maal tekst (seconden per jaar) = (3 x 10 ^ 8 ms ^ -1) (31536000 tekst (seconden) / (jaar)) = 9.4608 keer10 ^ 15 meter per jaar 3 lichtjaren = 9.4608 keer10 ^ 15 meter per jaar maal 3 jaar = 2.83824 keer 10 ^ 16 m 3 lichtjaar is ongeveer 2.84 keer 10 ^ 13 km, dat is 28400 miljar Lees verder »

Grote vraag! maar kan niet op één regel worden beantwoord ... lees verder !! De basislijn in de astronomie zou waarschijnlijk sterren zijn? planeten? zwarte gaten? of wat? Het kostte me een tijdje om deze vraag te beantwoorden en ik moest naar een groot aantal websites gaan, veel boeken gebruiken en wat niet, en ik kon dit antwoord uiteindelijk krassen - In uiterst eenvoudige bewoordingen is een baseline een minimumpunt dat voor vergelijkingen wordt gebruikt. In ons universum om de afstand tussen twee lichamen te beoordelen of om de grootte van een lichaam te bepalen, kan de aarde worden beschouwd als een beginpu Lees verder »

Het is een systeem waarbij 2 sterren om elkaar heen draaien. In een binair systeem is soms één ster helderder dan de begeleidende ster. Dit is een voorbeeld van een dubbelstersysteem: http://www.astronomy.ohio-state.edu/~pogge/Ast162/Movies/ Lees verder »

Een zwarte dwerg is Hypothesized als de laatste fase van de levenscyclus van een zonachtige ster. Een zwarte dwerg is Hypothesized als de laatste fase van de levenscyclus van een zonachtige ster. Wanneer de zon al zijn waterstof tot helium verbrandt, zal de kern ervan krimpen en zal hij zichzelf herschikken, zijn buitenste lagen uitbreiden of een Redgiant ster vormen. In deze fase zal het Helium gedurende de volgende 100 miljoen jaar aan Carbon verbranden en wanneer het uit helium is, zal het zichzelf opnieuw rangschikken, omdat de Sun in the Red gigant Stage niet dicht genoeg zal zijn om Carbon met andere zwaardere elemen Lees verder »

Van: http://en.wikipedia.org/wiki/Black_dwarf Omdat het universum niet oud genoeg is om zwarte dwergsterren te hebben, is een zwarte dwerg slechts een theorie. Het zijn de gekoelde overblijfselen van een witte dwergster. Een zwarte dwerg is een theoretisch stellair overblijfsel, met name een witte dwerg die voldoende is afgekoeld zodat het geen significante warmte of licht meer afgeeft. Omdat de tijd die een witte dwerg nodig heeft om deze staat te bereiken, berekend is om langer te zijn dan de huidige leeftijd van het universum (13,8 miljard jaar), worden er naar verwachting geen zwarte dwergen meer in het universum en de Lees verder »

Zwarte dwergen zijn volledig hypothetisch. Een zwarte dwerg wordt beschouwd als de laatste fase van een normale grote ster zoals onze zon. Onze zon is 4,5 miljard jaar oud en heeft genoeg waterstof om de komende 4,5 miljard jaar te branden. Na 10 miljard jaar zou de zon al zijn waterstof aan Helium hebben verbrand, de kern zal krimpen en de buitenste lagen zullen uitzetten. Deze fase wordt het Rode Giant-podium genoemd. In de Rode gigantische fase zal de Zon Helium verder verbranden voor de volgende 100 miljoen jaar aan koolstof. Nadat de zon al zijn Helium heeft verbruikt, zou het niet voldoende hard zijn om koolstof te v Lees verder »

Een zwart gat is een gebied van ruimte waaruit niets, zelfs licht kan ontsnappen. De Schwarzschild-oplossing voor de Algemene Relativiteitstheorie voorspelde dat als een massief lichaam onder een bepaalde straal wordt gecomprimeerd, de ruimtetijd zodanig zal worden vervormd dat zelfs het licht er niet aan kan ontsnappen. De term zwart gat werd gegeven om zo'n regio te beschrijven. Hoewel we nooit een zwart gat hebben waargenomen, wordt aangenomen dat ze bestaan omdat er objecten in de ruimte zijn die zo klein en massief zijn dat ze alleen zwarte gaten kunnen zijn. Het is theoretisch mogelijk om een zwart gat te betre Lees verder »

Alsjeblieft. 1) Massa's materie (bijvoorbeeld: gas, stenen en sommige zware metalen) die rondzweven in de ruimte besluiten om na een toevallige ontmoeting te gaan combineren. Est. 5 b.y.a. 2) Een centrum wordt geleidelijk gevormd in een gigantische klomp materie. Dit centrum begint steeds meer interstellair gas te "vangen". Dit centrum wordt een protoster genoemd. Est. 4.8 b.y.a 3) De protoster wordt groter en groter, warmer en heter totdat hij het punt bereikt waarop het gas begint te branden. Onze zon is officieel gevormd. Est. 4.7 b.y.a 4) Hoe zit het met de rotsen en zware metalen die in het begin werden Lees verder »

Wanneer materie samenkomt om grotere lichamen te vormen. Accretie: het samenkomen en de cohesie van materie onder invloed van de zwaartekracht om grotere lichamen te vormen. Nadat de zon was gevormd, begon het resterende gas en stenen en ijs en spul rond de zon te klonteren (aangroei). Begrensd door de toenemende zwaartekracht, grotere en zwaardere hemellichamen gevormd, werd zo'n lichaam wat nu bekend staat als de aarde. Lees verder »

Zie details hieronder ... Het woordconstellatie wordt gebruikt om een gebied in de lucht aan te wijzen dat een specifiek sterrenpatroon bevat. Een ster in een van deze gebieden wordt beschouwd als onderdeel van het sterrenbeeld, zelfs als die ster geen deel uitmaakt van het patroon. De lucht is verdeeld in 88 sterrenbeelden, net zoals de Verenigde Staten in staten zijn verdeeld. Daarom kunnen sterrenbeelden worden gebruikt als een "kaart" van de nachtelijke hemel. (Http://en.wikipedia.org/wiki/Constellation) Lees verder »

De oerknaltheorie is dat het universum, zoals wij het kennen, zich ontwikkelde van een punt van hoge dichtheid en temperatuur. In de 20e eeuw waren er twee rivaliserende theorieën over hoe je universum moest zijn wat het vandaag is. De eerste was een stabiele toestand waarin het universum dezelfde materiedichtheid heeft als gevolg van materie die wordt gemaakt terwijl deze uitdijt. De tweede theorie was de zogenaamde oerknal. De oerknaltheorie zegt dat het universum een punt van zeer hoge temperatuur en druk was dat zich uitbreidde en koelde in het universum van vandaag. Het wordt de oerknal genoemd omdat de initi Lees verder »

Meer van hetzelfde, of niet. We kunnen alleen commentaar geven op wat we waarnemen en speculeren (slecht) op wat we nog niet hebben gezien. Hoe definieer (of observeer je TOTALE "spatie")? We weten dat er een aanzienlijke ruimte is tussen lichamen in een zonnestelsel en zelfs nog meer tussen de sterrenstelsels van een melkwegstelsel. Daartussenin kunnen we nog steeds sporen van materie en / of energie vinden. We weten dat er veel sterrenstelsels zijn en dat ze worden gescheiden door nog grotere afstanden. We kunnen niet 'weten' wat verder gaat dan wat we kunnen zien. Gaat het universum van sterrenstelsels Lees verder »

De Galaxy is een grote groep sterren en bijbehorende materie zoals gas, stof, enz. Die overal in het universum te vinden zijn. Het wordt bij elkaar gehouden door de zwaartekracht. Het universum bestaat uit vele sterrenstelsels. De planeet 'Aarde', waar we wonen, bevindt zich in een melkweg die bekend staat als Melkweg. Lees verder »

De Algol-paradox verwijst naar een kennelijke onenigheid tussen waarnemingen van binaire systemen en geaccepteerde modellen van stellaire evolutie. De Algol-paradox verwijst naar de waarneming dat het binaire sterrensysteem Algol geen geaccepteerde modellen van stellaire evolutie volgt. Meestal zullen grotere massasterren sneller door hun waterstof versmelten dan sterren met een lagere massa. Wanneer een ster geen waterstof meer heeft, zal hij doorgaan naar de reuzetrap, een van de latere evolutiefasen. In het geval van Algol werd waargenomen dat de ster met de lagere massa een rode reus was, terwijl de grotere massaster n Lees verder »

Een meteoor is het heldere spoor of de lichtstreep gemaakt van hete gassen. Dit wordt veroorzaakt door de wrijving tussen de meteoroïde en de atmosfeer. http://www.google.com.ph/search?q=meteor&biw=1093&bih=514&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0CAYQ_AUoAWoVChMInKDwmLWbyQIVQT2UCh0QUA_g#imgrc=zWKB-W7vIN8DqM%3A Lees verder »

Een schijfachtige structuur van roterend puin, zoals stof, rond een gebeurtenishorizon van een zwart gat. Ze worden gevormd wanneer het puin een zwart gat nadert maar er niet echt door wordt overspoeld. Een laag laten in de karakteristieke vorm van een schijf die is gecentrifugeerd door het immense zwaartekrachtveld van het zwarte gat. De accretieschijven die krachtige röntgenfoto's en gammastralen produceren, worden quasars genoemd. Van deze quasars wordt gezegd dat ze enkele van de slimste dingen in het universum zijn. Lees verder »

Een aanwasstraal is een emissie van hoge energiedeeltjes. Zwarte gaten krijgen vaak een accretieschijf die een schijf materiaal in het zwarte gat valt. De superzware zwarte gaten in de centra van sterrenstelsels hebben vaak genoeg materiaal om zich heen om een aanwasschijf te vormen. Het is een algemene misvatting dat zwarte gaten alles eten dat in de buurt komt. In feite duurt het erg lang voordat materiaal het zwarte gat binnengaat, omdat de tijd langzamer wordt, naarmate iets dichterbij komt. Naarmate meer en meer materiaal in de aanwasschijf valt, wordt het verwarmd door wrijving en zwaartekrachteffecten. Het kan zo h Lees verder »

Op het moment dat de aarde 4,5 miljard jaar geleden werd gevormd, groeiden ook andere kleinere planetaire lichamen. Een van hen raakte de aarde laat in het groeiproces van de aarde en blaasde rotsachtig puin weg. Een fractie van dat puin ging in een baan rond de aarde en geaggregeerd in de maan. Het idee in een notendop Toen de aarde 4,5 miljard jaar geleden werd gevormd, groeiden ook andere kleinere planetaire lichamen. Een van hen raakte de aarde laat in het groeiproces van de aarde en blaasde rotsachtig puin weg. Een fractie van dat puin ging in een baan rond de aarde en geaggregeerd in de maan. Waarom dit een goede hyp Lees verder »

Een structuur van waaruit astronomen hemelse objecten observeren. De astronomische apparatuur is voortgeschreden van oude rotsstructuren tot radio- en röntgentelescopen in de ruimte. Het eerste belangrijke instrument waren optische telescopen. Het observatorium zal verschillende apparatuur hebben, zoals telescopen. spectroscopen, computers enz. Nu ruimtetelescopen zoals chandra x ray observatorium. Hubble telescoop, enz. Worden gebruikt. Ze hebben controlekamers van waaruit gegevens naar onderzoekers in de universiteit worden gestuurd om te analyseren. Vele observatoria bevinden zich op bergtoppen maar worden gebruikt Lees verder »

De wiskundige filosofie van Anaxagoras (500-428 v.Chr.), Over materie en beweging op aarde en in de hemel, is nu relevant voor onderzoek naar de vorming van planeten. Anaxagoras filosofie: Alle dingen hebben vanaf het begin op de een of andere manier bestaan, maar oorspronkelijk bestonden ze als oneindig kleine fragmenten van zichzelf, eindeloos in aantal en onlosmakelijk met elkaar verbonden door het hele universum. Alle dingen bestonden in deze mis, maar in een verwarde en niet te onderscheiden vorm. Er was een oneindig aantal homogene delen evenals heterogene delen. Anaxagoras beweerde dat de kosmische rotatiebeweging a Lees verder »

Nevel is een Latijns woord voor '' wolk ''. Een nevel zijn enorme wolken van stof en gassen in sterrenstelsels. De meeste huidige theorie van stervorming stelt dat nieuwe sterren worden geboren uit de gassen in een nevel http://edukalife.blogspot.com/2015/07/the-galaxies-of-universe-classes.html Lees verder »

Een nevel is een wolk van gas en stof die miljoenen lichtjaren in diameter kan zijn. Protosterren worden gevormd wanneer het gas en stof in een nevel beginnen te condenseren. De zwaartekracht neemt toe naarmate de massa toeneemt, waardoor er meer en meer condensatie ontstaat. Dit leidt tot de vorming van een pre main sequence ster waarin kernfusie begint. Dan rijpt het in een hoofdreeksster met verschillende uitkomsten op basis van de massa van de ster Lees verder »

Afbeeldingsbron: (http://www.qrg.northwestern.edu/projects/vss/docs/space-environment/2-how-ellipse-is-different.html) Ellips-definitie: in een vlak wordt ellips als volgt gedefinieerd - Als twee speciale punten (de foci genoemd) in een vlak worden geplukt en als we alle punten rond die foci verzamelen zodat de som van de afstanden tussen een punt in die verzameling en de twee foci een constante is, dan is de locus van al deze punten vormen een kromme genaamd Ellipse. Hoewel deze definitie voor ellips is als een vlakke kromme, kan deze definitie worden uitgebreid om ellips op niet-vlakke oppervlakken, zoals bijvoorbeeld op Lees verder »

Parsec betekent 'Parallax van één boogseconde', of de afstand tot een ster / object met een parallax van één arcsecon. Met behulp van het onderstaande schema kunnen we een parsec berekenen. De afstand SD is ongeveer één parsec. tan (/ _ EDS) = (ES) / (SD) SD = (ES) / (tan (/ _ EDS)) = (1AU) / tan (1text (")) Voor kleine hoeken van theta tantheta ~~ theta 1text (' ') = 1/3600 "ee graad" SD = (1AU) / (1/3600 * pi / 180) (omdat we radialen nodig hebben) SD = 648000 / piAU ~~ 206264.8062AU 206264.8062AU ~~ 3.085677581 * 10 ^ 16m ~~ 3,261563777 "ly" Lees verder »

De fundamentele krachten zijn de sterke, elektromagnetische, zwakke en zwaartekracht. De sterke kernkracht is verantwoordelijk voor het binden van aangrenzende protonen en neutronen in een atoomkern. Het is sterk maar zeer kort variërend. Eigenlijk zou de sterke kracht de resterende sterke kracht moeten worden genoemd. Het is eigenlijk een resteffect van de kleurkracht die quarks samenbindt in protonen en neutronen. De elektromagnetische kracht is verantwoordelijk voor de interacties tussen geladen deeltjes. Elektrische stromen en magnetische velden worden allemaal opgewekt door de elektromagnetische kracht. De zwakke Lees verder »

Een eenheid van lengte. De definitie is een beetje moeilijk te begrijpen, maar het is de afstand waarop 1 Astronomische Eenheid (AU) een hoek van 1 boogseconde (of 1/3600 van een graad) onderspant. Het is gelijk aan 3.26156 lichtjaar. Zie de afbeelding hieronder voor een visueel. Laten we de berekeningen doen. Laat R de afstand zijn van een ster 1 parsec weg en r = 1AU de straal van de baan van de aarde en theta de parallaxhoek die per definitie 1 boog per seconde is. Omdat de hoek klein is, kunnen we de formule r = R theta gebruiken, waarbij theta in radialen staat om de waarden te relateren. Het converteren van theta naa Lees verder »

Parsec is een eenheid van afstand die wordt gebruikt in de astronomie. Het is 3,26 l9 lichtjaren. Boogseconde is een hoekmeting Tijdens het meten van de parallax van een ster om afstand te vinden, is er een relatie tussen ditance en parallax in boogseconden .. Lees verder »

Parsec is de afstand van een cirkelboog van 1 AU die 1 seconde in het midden van Sun onderspant. Precies, parsec = 206264.8 AU = 3.27925 lichtjaar. De naam suggereert de contexten voor gebruik. Ondanks dat parsec niet erg groot is in vergelijking met LY, is het ongeveer 2.E + 05 AU. Mega parsec-AU conversie is eenvoudig voor een paar significante cijfers benaderingen. Mega betekent miljoen. Ook zou een cirkelboog op een afstand van de zon, die 1 ° onder de zon is ingesloten, 3600 AU meten. Dit is mijn beste verklaring. . Lees verder »

Een planeet bevindt zich in perihelium wanneer deze zich op het dichtstbijzijnde punt in zijn baan om de zon bevindt. Planeten draaien rond hun zon in ongeveer elliptische banen. De zon bevindt zich op een van de foci's van de ellips. Het punt in de baan wanneer de planeet het dichtst bij zijn zon staat heet perihelium. Het punt waar dit het verst van de zon verwijderd is, wordt aphelion genoemd. De meeste planetaire banen zijn geen echte ellipsen vanwege de zwaartekrachtseffecten van andere planeten. Het punt van het perihelium preciseert ook, wat betekent dat het punt van perihelion een beetje later na elke baan komt Lees verder »

Als vec U de snelheid is van de persoon P, ten opzichte van het middelpunt E van de aarde, en vec V de snelheid van E is ten opzichte van het middelpunt S van de zon, is het antwoord vec U + vec V.Als vec U de snelheid van de persoon P vertegenwoordigt ten opzichte van het middelpunt E van de aarde, en vec V staat voor de snelheid van E ten opzichte van het middelpunt S van de zon, variëren beide met betrekking tot tijd, in zowel richting als magnitude. De roterende-rond-Aarde-as met periode 1 dag, vec U staat loodrecht op de kantelas van de aarde. De ronddraaiende zon met periode 1 jaar, vec V bevindt zich in het baa Lees verder »

De gaswolk brulde aan het einde van hun leven uit rode reuzensterren. Wanneer het grootste deel van waterstof wordt verbrand, wordt de zwaartekracht van de ster minder..Star wordt rode reus. druk en temperatuur van heliumverbranding duwen de gassen uit en de zwaartekracht is zwak, zodat de ster een rode reus wordt. Dan worden de buitenste lagen gepoft gezet voor een gaswolk rond de ster. Deze gaswolk wordt planetaire nevel genoemd. Lees verder »

Planetaire nevel is de gassen die in de laatste stadia van de buitenste lagen van een rode reuzenster worden afgeworpen. Een ster zoals onze zon breidt zich uit tot de rode reus aan het einde van zijn hoofdreeks, en de buitenste lagen worden opgeblazen in de ruimte en drijven naar buiten. Dit gas vormt de planetaire nevel. De nevel is deze gemaakt van de gassen gevonden in de buitenste lagen van een rode reus - waterstof, helium, koolstof, stikstof en zuurstof. Lees verder »

Planetaire nevels, zoals de ringnevel (m57) hebben verschillende ring- of cilindervormen en zijn het resultaat van een wegloperuitbreiding van de ster, die veel minder intens is dan een (super) nova, wat zou leiden tot een veel minder georganiseerde wolk. Het materiaal dat wordt uitgeworpen, vormt een bolvormige schaal van eindige dikte. Als we naar het midden kijken, zien we slechts twee dunne lagen van die schaal (voor- en achterkant). Als we meer naar de zijkanten kijken, zien we een veel dikkere laag, omdat we er in een zeer schuine hoek 'in' kijken. Dit geeft de indruk van een ring. Lees verder »

Een primaire atmosfeer is de oorspronkelijke atmosfeer die een planeet heeft kort daarna. De aarde heeft een aantal verschillende sferen die in de loop van de tijd zijn veranderd. De eerste of primaire atmosfeer van de aarde was waarschijnlijk gemaakt van dezelfde gassen die zich verzamelden in de prorostrom - waterstof en helium, misschien ook methaan en ammonium. Nadat de aarde werd geraakt door een verdwaalde proto-planeet (die na botsing met de aarde de maan werd), werd de aanvankelijke atmosfeer waarschijnlijk weggeblazen naar de grotere Joviaanse planeten. Energie uitbarstingen van de zon hebben mogelijk ook de prima Lees verder »

De wetenschap is NOOIT "Verrekend" voor een echte wetenschapper! GEWELDIGE vraag! Te vaak beschouwen we de wetenschap als "absoluut". Maar het is een ontwerp om ALTIJD VRAAG te hebben en antwoorden te baseren op waarneembare, herhaalbare feiten. In het beste geval erkennen we het nut van consistente relaties. De MEEST stabiele van degenen die we wel "Wetten" noemen in de wetenschap, maar dat maakt ze NIET onbetwistbaar door de wetenschap! In de strikte terminologie van de wetenschappelijke methode is alles een THEORIE. We veronderstellen hoe sommige dingen op elkaar inwerken en proberen experi Lees verder »

Een ster tegen het einde van de sterrenevolutie. Regelmatige "hoofdreeks" -sterren zoals onze zon fuseren waterstof tot helium en dat is hoe sterren zoveel energie uitstoten. De samensmelting van waterstof in helium zorgt ervoor dat de ster niet op zichzelf uit de eigen zwaartekracht valt. Uiteindelijk raakt de waterstof op en blijft de ster achter met helium. Nu de fusie van waterstof is gestopt, zal de ster onder zijn eigen zwaartekracht ineenstorten en zelfs heter worden, en dichterbij, zal deze toename in temperatuur en dichtheid helium in staat stellen om te beginnen samen te smelten om koolstof te vormen. D Lees verder »

Het verwijst naar het schijnbare korrelige patroon wanneer de zon van dichtbij bekeken wordt. Het zijn eigenlijk convectiecellen van gas. De zon is een gewelddadige plaats vergeleken met alles wat we op aarde ervaren. Diep in de kern kernfusie geeft enorme hoeveelheden stralingsenergie af. Naast het leveren van warmte en licht aan een planeet op een afstand van 93 miljoen kilometer, drijft deze energie krachtige gasstromen verder weg in het lichaam van de zon. Deze stroom is convectie, hetzelfde als wat we zien als warme lucht door de koude lucht op de aarde raast - behalve met veel meer energie. Het stromende gas organise Lees verder »

Een spectrum is een plot van lichtintensiteit of kracht als een functie van frequentie of golflengte. Spectra wordt gebruikt om te bepalen waaruit sterren, nevel en melkwegstelsels bestaan. Gassen en moleculen geven een bepaalde unieke lichtgolflengte af op basis van de frequentie van hun atomen wanneer ze worden geëxciteerd. Astronomen en wetenschappers gebruiken deze golflengten om te bepalen welke gassen het voorwerp uitmaken waar ze naar kijken. Andere soorten spectroscopie worden ook gebruikt om de samenstelling van verre objecten te bepalen, zoals röntgen- en radiospectroscopie. Ze worden gebruikt om zwarte Lees verder »

Een ster met zijn omlooplichamen die materie omvatten, wordt een sterrenstelsel genoemd. Het is een zwaartekrachtsysteem, met de ster in het midden. De massa van de banen kan variëren van ongelooflijk kleine tot grote waarden. De massa kan bestaan uit gas, stof, vloeistof en steen. Een brede classificatie van deze lichamen: planeten, asteroïden en kometen. Planeten hebben subsystemen zoals manen en ringen. Lees verder »

Een supernova is een grote explosie wanneer een ster explodeert. Een supernova ontploffing zware elementen (silicium, zuurstof, stikstof, ijzer, lithium etc.) geproduceerd in de ster, gedurende honderden lichtjaren. Sterren die meer massa hebben dan de zon gaan door met het versmelten van zware elementen, totdat het tijd is om ijzer te smelten. IJzer is zo'n zwaar element dat de ster het niet kan smelten. Met andere woorden, de ster stort in en de hele massa wordt in de kern gepompt. De kern stort dan in en afhankelijk van de massa van de ster, wordt deze ofwel een witte dwerg, een neutronenster of een zwart gat. Wanne Lees verder »

De overblijfselen van Big Bang zijn overal in het universum 2,7 graden k. Dit wordt kosmische achtergrondstraling in de microgolfoven genoemd. Astronomen hebben de straling waar dan ook in de microgolf waargenomen. Het werd door Penzias en Wilson gedetecteerd tijdens het testen van een satellietantenne. Picture credit cosmology berkly edu. Lees verder »

Hallo ik was veel aan het onderzoeken Omdat het niet bekend is, en waarschijnlijk niet bekend staat om redelijk voor de hand liggende redenen. Er wordt gespeculeerd over het idee van wormgaten, die op een of andere manier "het einde" van een zwart gat zouden verbinden met een ander zwart gat, wit of wat dan ook. Als je echt achter de gebeurtenissenhorizon bedoelt, want er is ruimte precies zoals de onze. Dat als de zwaartekracht zo brutaal enorme getijdekrachten zijn die je zouden vernietigen voordat je iets ziet. Lees verder »

Nee, maar er zijn enkele interessante gerelateerde feiten ... We hebben waarschijnlijk alle objecten in ons zonnestelsel ontdekt die we planeten zouden noemen. Als je 'achter de zon' zegt, zou dat een soort baan vereisen die gesynchroniseerd is met de onze, omdat de aarde niet stationair is. Over de meest nabije mogelijkheid tot zo'n gebeurtenis zou een 'tegenaarde' zijn op een locatie die bekend staat als L3 - het Langrange-punt achter de zon (vanuit ons perspectief) waar de gravitationele en 'middelpuntvliedende' krachten in evenwicht zouden zijn. Er zijn twee nadelen aan een dergelijke theori Lees verder »

Er zijn veel sterren en sterrenstelsels ten noorden en ten zuiden van de aarde. Hoewel de lichamen van ons zonnestelsel bijna in een vlak liggen, is dit niet waar voor de rest van het universum. Hoewel het heelal relatief vlak is, is het er dik genoeg dat er sterren in alle richtingen zijn. Wanneer je omhoog kijkt naar de nachtelijke hemel, zie je sterren in alle richtingen. Als je over 270 lichtjaar naar het zuiden reist, kom je aan bij Sigma Octantis, de huidige ster die het dichtst bij de zuidelijke hemelpool ligt. Lees verder »

Mohorovicic Discontinuïteit of Moho Het werd ontdekt door seismoloog Andrija Mohorovicic. De Moho begint vanaf de diepte van 32 km en aan het bovenste deel van de mantel. Dit werd ontdekt toen Andrija Mohorovicic opmerkte dat er een verandering is in de beweging van de seismische golven. De verandering in beweging geeft aan dat seismische golven bewegen op een andere samenstelling van de aardlagen en dat is de Moho. Lees verder »

We weten het niet. Er zijn veel verhalen waarvan mensen denken dat ze in ons universum zijn. Ik heb gehoord dat buiten ons zonnestelsel miljoenen andere sterrenstelsels zijn. Misschien is er een andere plaats die precies op de aarde lijkt. We zullen het nooit weten, tenzij iemand erop uitgaat en terugkomt en het ons vertelt. We zullen het echter nooit weten, want tegen de tijd dat iemand terugkomt, zullen ze in het ruimteschip van ouderdom sterven. Het zou 100.000 jaar duren om met de snelheid van het licht de Melkweg over te steken, maar het is onmogelijk om die snelheid te bereiken. we weten dat het ongeveer 2 jaar duurt Lees verder »

Onder nevels, als je de planetaire nevels of supernova-nevels bedoelt, dan zijn bolvormige trossen groter dan nevels. Zowel de planetaire nevels als de supernova-nevels zijn de overblijfselen van dode sterren. Terwijl een bolvormige cluster een bolvormige, dichte groep sterren is met misschien maar tienduizenden tot enkele honderdduizend sterren. Ze kunnen zelf nevels in zich hebben. Lees verder »

Het is de formule voor de frequentie van het licht. nu = c / lambda We weten dat de Griekse letter nu (nu) de frequentie van het licht aangeeft. De Griekse letter lambda (lambda) staat voor de golflengte en c staat voor de snelheid van het licht. Daarom is de vergelijking voor de snelheid van het licht: c = lambda * nu Voor de formule die je hebt gevraagd, nu = c / lambda Lees verder »

Radiokoolstofdatering is een methode voor het bepalen van de tijd sinds de dood van organisch materiaal op basis van de vervalsnelheid van koolstof-14. De stabiele isotoop van koolstof, koolstof-12, heeft 6 protonen en 6 neutronen (toe te voegen aan 12). Carbon-14 heeft twee extra neutronen en is onstabiel. Carbon-14 wordt geproduceerd met een redelijk constante snelheid door de interacties van kosmische stralen met de bovenste atmosfeer, dus hoewel er slechts sporenhoeveelheden van "" ^ 14C in de atmosfeer (als CO_2) zijn, lijkt de hoeveelheid stabiel in de loop van de tijd te zijn. Terwijl planten fotosynthetis Lees verder »

Zonlicht is 7 kleuren met verschillende golflengten. Wanneer de lens door een lens passeert, worden verschillende kleuren onder verschillende hoeken gebroken .. Verschillende kleurbalken kunnen niet scherpstellen op een punt. "Het effect dat wordt geproduceerd door de breking van verschillende golflengten van licht door enigszins verschillende hoeken, resulteert in een falen om te focussen. " picrure credit photpography life.com. Lees verder »

Convectie is de overdracht van warmte door vloeistof (vloeistof of gas). Convectie is de overdracht van warmte door vloeistof (vloeistof of gas). Waarschijnlijk heeft het betrekking op astronomie omdat de kern van een ster door de zwaartekracht veel heter is dan de rest. Het verwarmde plasma stijgt naar het oppervlak, zoals kokend water, waar de warmte wordt geabsorbeerd door het omringende plasma door convectie, waarna het afkoelt en weer tot de kern zakt. Lees verder »

Convectie is wanneer heet gas of vloeistof stijgt over zijn koudere deel als gevolg van het verschil in dichtheid. Geleiding is wanneer moleculen de warmte molecuul voor molecuul overdragen. Straling is wanneer warmte of energie door licht of een andere energievorm reist. Convectie en geleiding gebeuren niet in vacuums, zoals ruimte, omdat er geen moleculen en deeltjes zijn. Daarom kan alleen straling in de ruimte gebeuren. Lees verder »

De achtergrondstraling bestaat uit fotonen. Het vroege universum was niet samengesteld door materie, maar door elektromagnetische straling met zeer hoge energie. Na de expansie werd de energie van de straling verdeeld over een groter volume en nam de dichtheid af, waardoor de deeltjes begonnen te vormen (20.000 jaar na de oerknal). Niet alle straling die is getransformeerd in deeltjes, sommige van de oorspronkelijke elektromagnetische straling is er nog steeds. Dus de microgolfachtergrondstraling is een elektromagnetische golf, in de frequentie van de magnetron (rond 160 GHz) en is zoals elk ander radiosignaal, zoals de wi Lees verder »

Kort antwoord? We hebben absoluut geen idee, en sterrenstelsels draaien (te) te snel voor hun zichtbare materie om ze bij elkaar te houden. Misschien zijn we hier beter mee om te gaan - eerst werd het opgemerkt, kort nadat we ontdekten dat de vele 'wolken' (nevels) die we aan de nachtelijke hemel zagen, in feite sterrenstelsels waren, dat ze draaiden. Dit werd ontdekt door het Doppler-effect te gebruiken op spectroscopische beelden van sterrenstelsels, die toonden dat de ene kant van een melkweg ons benaderde en de andere kant achteruitging. Tot nu toe, zo gelukkig, draaien ze. Toen Fritz Zwicky in 1933 het Coma cl Lees verder »

De kern van de aarde is meestal gemaakt van ijzer en nikkel. Deze samenstelling is ook van toepassing op de andere drie planeten binnen de hoofdastetoïdengordel. Twee factoren verklaren de samenstelling van de kernen van de binnenplaneten van ons zonnestelsel: welke elementen komen het meest voor, en welke het minst waarschijnlijk worden omgezet in vluchtige materialen of geoxideerd tot verbindingen met een lage dichtheid. Laten we naar abundanties kijken. Volgens http://www.knowledgedoor.com/2/elements_handbook/element_abundances_in_the_solar_system.html zijn de folleing de top vijftien elementen in overvloed in ons Lees verder »

De huidige levensverwachting van de aarde is ongeveer 4 - 5 miljard jaar. Over ongeveer 5 miljard jaar zal de zon het grootste deel van zijn waterstof hebben verbruikt en heliumfusie beginnen. Hierdoor wordt de zon een rode reus en zal deze enorm groeien. De rode gigantische zon verbruikt Mercurius en Venus en kan zich buiten de baan van de aarde uitbreiden. Dus, de Aarde zal ofwel zo dicht bij de zon zijn h = dat het gesmolten wordt of het zal in de zon zijn en zal erin vallen doordat de baan vergaat door wrijving met de buitenste laag van de zon. Over 4 miljard jaar zal de Melkweg in botsing komen met de Andromeda Galaxy Lees verder »

Wauw! Hoe 4,5 miljard jaar aan evenementen samen te vatten? Er is veel gebeurd. Hier is een foto om je op weg te helpen. Je kunt ook deze site bekijken met een cool, klein glijdend hulpmiddel om je gebeurtenissen in de loop van de tijd te laten zien. http://exploringorigins.org/timeline.html Hier zijn de hoogtepunten: 1) Big bang produceerde het universum 13,6 miljard jaar geleden 2) zonnestelsel begint zich te vormen van een gasnevel 4,6 miljard jaar 3) Aarde vormt ongeveer 4,5 miljard jaar en wordt kort daarna getroffen door een gigantische proto-planeet - zorgt ervoor dat de maan wegspint en in een permanente baan komt. Lees verder »

De vaste korst die een deel van de mantel eronder bevat, wordt lithosfeer genoemd. De oceaan boven de lithosfeer kan tot ongeveer 60 mijl naar beneden reiken. Continentale lithosfeer 'kan ongeveer 125 mijl diep zijn. Brosse en viscositeitskarakteristieken bepalen de dikte van de lithosfeerschaal. De mechanisch stijve / sedimentaire buitenste laag (boven mantel) van de lithosfeer wordt in tektonische platen gebroken, met transformerende grenzen. Lees verder »

IJzer en nikkel, met een paar lichtere elementen zoals silicium of zuurstof. De binnenkern is een stevige bal van voornamelijk metaal. Het is solide vanwege de druk van de rest van de aarde eromheen, ook al is het op 5700K en moet het vloeibaar zijn als het onder normale druk staat. Zijn druk is eigenlijk ongeveer 3.500.000 atmosfeer. Wetenschappers hebben de dichtheid van de kern getest door er golven op af te vuren en hun reactie te meten, en ontdekten dat een zuivere nikkel-ijzerverbinding dichter is dan de kern, wat betekent dat de kern lichtere elementen bevat, waarschijnlijk koolstof, zuurstof of silicium. Lees verder »

De aarde is een kleine planeten in ons zonnestelsel. Zon is een ster in het centrum. Er zijn ongeveer 200 tot 400 miljard sterren zoals de zon in melkwegstelsel. De diameter van de aarde is slechts ongeveer 12756 kilometer. De diameter van de zon is ongeveer 109 keer die van Earth.1392530 KM. Melkweg is ongeveer 1'00000 lichtjaar. l licht is de afstand die het licht in één jaar afgelegd heeft. Lees verder »

Elektromagnetische energie is een vorm van energie die wordt gereflecteerd of uitgestraald door objecten in de vorm van elektrische en magnetische golven die door de ruimte kunnen reizen. Elektromagnetische energie is een vorm van energie die wordt gereflecteerd of uitgestraald door objecten in de vorm van elektrische en magnetische golven die door de ruimte kunnen reizen. Voorbeelden zijn radiogolven, microgolven, infraroodstraling, zichtbaar licht - (alle kleuren van het spectrum dat we zien), ultraviolet licht, röntgenstralen en gammastraling. Lees verder »

De elektromagnetische kracht is een speciale kracht die van invloed is op alles in het universum omdat het (net als de zwaartekracht) een oneindig bereik heeft. De kracht die voortkomt uit de attracties en afstotingen die verband houden met elektrische en magnetische velden. De elektromagnetische kracht is een van de vier fundamentele krachten in de natuur, die zwakker is dan de sterke kernkracht maar sterker dan de zwakke kracht en de zwaartekracht. The American Heritage® Student Science Dictionary, tweede editie. Copyright © 2014 door Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. Uitgegeven door Houghton Miffli Lees verder »

Tonnen dingen in onze samenleving. Toepassingen zijn onder meer: uw mobiele telefoon / smartphone die mobiel internet-internettransmissies oppikt. satellieten die GPS-signalen uitzendt televisie-uitzendingen (althans in het verleden) Röntgenstralen gebruikt voor tandheelkundige en medische toepassingen radio-ontvangst in uw auto. microgolven voor communicatie en koken, draadloze toegang voor auto's. Lees verder »

Meestal vormen bergketens of andere verstoorde riemen. Wanneer continentale korst continentale korst ontmoet, hebben ze beide dichtheden die relatief licht zijn (in vergelijking met basaltische korst) en dus hebben ze de neiging om niet in de schoorsteenmantel te worden ondergedompeld. In plaats daarvan hebben ze de neiging om bergketens te vormen. De Himalaya-bergen zijn het klassieke recente voorbeeld van twee stukken continentale korst die ongeveer 10 miljoen jaar geleden met elkaar botsten. Vulkanen worden meestal niet geassocieerd met dit soort botsingen, omdat er geen subductieplaat van korst is die opnieuw smelt en Lees verder »

Een Galaxy is een uitgestrekt ruimtesysteem dat bestaat uit stof, gas en ontelbare sterren. Een sterrenstelsel wordt bij elkaar gehouden door de zwaartekracht. We zijn heel vertrouwd met ons thuis Galaxy, de Melkweg. De hele term sterren uit het universum, in het uitgestrekte universum zijn veel spiraalvormige sterrenstelsels aanwezig, in de sterrenstelsels zijn er zonnestelsels, in een zonnestelsel zijn vele planeten aanwezig en onze aarde is een van de planeet van alle 8 planeten die rond de aarde draaien. Zon. Het is als stip in een krant in vergelijking met het hele universum. De zon behoort tot een van de miljard ster Lees verder »

Algemene relativiteit is Einstein's geometrische beschrijving van de zwaartekracht die speciale relativiteit en zwaartekracht samenbrengt in één consistente reeks vergelijkingen. Algemene relativiteit is Einstein's geometrische beschrijving van de zwaartekracht die beschrijft hoe de kromming van ruimte en tijd (of ruimtetijd) betrekking heeft op de energie en het momentum van de massa en straling daarin. Het brengt speciale relativiteit en zwaartekracht samen in één consistente reeks vergelijkingen. In de astronomie kunnen we veel fenomenen, zoals zwarte gaten, het zich uitbreidende universum, z Lees verder »

De effecten van de zwaartekracht van hemellichamen helpen om als een lens te fungeren, brekend licht vergelijkbaar met hoe. Echter, over het algemeen worden de effecten van zwaartekrachtlens alleen beter waargenomen voor licht dat afkomstig is van objecten op afstand. Omdat zwaartekracht het pad van licht kan beïnvloeden (dat zich in een rechte lijn voortplant als gevolg van de wet van rechtlijnige voortplanting), terwijl licht met een aanzienlijke zwaartekracht rond een hemellichaam vliegt, wordt het pad van licht gebogen zoals het zou zijn wanneer het door een dun voorwerp gaat of dikke lens. Afhankelijk van de hoek Lees verder »

Het stelt dat het universum uitdijt.Het bestaat uit twee delen: - Elk sterrenstelsel in het waarneembare universum heeft een relatieve snelheid weg van de aarde (zoals blijkt uit hun rode verschuivingen). Hoe verder de melkweg, des te sneller het zich van ons verwijdert. Hubble's Law wordt gegeven door: v = H_0r waarbij: v = recessiesnelheid H_0 = Hubble constante r = afstand Lees verder »

Waterstof shell fusion is waterstof fusie reacties die plaatsvinden in een omhulsel rond een helium fuserende kern. Wanneer een ster zijn toevoer van waterstof in zijn kern heeft uitgeput, is de kern hoofdzakelijk helium. In dit stadium nemen de kerncontacten en de temperatuur toe. De ster komt het rode reuzenstadium binnen. Rondom de heliumkern bevindt zich een waterstofschaal. Fusiereacties gaan door in deze schaal. Toen de kerntemperatuur 10 ^ 8K bereikte. Het drieletter-alfa-proces begint waarbij helium wordt omgezet in koolstof. Fusiereacties gaan nog steeds door in de schaal van waterstof rond de nu actieve kern. Dus Lees verder »

Lege ruimte bestaat uit fluctuaties in het kwark en het gluonveld. Een atoom is meestal lege ruimte, maar lege ruimte is niet echt lege ruimte. De reden dat het er leeg uitziet, is omdat elektronen en fotonen geen interactie hebben met wat daar is, wat fluctuaties in het kwark- en gluonveld is. Quantum Chromodynamics is de theorie van fundamentele deeltjes die quarks worden genoemd. Quarks zijn de bouwstenen van protonen en neutronen, en hoe ze met elkaar omgaan via gluonen. Lege ruimte is gevuld met dit spul. Lees verder »

Er is geen centrum Om ons een "centrum" van ons universum voor te stellen, moeten we teruggaan naar het begin ervan. Als we nu rondkijken, kunnen we zien dat alles in het universum van ons weggaat. Dit betekent dat het universum zich in alle richtingen uitbreidt. Als je naar elk punt in de ruimte zou kijken, zou je zien dat alle sterrenstelsels, enz. In dezelfde mate wegvliegen. Hoewel het in eerste instantie lijkt dat WE het centrum van alles is, zijn we ook "aan het bewegen" (hoewel het technisch gezien niet echt de sterrenstelsels zijn die bewegen, maar de ruimte zelf die zich uitstrekt). Dus ga teru Lees verder »

IJzer is de oorzaak van de dood van grote sterren. Grotere sterren zwaarder dan ongeveer 8 zonsmassa's beginnen door waterstof in helium te smelten. Omdat de waterstoftoevoer tekort schiet, beginnen ze met het smelten van helium en gaan ze door met het fuseren van zwaardere elementen. De fusiereacties zorgen voor een uiterlijke druk die de zwaartekracht weerstaat en de ster probeert in te storten. In hoofdreekssterren zijn de uiterlijke druk en zwaartekracht in balans en bevindt de ster zich in hydrostatisch evenwicht. Het gehele fusieproces waarbij elementen tot ijzer worden gemaakt, produceert energie. Fusie van ijze Lees verder »

Kernfusie is het proces waarbij warmte wordt geproduceerd in Sun. In de kern van de zon onder zeer hoge temperatuur en druk worden 4 waterstofatomen gefuseerd aan het forma-heliumatoom. Ongeveer 0,7% van de materie wordt omgezet in energie door dit proces ... De Gama-stralen geproduceerd in de kern komen eruit als warmte en licht van oppervlak van de zon en wordt uitgestraald naar de buitenste ruimte. Fotocredit Buzzle.com Lees verder »

Asthenosfeer is een laagviskeus omhulsel dat zich uitstrekt van 100 km naar 700 km. De vaste korst inclusief een deel van de mantel is een lithosfeer die zich uitstrekt tot onder de 100 of 200 km. Onder het aardoppervlak strekt de lithosfeer zich bijna 100 km uit. Onder zee is het dikker, tot bijna 200 km, bijna. De dikte van de lithosfeer wordt bepaald aan de hand van brosse en viscositeitskenmerken. Lees verder »

Het is een manier om het soort energie dat iets afgeeft te classificeren. Elektromagnetische energie is een spectrum dat radiogolven bevat voor zichtbaar licht voor gammastraling. Radiogolven bevatten de minste hoeveelheid energie, zichtbaar licht is in het midden en gammastralen bevatten de meeste energie. Hoe langer de golflengte, hoe minder energie deze bevat. Dus door te kijken naar de golflengte die iets geeft, kunnen we het classificeren op het elektromagnetische spectrum en het geeft ons een beter begrip van de energie die het afgeeft. Lees verder »

Moho-discontinuïteit is een geologische discontinuïteit onder de aardkorst waarop seismische golven snelheid tijdens acceleratie veranderen. Kroatische seismoloog Andrija Mohorovicic ontdekte deze discontinuïteit in zijn seismisch-schokonderzoek. Deze Moho wordt gedetecteerd op ongeveer 8 km langs de zeebodem en op ongeveer 32 km onder het landoppervlak. Moho-discontinuïteit is de discontinuïteit tussen de rotsen van de aardkorst en de gerelateerde, maar verschillende rocke van de mantel. Referentie: http://geology.com/mohorovicic-discontinuity.shtml Lees verder »

Sterren en sterrenstelsels zenden straling uit in verschillende golflengten van Gama-stralen tot radiogolven. Alleen zichtbaar licht en radiogolven passeren de atmosfeer van de aarde naar het aardoppervlak. Dus om in het universum te studeren, sturen astronomen op ruimte gebaseerde telescopen in de baan om de aarde of in de baan van de zon. Ze variëren van Gama-straaltelescopen, röntgentelescopen, infrarood, UV-telescopen enz. De studie van heelal door deze verschillende golflengte wordt multi genoemd. golf astronomie. Picture credit Plank fac uk. Lees verder »

Hun zwaartekracht lijkt een verborgen massa te vertonen, die we niet direct kunnen detecteren. Alles wat we kunnen zien is de zwaartekracht. Die verborgen massa, wat het ook is, wordt donkere materie genoemd (http://en.wikipedia.org/wiki/Dark_matter). Van deze donkere materie wordt aangenomen dat ze meer dan massa uit ordinaru bestaat, met meer dan 5 tegen 1, maar toch is hij zo dun gespreid dat we de zwaartekracht niet op een interplanetaire of zelfs interstellaire afstandsschaal zien. We zien de zwaartekracht door te kijken naar bewegingen op galactische schaal. Ons sterrenstelsel roteert zo snel dat het uit elkaar moet Lees verder »

Niemand weet echt In een zwart gat is er iets dat de gebeurtenishorizon wordt genoemd, dit is een deel van het gat dat net genoeg zwaartekracht heeft om licht in het gat te trekken en te voorkomen dat het ontsnapt, hierdoor, als je onwaarschijnlijk nog leefde . Omdat je reist met de snelheid van het licht, zou je waarschijnlijk de achterkant van je hoofd zien. Zodra je voorbij dit punt van het zwarte gat bent, wordt alles donker alsof je in een onthoudingstank bent. je zou niet weten wat er aan de hand was of hoe je eruit moest komen en zelfs jezelf kon voelen. Lees verder »

Niemand weet. Dat zwarte gaten zelfs bestaan, is pas recentelijk bewezen. Alles wat we over hen weten, komt natuurlijk door onze observaties van hen. Het dichtstbijzijnde zwarte gat bij ons bestaat in het centrum van het Melkwegstelsel, maar we kunnen het niet zien, teveel materie tussen ons en het. Alles wat we weten over zwarte gaten bestaat in zuivere theorie. Een zwart gat is een raadsel omdat het de wetten van de natuurkunde vernietigt. Dat wil zeggen, als je eenmaal de gebeurtenis horizon voorbijgaat, worden ruimte en tijd misvormd voordat ze helemaal verdwijnen waar een "singulariteit" bestaat. Wat er met Lees verder »

Vanaf nu is er geen voorkeurscentrum voor ons uitbreidende universum. Wat zich uitbreidt, is ruimte en niet de zaak. Dus, naar mijn mening, is de definitie van buiten ons universum nog niet definitief. Er is geen absoluut referentiekader om een richting te bepalen. De definitie van een richting is lokaal en niet voor het zich uitbreidende universum. Er is geen voorkeurscentrum waarover ons universum gelijkmatig expandeert als 'snelheid van verandering van volume van een bol is het oppervlak'. Ik had dit gegeneraliseerd voor hoger dimensionale hyperbol, lang geleden al lang geleden. Gezien het feit dat deze niet va Lees verder »

Wetenschappelijk precies antwoord: We weten niet Speculatief antwoord: meer universum Het "waarneembare" universum is dat letterlijk. Alles wat we kunnen zien en meten. Buiten dat hebben we geen idee. Naarmate de tijd vordert kunnen we steeds verder zien en het lijkt erop dat meer van het Universum zichtbaar wordt, wat leidt tot de hypothese dat er steeds meer Universum te zien is, maar we hebben geen manier om te weten wat er precies buiten ons zicht ligt. Als een kanttekening, wetenschap heeft absoluut geen probleem met het antwoord "we weten het niet". "Dat" is waar nieuwe en opwindende din Lees verder »

In het zonnestelsel zijn perihelium en en aphelion de posities van een solaire orbiter (planeet of komeet of asteroïde) wanneer de afstand van de zon respectievelijk het minst en het grootst is. Ze worden ook gebruikt om de minste en grootste afstanden te geven. Omdat de banen ellipsvormig zijn, door symmetrie, is de tijd om van de ene naar de andere te gaan (baanperiode) / 2. Voor de aarde is perihelium 1,471 E + 08 km en aphelion is 1,521 E + 08 km, bijna. De aarde bereikt deze posities in de eerste week van Jan en Jul. Lees verder »

In een jaar, de sterren in de lucht, zoals de Poolster ,. zal een parallaxhoek = 5 "genereren, bijna, over een jaar, als gevolg van de rotatie-as rotatie van de aarde, door dezelfde hoek, rond de ecliptica normaal. Het duurt ongeveer 258 eeuwen (geweldig jaar) voor een volledige precessie-rotatie van de polaire as ongeveer de gemiddelde positie die normaal is voor het orbitale vlak van de aarde (ecliptica) .Deze snelheid is bijna # 360/25800 ^ o = 0.01395 ^ o = 5 tweede / jaar. De parallax is de schijnbare hoekverplaatsing van de circumpolaire sterren vanwege naar de werkelijke verplaatsing van de waarnemer op aarde . Lees verder »

De precessie van equinoxen wordt toegeschreven aan de omwenteling van de polaire as van de aarde, met periode 258 eeuwen, bijna, over een gemiddelde positie die loodrecht op het orbitale vlak van de aarde staat (ecliptica). In deze precessie met de periode van het Grote Jaar van 258 eeuwen, beschrijven de polen een cirkel met een hoekdiameter 46.8 ^ o, bijna op de aarde overeenstemmend met deze axiale precessie, de locatie voor de rechter boven het hoofd, op het equinox-moment , verschuift de equinoxen (gemeenschappelijke punten van de ecliptica en de evenaar van de aarde) in 360 graden naar het noorden, in 258 eeuwen. Ove Lees verder »

Precessie is een rotatie van de rotatieas van de aarde vanwege de zwaartekracht. Precessie wordt het beste gezien met een tol. De rotatieas roteert om een verticale as. In het geval van een top komt dit door de zwaartekracht naar beneden trekken aan de bovenkant. Evenzo roteert de rotatieas van de aarde zelf rond een as loodrecht op het vlak van de ecliptica. Dit wordt opnieuw veroorzaakt door zwaartekracht. In dit geval van de maan, de zon en andere planeten. Lees verder »