Astronomie

Zie uitleg ... Breking wordt gedefinieerd als het buigen van licht wanneer het van het ene medium naar het andere medium gaat. Breking treedt op vanwege het verschil in de dichtheden van de media. Dit is een potlood in water. Het lijkt te zijn gebogen vanwege breking. Hopelijk helpt dit! Lees verder »

Eigenlijk is er geen sterke kernkracht. Het wordt nu de resterende sterke kernkracht genoemd. In de 20ste eeuw werd gedacht dat er een sterke kernkracht was die protonen en neutronen bond in een atoomkern. De krachtdrager was het pi-meson. Later werd ontdekt dat protonen en neutronen en in feite ook pi-mesonen geen fundamenteel deeltje zijn, maar bestaan ze uit quarks. Quarks zijn gebonden aan de kleurkracht die door guons wordt gepropageerd. De sterke kernkracht wordt nu de resterende sterke kracht genoemd, die het effect is van de kleurkracht die buiten protonen en neutronen werkt. Het pi-meson is een quark-anti-kwarkpa Lees verder »

Stel je drie ruimtelichamen A, B en C voor. De parallaxhoek bij A, zoals waargenomen vanaf B en C, neemt toe wanneer de zij-BC is gefixeerd en A dichter bij BC komt, en ook als A is vastgesteld en BC wijder wordt. A is een ster. B en C zijn telescopen op twee locaties. Als A een dichterbij gelegen ster is, zal de parallaxhoek bij A, zoals waargenomen bij B en C, toenemen. Voor dezelfde ster A, als een telescoop C ver van A wordt getrokken, zal de parallax bij A toenemen. Lees verder »

Sterren worden geboren in de stofwolken en verspreid door de meeste sterrenstelsels. Een bekend voorbeeld van bijvoorbeeld een stofwolk is de Orionnevel, die in levendig detail wordt weergegeven in de afbeelding hiernaast, die afbeeldingen combineert op zichtbare en infrarode golflengten gemeten door de Hubble-ruimtetelescoop van de NASA en Spitzer Space Telescope. Sterren worden geboren in de stofwolken en verspreid door de meeste sterrenstelsels. Een bekend voorbeeld van bijvoorbeeld een stofwolk is de Orionnevel, die in levendig detail wordt weergegeven in de afbeelding hiernaast, die afbeeldingen combineert op zichtbar Lees verder »

Drie van de vier fundamentele krachten worden veroorzaakt door deeltjes. De elektromagnetische kracht wordt gemedieerd door het foton. De kracht kan worden verklaard in termen van de uitwisseling van fotonen. De zwakke kernkracht wordt gemedieerd door de W- en Z-bosonen. Radioactief beta-verval zet een neutron om in een proton door een W ^ - deeltje uit te stoten dat vervolgens vervalt in een elektron en een elektron-antineutrino. De elektrozwakke theorie zegt dat bij hoge energieën het foton en het Z-deeltje uitwisselbaar zijn en de twee krachten verenigd zijn. De sterke kernkracht is een resteffect van de kleurkrach Lees verder »

Omdat de aarde (ruwweg) bolvormig is, wordt het licht van de zon over een groter gebied naar de polen verdeeld, en heeft dus minder verwarmingseffect. Een diagram kan hierbij helpen: dit effect zorgt ervoor dat de equatoriale gebieden aanzienlijk meer worden verwarmd, waardoor op zijn beurt de luchtmassa's boven hen worden verwarmd die dienovereenkomstig stijgen. De lucht koelt af en valt over de polen en keert terug naar de evenaar dichter bij de grond. Dit gaat ervan uit dat er geen ander effect is (bijvoorbeeld wind-, lage- of hogedrukgebieden enz.), Dus het eenvoudigste geval vertegenwoordigt. De reden dat deze din Lees verder »

Vrijwel periodieke mu-niveauveranderingen in grootte en richting van de aantrekkingskrachten op de aarde, van dichtbij kleine maan en ver weg grote zonoorzaak axiale precessie en ook nutatie. Aard-maan en aarde-zon afstanden veranderen tussen respectieve mini-max limieten die ook veranderen, in de loop van de eeuwen. Dus is de helling van het vlak van de maan / s-baan naar het baanvlak van de aarde. Bijna-periodieke mu-niveau veranderingen in grootte en richting van de aantrekkingskrachten op de aarde, van dichtbij kleine maan en ver weg grote zonoorzaak oorzaak axiale - precessie en ook nutatie .. Ondanks dat de zon ver w Lees verder »

De aarde en de zon als een samengesteld systeem. De aarde draait om de zon in 365,25 dagen, wat aanleiding geeft tot verschillen in de niveaus van zonnestraling die de aarde op elk moment bereiken. Nabijheid van de aarde naar de zon geeft aanleiding tot het seizoen dat we zomer noemen. Seizoenen zijn ondersteboven op het zuidelijk halfrond. De aarde is een afgeplatte bol (bol afgevlakt bij de polen) en naarmate we van de evenaar afkomen, wordt deze steeds kouder, waardoor er klimatologische zones ontstaan, van de verzengende bij de evenaar tot de ijskoude polen. Lees verder »

Alle sterrenstelsels bevatten groepen sterren en ander materiaal dat door de zwaartekracht bijeengehouden wordt. Sterrenstelsels kunnen tussen een paar duizend en 100 biljoen (10 ^ 14) sterren bevatten. Sommige sterrenstelsels (zoals ons eigen Melkwegstelsel) hebben centrale zwarte gaten en andere niet. Sterrenstelsels kunnen verschillende vormen aannemen, bijvoorbeeld spiraalvormig, versperd spiraalvormig, elliptisch of onregelmatig. Sterrenstelsels verschillen in het bereik van leeftijden en soorten sterren. Lees verder »

Beginmassa. Massa van de ster die de levensduur bepaalt. Met de uge-massa zal er een zeer hoge premature zijn in de kern en de fusiesnelheid zal erg hoog zijn. Ze fuseren niet alleen waterstof tot helium, maar ook tot andere zware elementen. Die fusiereacties creëren de elementen silicium, zwavel, chloor, argon, natrium, kalium, calcium, scandium, titanium en ijzer, piekelementen: vanadium, chroom, mangaan, ijzer, kobalt en nikkel. Deze worden "primaire elementen" genoemd, omdat ze kunnen worden samengesmolten zuivere waterstof en helium in massieve sterren. " wikipedia Lees verder »

Zonlicht is een mengsel van golflengten en is dus effectief wit. Zonlicht begint als energierijke gammastralen geproduceerd door fusiereacties in de kern. Het kost een foton vele duizenden jaren om van de kern naar het oppervlak van de zon te komen. Het wordt vele keren geabsorbeerd en opnieuw uitgestraald. Het wordt tijdens het proces lager in frequentie. Licht dat het oppervlak van de zon verlaat, bedekt een groot deel van het spectrum. Veel ervan is infrarood, zichtbaar: rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo, violet en ultraviolet. Het zonlicht dat we zien is een mengsel van alle kleuren en is wit licht. Lees verder »

Het hangt er vanaf waar je naar op zoek bent. Van onze dichtstbijzijnde naburige ster (de zon niet meegerekend) zouden we in Cassiopeia zijn. Sterrenbeelden zijn relatief ten opzichte van de waarnemer. Uit het Alpha Centauri-systeem (3 sterren inclusief Proxima Centauri en Alpha Centauri C) zou onze zon verschijnen als een extra ster in het sterrenbeeld Cassiopeia. Van Barnard's ster zou onze zon verschijnen als een heldere extra ster in het sterrenbeeld Monoceros. Lees verder »

De uitbreiding van het universum In het begin dacht men dat de uitdijing van het universum geleidelijk zal vertragen, omdat de zwaartekracht alles dichterbij zal trekken. Maar later toonden de waarnemingen aan dat de mate van expansie eigenlijk gestegen is in plaats van naar beneden te gaan zoals theoretisch verwacht. De oplossing voor dit probleem kreeg de naam "Dark Energy". Voor meer gedetailleerde informatie, raad ik ten zeerste aan om deze link te bezoeken: http://science.nasa.gov/astrophysics/focus-areas/what-is-dark-energy Lees verder »

Kometen en asteroïden brachten .lot van water in de vroege periode van de aarde. Waterdamp kwam ook van vulkanen toen ze uitbraken en de atmosfeer met stoom vulden. Dit werd later afgekoeld en regende naar beneden. om zee te maken. Picture credit slidep; layer.com. Lees verder »

Ik denk dat dit een heel moeilijke vraag is ... Ik zou simplicistisch zeggen dat dat massa is. Ik kan je niet vertellen waarom, maar massa interfereert met de ruimte-tijdstructuur van het universum en creëert zo een soort van depressie of trechter waar objecten vast komen te zitten en vastzitten. Het is net of je een bowling (massa 1) neemt en deze op een matras plaatst (de ruimte-tijd) die er een depressie van maakt. Als je nu een andere bal stuurt, massa 2 (bijvoorbeeld een marmer), rolt hij op de matras en valt hij in de depressie veroorzaakt door massa 1 en raakt vast. Lees verder »

Uranus rolt bijna rond zijn vaste draaias, één poolvlakken en de andere is afwisselend verborgen, door halve baanperioden van 42 jaar. Deze helft zal 6 maanden duren, voor de aarde. Ik heb mijn antwoord, met wijzigingen, bewerkt om de oprechte twijfel van M. Zack te beantwoorden. De orbitale periode van Uranus is 84 jaar en de spinperiode is 0.718 Aardedag. Kortom, de overgang van dag tot nacht duurt 42 jaar. De spin-as van Uranus helt op ongeveer 0,8 graden tot zijn omloopvlak. Het equatoriale vlak staat bijna loodrecht op het vlak van de omloop.Voor de aarde zal deze helft zes maanden zijn. De nuttige referenti Lees verder »

De grootte van een zwart gat wordt gedefinieerd in termen van zijn massa. De grootte van een zwart gat wordt bepaald door de Schwarzschild-straal: r = (2GM) / c ^ 2 Waar G de zwaartekrachtsconstante is, is M de massa van het zwarte gat en is c de snelheid van het licht. Als het zwarte gat ronddraait of een elektrische lading heeft, kan het deze grootte met tot een factor 2 wijzigen door complexere vergelijkingen. Lees verder »

Het einde van de kernfusiereacties. De ster is een grote massa gas (in het algemeen waterstof) die op zichzelf wordt samengeperst vanwege de zwaartekracht. Wanneer de waterstofatomen dicht genoeg bij elkaar zijn, beginnen ze fusiereacties te produceren. De reactie genereert grote explosies van energie die het gas naar buiten duwen. Dus de ster is een continue beweging van gas die de neiging heeft te comprimeren vanwege de zwaartekracht en zich uitbreidt vanwege de nucleaire reacties. Dit gedrag duurt enkele miljarden jaren totdat alle waterstof in helium door de fusie is getransformeerd. Vervolgens begint het het helium pr Lees verder »

Het zijn de energieniveaus die beschikbaar zijn voor de elektronen in de moleculen van het pigment. Licht wordt geabsorbeerd (en kan daarom niet in onze ogen worden gereflecteerd) als er een elektronische overgang (een 'sprong' tussen twee energieniveaus) beschikbaar is waarvan het energieverschil precies overeenkomt met de frequentie van het invallende licht. De frequentie, f is gerelateerd aan de energie van het foton, E door de vergelijking van Planck, E_2 - E_1 = hf dus zeer specifieke 'kleuren' worden geabsorbeerd uit het spectrum en die die niet kunnen worden geabsorbeerd worden ofwel gereflecteerd (z Lees verder »

Ik denk dat het lijkt op vandaag, maar met meer bossen en geen door mensen gemaakte structuren. Anatomisch moderne mensen verschenen ongeveer 200.000 jaar geleden en gedragsmatig moderne mensen ongeveer 45-50.000 jaar geleden. Dit is een vrij kort tijdsbestek in vergelijking met de ouderdom van de aarde (ongeveer 4,6 miljard jaar) en er is niet veel gebeurd op grote schaal in de afgelopen 200.000 jaar, afgezien van de invloed van de mens. Een ding dat ongeveer 200.000 jaar geleden veranderde, was de scheiding van Groot-Brittannië en het vasteland van Europa als gevolg van een grote overstroming. Veel recenter kwamen d Lees verder »

Nieuw gevonden exo-planeten en asteroïden krijgen eerst een cijfer. Later zal alleen de internationale astronomische unie hen een naam geven. Als je vraagt naar de strappist planeten krijgen ze een nummer zoals getoond in de afbeelding. foto credit popularmecha nics.com. Lees verder »

Er zijn hoofdzakelijk vier soorten ... SPIRAL-sterrenstelsels bestaan uit een draaiende schijf met armen. Het centrum is volop oude sterren. Deze vorm wordt beschouwd als de meest voorkomende vorm in het universum. -> (Barred spiral galaxies) ELLIPTISCHE sterrenstelsels hebben geen stofstrook en hebben minder stellair materiaal, meer open clusters. De stervormingssnelheid is relatief laag. Meer willekeurige banen. . LENTICULAIRE sterrenstelsels hebben vaak een centrale verdikking omringd door een schijfachtige structuur met stofstroken. Stervormingsgebieden zijn niet aanwezig. Ze worden soms aangeduid als overgangstoes Lees verder »

Zoals gewoonlijk. De evenaar van de aarde en zijn baanvlak hebben twee gemeenschappelijke punten. Bij een equinox staan deze op de lijn Sun-Earth. Wanneer de diameter die deze punten verbindt loodrecht is, is het een zonnewende. De evenaar en de ecliptica kruisen elkaar langs een middellijn van de evenaar. Deze diameter op de ecliptica draait eenmaal per jaar rond het midden van de aarde in de ecliptica. Aardrotatie (spin of orbitaal) is zoals gewoonlijk. Dit is mijn korte uitleg. Lees verder »

Op elk moment en op elke breedtegraad roteren alle punten op de aarde in de richting van de wijzers van de klok tegen de polaire as, in een vlak dat helt naar het ecliptische baanvlak, op 23,4 ^ o. Over de tijdstippen en locaties voor de middag-zondagmiddag, op ongeveer 21 maart (lente-equinox) en 23 september (herfstnachtevening) :: Equinoxen zijn kruispunten van de ecliptica en de evenaar op het desbetreffende moment, wanneer de De zon is recht boven het middaguur, in een jaar. Deze equinoxen (heel langzaam) schakelen voor een volledige extra rotatie (naast de supersnelle dagelijkse rotatie), langs de evenaar, in een per Lees verder »

Eigenlijk zijn er vier hoofdtypen seismische golven. Allemaal hebben ze contracties in een bepaalde richting. Over het algemeen kan de impact in alle richtingen worden gevoeld, maar u kunt de bovenstaande afbeelding bekijken voor verwijzing naar de oorzaak van de seismische golf. Lees verder »

Sterren produceren warmte en lichtenergie door fusiereacties in hun kern. Planeten reflecteren alleen licht van sterren. Zon is een ster. Het is 1,3 miljoen maal groter dan de aarde. De meeste sterren bevinden zich in de staat van plasma 4e staat van de materie. Planeten draaien om sterren en reflecteren alleen het sterrenlicht. In de sterrenhemel twinkelen sterren maar planeten niet. Dit komt door atmosferische breking. Lees verder »

Edwin Hubble mat de snelheid van sterrenstelsels die zich afbewogen van de rode-shiftmethode en berekende toen hun afstand met behulp van Hubble's constante. Laten we eerst een ballon blazen en daar enkele stipjes op markeren en dan opnieuw blijven blazen, zeg met een uniforme snelheid. Men zal zien dat stippen ook van elkaar af bewegen. In 1929 ontdekte Edwin Hubble dat sterrenstelsels van ons af lijken te komen en gezien het bovenstaande voorbeeld, was het voor de hand liggende conclusie dat het universum ook uitbreidt. Eerder in de 19e eeuw had Christian Doppler een verschuiving waargenomen in spectrale lijnen naar Lees verder »

Een patroon gemaakt door het koppelen van bepaalde sterren, om een samengestelde figuur te vormen, die resoneert met een mythologische figuur, of een ander herkenbaar patroon uit een gemeenschappelijke ervaring. Constellaties zijn geïdentificeerd door de oude Grieken, Indiërs, Babyloniërs, Egyptenaren enz., Om soms indirect de basis van astrologie te dienen. Sterrenbeelden hebben verschillende namen in verschillende culturen en werden gebruikt om patronen te vormen die waarnemers zich konden identificeren met de folklore van de regio. bijv.) Vissen in de westerse nomenclatuur wordt Matsya genoemd in de Indi Lees verder »

De moderne wetenschap zegt dat het universum is begonnen vanuit Oerknal. Direct na het grote verbod was er alleen waterstof en helium in het universum. Andere elementen werden gemaakt door fusiereacties in zijsterren. Meer zwaardere elementen werden gemaakt in supernova's. we zijn gemaakt van vele elementen. calcium in onze botten. ijzer in ons bloed werden allemaal gemaakt in de fusiereacties in de sterren.! [hier de bron van de afbeelding hier De grote Astronoom laat Carl Sagan zei altijd dat we sterrendingen zijn. Lees verder »

Declinatie is de hoek van een object van de evenaar en rechte klimming is de hoek van het object oostwaarts gemeten in uren. Astronomen gebruiken een sferisch coördinatenstelsel om de posities van een planeet, ster, sterrenstelsel of ander object te meten. Dit vereist twee coördinaten die declinatie en rechte klimming worden genoemd. Declinatie is de hoek die het voorwerp maakt met het equatoriale vlak in de richting Noord-Zuid. Het wordt in graden gemeten. De hoek is positief als het object ten noorden van de evenaar ligt en negatief is als het zich ten zuiden van de evenaar bevindt. Het is het hemelsequivalent Lees verder »

Zie uitleg Astronomen gebruiken natuurkunde, scheikunde en wiskunde om de samenstelling van het universum te bestuderen. Ze ontdekken feiten over andere astrofysische objecten met behulp van telescopen op aarde en in de ruimte, radio, computers en de geologie van de aarde. Astronomen maken ook gebruik van digitale camera's en 'charge-pair'-apparaten om de door telescopen geregistreerde gegevens om te zetten in elektrische signalen voor verder onderzoek op computers Lees verder »

Een convergerende grens veroorzaakt extreem krachtige aardbevingen en uitbarstingen. Een convergerende grens is waar een van de platen, meestal een oceanische plaat, wordt ondergebracht onder een continentale plaat. Deze plaatgrens wordt gezien aan de westkust van Zuid-Amerika en veroorzaakt de Andes. Vaak raken zeewater en mineralen verstrikt in de subductiezone, wat druk kan opbouwen en leidt tot de explosieve, gevaarlijke aardbevingen en vulkaanuitbarstingen die je tegenkomt op een convergerende plaatgrens. Vulkanen die hier ontstaan, worden kegelvulkanen genoemd en hebben zeer explosieve uitbarstingen en kunnen veel sc Lees verder »

Wat verschijnt als beweging naar waarnemer is schijnbare beweging. Elke schijnbare beweging is met verwijzing naar een bewegend frame. Absoluut frame voor absolute beweging in de astronomie is nog steeds een luchtspiegeling. Als waarnemer zien we Maan, andere planeten, onze ster Zon en andere sterren bewegen, met verschillende snelheden. Dit is een duidelijke beweging. Het referentiekader is een frame, op uw positie, met aanwijzingen die in uw zicht lijken te zijn opgelost. Dit is een observerende schijnbare beweging. Evenzo zijn er op de Aarde gerichte, op de Zon gerichte Melkweggerichte, ... duidelijke bewegingen. Het aa Lees verder »

Een voldoende massieve ster, ongeveer 20 zonnemassa's of meer tijdens de hoofdreeks, zal eindigen als een zwart gat (http://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole). Voor de meeste sterren, uiteindelijk met inbegrip van onze eigen zon, produceert de laatste zwaartekrachtsineenstorting van de kern van de dode ster een supergrondvoorwerp dat een witte dwerg wordt genoemd - ongeveer een miljoen keer zo dicht als water, zo massief als het subscript Syn maar niet groter dan de aarde . Op dit niveau van dichtheid stapelen de elektronen zich op, gedwongen in hogere en hogere energietoestanden omwille van de dichtheid gecombineerd me Lees verder »

Een zwarte dwerg is een witte dwerg die aanzienlijk is afgekoeld en niet langer zichtbaar is. Een witte dwerg heeft geen interne warmtebron, maar schijnt alleen omdat hij nog warm is. De koeling hangt af van de massa, samenstelling en begintemperatuur. Zodra een witte dwerg afkoelt tot dezelfde temperatuur als de kosmische microgolfachtergrond, is hij niet meer zichtbaar en wordt hij een zwarte dwerg genoemd. Lees verder »

Het is een term die wordt gebruikt om voorwerpen in de hemelbol te lokaliseren. In het equatoriale coördinaatsysteem wordt rechte klimming en declinatie gebruikt om de positie van h gelijkmatige objecten weer te geven. In eenvoudige bewoordingen komt het overeen met Latitude in geografie. Nul op de evenaar .. Noorden van de evenaar tot de noordpool is 90 graden. Op dezelfde manier op het zuidelijk halfrond ... Hier wordt de afwijking als Minus genomen. Google zoeken. Lees verder »

Heeft de neiging meer een culturele uitdrukking te zijn dan een van de natuurkunde - elke handeling die lijkt te trotseren wat we begrijpen over de zwaartekracht. Sommige culturele voorbeelden kunnen zijn: hogedraadtrapezekunstenaars die de zwaartekracht lijken te trotseren of goochelaars die de zwaartekracht lijken te trotseren door iemand in de lucht zwevend te maken zonder ondersteuning. In al deze gevallen is er geen zwaartekracht tartend, maar een redelijke verklaring die consistent is met wat we weten over zwaartekracht. Tovenaars gebruiken bijvoorbeeld altijd een of andere vorm van draden of steunen om de illusie te Lees verder »

De aarde heeft vier hoofdlagen. De aarde bestaat uit vier verschillende lagen, met meer secties die uit elk van deze verschillende lagen komen. De eerste hoofdlaag is de kern. Het bestaat uit ijzer en nikkel in een vaste staat. Het is ook ongeveer 1287.48 km dik. De tweede laag is de buitenste kern en bestaat uit ijzer en nikkel in vloeibare toestand en is ongeveer 2253 km dik. De derde laag in de mantel. De mantel bestaat uit vloeibare steen die magma of lava wordt genoemd. De lava stroomt als asfalt en is ongeveer 2896 km dik. De laatste laag aarde is de korst. De korst is waar we op leven en bestaat uit zeven grote stuk Lees verder »

Kracht van aantrekking tussen deeltjes die massa hebben. DENK ERAAN: het is ook weerzinwekkend van aard, maar dat wordt veroorzaakt door donkere materie of donkere energie. . De 'gevoelde' zwaartekracht tussen twee deeltjes is rechtevenredig met het product van de massa's van de twee deeltjes, en omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand daartussen. F = (Gm_1m_2) / r ^ 2 Waarbij: G de zwaartekrachtsconstante is m_1 en m_2 zijn de massa's van de twee deeltjes r is de afstand tussen de twee deeltjes OOK, Per Einstein wanneer tussen twee lichamen een soort energie uniform is verdeeld , het veroorzaak Lees verder »

Het is een gravitationele interactie waarvoor geen medium nodig is. Als dusdanig bestaat deze interactie ook in de ruimte. Om te beginnen, zie deze vraag. Universele zwaartekracht. We zien dat een zwaartekracht recht evenredig is met het product van de massa's van de twee lichamen. F_G prop M_1.M_2 Het is ook omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand tussen de twee. F_G prop 1 / r ^ 2 Wanneer een van de twee lichamen aarde is, wordt dit de zwaartekracht genoemd, namelijk de zwaartekracht, de versnelling als gevolg van de zwaartekracht. Er wordt verondersteld dat zwaartekrachtinteractie geen medium vereist. Al Lees verder »

Verhoogde dichtheid via verhoogde massa of verminderd volume of beide. Het specifieke gewicht (ook wel relatieve dichtheid genoemd) van een stof is de verhouding van de dichtheid van die stof tot de dichtheid van water bij 4 ° C, bij welke temperatuur water de maximale dichtheid heeft. dus SG = rho_ (rel) = rho_s / (rho_ (H_2O bij 4 ^ @ C. Dus als de soortelijke zwaartekracht toeneemt, betekent dit dat de dichtheid van het materiaal toeneemt en omdat dichtheid de massa per eenheid volume is (rho = m / V), er zijn verschillende manieren waarop dit mogelijk is - de massa neemt toe of het volume neemt af, of beide. (Voor Lees verder »

Ik vond 430 nm Je kunt de algemene relatie gebruiken die golflengte lambda met frequentie nu door de snelheid van het licht in vacuüm, c = 3xx10 ^ 8m / s, als volgt: c = lambda * nu ja: lambda = c / nu = (3xx10 ^ 8) / (6.97xx10 ^ 14) = ^ 4.3xx10 -7m = 430nm Lees verder »

We kunnen ze eenvoudig zien door observatie, niet door wiskundige magie. Om empirisch te zijn betekent dat je het gewoon om je heen kan zien gebeuren, je hoeft niet uit te zoeken waarom het gebeurt of wat er aan de hand is of het af te leiden met een hele reeks vergelijkingen. Iets dat rationeel is, betekent daarentegen dat het iets is dat is afgeleid of bedacht. Een glas water dat transparant is, is bijvoorbeeld empirisch. De baan van planeten rond een ster is empirisch. Lees verder »

De versnelling van de zwaartekracht (ook wel de zwaartekracht genoemd) aan het oppervlak van de aarde heeft een gemiddelde van 9.807 m / s ^ 2, wat betekent dat een voorwerp dat in de buurt van het aardoppervlak valt, met dat tempo naar beneden versnelt. Zwaartekracht is een kracht en volgens de Tweede Wet van Newton zal een kracht die op een voorwerp inwerkt het versnellen: F = ma Versnelling is een tempo van verandering van snelheid (of snelheid, als het werken met vectoren). Snelheid wordt gemeten in m / s, dus een snelheid van snelheidsverandering wordt gemeten in (m / s) / s of m / s ^ 2. Een object dat wordt neergela Lees verder »

Het is de tijd die het licht nodig heeft om de afstand tussen die ster en ons te laten lopen, gemeten in jaren. We moeten onthouden dat het een lengte-eenheid is. Het komt erop neer dat we met de bus 30 minuten tussen school en huis nemen. Astronomen gebruiken lichtjaren en geen kilometers of kilometers, omdat de afstanden erg groot zijn en de cijfers in deze eenheden in de schaal van miljarden zijn. Zoals bijvoorbeeld, Alpha Centaury is 4,4 lichtjaren van ons verwijderd. Het is een aantal dat we kunnen behandelen. Maar als we dit in km wilden uitdrukken zouden we hebben: lichtsnelheid xx 4,4 jaar 300000 (km) / (tweede) xx Lees verder »

Lichtjaren is een eenheid van afstand die wordt gebruikt in de astronomie. De snelheid van het licht in Vacuum is constant. Het is ongeveer 300.000 kilometer per seconde. Wanneer u de afstand van de verre ster wilt zeggen, kunnen we zeggen dat de afstand in lichtjaren is. Licht reist in één jaar over 300.000 x 60 x60 x 24 x 365.242 kilometer. Deze diabntie wordt een licht jaar genoemd. Het komt neer op 5878.000.000.000 mijlen of 9461.000.000,00 kilometer. Lees verder »

Dit is slechts een visuele verschijning. Sterren kunnen zich op verschillende afstanden bevinden. Maar vanaf de aarde lijken ze in een rechte lijn te liggen. Drie sterren in de riem van de orisons staan horizontaal. Ik hoop dat dit is wat je vroeg. pictuite pinterest .com. Lees verder »

Zie uitleg ... Lichtbreking verwijst naar het buigen van licht wanneer het van de ene substantie naar de andere gaat. De buiging wordt veroorzaakt door de verschillen in de dichtheden van de substanties. Het potlood heeft de neiging om te breken vanwege breking Bron van afbeeldingen: Google images Hopelijk helpt dit! Lees verder »

Het wiebelt als de top van een kind, maar op een langere tijdsschaal. Elke 27.000 jaar doet de aarde een soort wiebel, de zogenaamde precessie, net als de bovenkant van een kind of een gyroscoop. Dit betekent dat de hoeveelheid zonnestraling die met name het noordelijk halfrond bereikt, varieert. Deze schommeling is een van de drie factoren die verband houden met glaciale / interglaciale cycli op aarde. Lees verder »

Het is de Mohorovic-discontinuïteit, de grens tussen de korst en de mantel. Wetenschappers weten niet precies wat de Moho werkelijk is, maar seismisch bewijs suggereert dat er een verandering is in de samenstelling van het gesteente. Bij de hoge drukken diep in de aarde worden verschillende mineralen en dus verschillende gesteenten stabiel, dus een dergelijke verandering in samenstelling is redelijk plausibel. Voor meer informatie over de Moho, zie hier: http://en.m.wikipedia.org/wiki/Mohorovi%C4%8Di%C4%87_discontinuity Lees verder »

Sterren houden hun energieoutput via het proces bekend als fusie. Sterren worden gevormd wanneer een enorme wolk van gas en stof instort als gevolg van de zwaartekracht. Doordat de massa toeneemt, trekt het meer gas en stof aan. Vanwege de zeer hoge druk bij de middelste temperatuurstijgingen en wanneer deze ongeveer 15 miljoen graden bereikt, start K waterstoffusie en wordt een ster geboren. Het blijft in de hoofdreeks en de fusie gaat door totdat alle waterstof is uitgeput. picture crdit betoverde leren.com. Lees verder »

Planetaire differentiatie is het proces voor het bestuderen van veranderingen in temperatuur en daaruit volgende veranderingen in de constituenten van de ruimtecellen, zoals planeten. De temperatuurverandering leidt tot druk en chemische veranderingen die het oppervlak, de korst en de mantel veranderen. De studie omvat de studie van magma (gesmolten gesteenten) in de korst. Deze differentiatie kan worden beschouwd als een gedeeltelijke differentiatie van de functie P (tijd, temperatuur), met betrekking tot tijd en temperatuur. De gerelateerde functies van druk, dichtheid, samenstellende materialen (elementen / (mineralen / Lees verder »

Roodverschuiving impliceert dat de melkweg zich van ons verwijdert. Wanneer een waargenomen melkweg zich van de aarde verwijdert, neemt het uit de melkweg uitstralende licht toe in golflengte, wat impliceert dat de melkweg weg beweegt, terwijl de afstand tussen de melkweg en de aarde groter wordt. Blueshift impliceert daarentegen dat het waargenomen sterrenstelsel naar de aarde beweegt, omdat de golflengte van het uit de Melkweg uitstralende licht in golflengte afneemt. Lees verder »

Refractie verwijst naar hoe licht met verschillende snelheden door verschillende media reist. Vanwege het behoud van energie en momentum kan het momentum van een foton (eenheid van licht) niet veranderen (behouden) omdat het zich voortplant door de ruimte. Wanneer het licht een medium bereikt waarvan de brekingsindex anders is dan degene die het ooit bewoog, verandert de richting van het licht om het behoud van momentum te accommoderen. Dit kan worden beschreven met de formule sintheta_1 keer n_1 = sintheta_2 keer n_2 waarbij theta de hoek ten opzichte van de norm is en n de brekingsindex (c / v) is, waarbij c de snelheid Lees verder »

Soortelijk gewicht is de verhouding tussen de dichtheid van een stof en de dichtheid van een referentiesysteem. De referentiestof wordt meestal gezien als water. Het soortelijk gewicht van een vaste stof zou dus betekenen hoe vaak dichter het is dan water. In het geval van vaste stoffen wordt de soortelijke zwaartekracht meestal berekend als de verhouding tussen het gewicht in lucht en het verschil tussen het gewicht in lucht en het gewicht wanneer het volledig in water is ondergedompeld. S.G = W_ (lucht) / (W_ (lucht) -W_ (ondergedompeld)) Omdat de dichtheid van een stof afhangt van temperatuur en druk, varieert het soort Lees verder »

Het is een van de vier fundamentele krachten met een zeer kort bereik. Er zijn 4 fundamentele krachten hieronder aangegeven ... kleur (groen) ( "Zwaartekracht") kleur (groen) ( "Elektromagnetische kracht") kleur (groen) ( "Sterke kracht") kleur (groen) ( " Zwakke kracht ") ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Zoals de naam al doet vermoeden, is sterke kracht echt sterk. Het is meer een contactkracht vanwege het extreem korte bereik. We weten dat g Lees verder »

Dit is een van mijn favorieten !!! Ik vond deze foto van Hubble Telescope altijd geweldig !!! Het iconische beeld van de zogenaamde 'Zuilen van de Schepping'. De verbazingwekkende foto, gemaakt in 1995, onthulde nooit eerder vertoonde details van drie gigantische kolommen van koud gas badend in het schroeiende ultraviolette licht van een cluster van jonge, massieve sterren in een kleine regio van de Adelaarsnevel, of M16. Pasgeboren sterren kunnen in de pilaren worden weggestopt. Referentie: http://www.nasa.gov/content/goddard/hubble-goes-high-definition-to-revisit-iconic-pillars-of-creation Lees verder »

Het Aarde-Maan Barycenter. De maan heeft ongeveer 0,0123 van de massa van de aarde. Dit betekent dat de maan niet rond de aarde cirkelt. In feite cirkelen de Aarde en de Maan rond hun middelpunt van massa, dat het Aarde-Maan barycentrum wordt genoemd. Het barycentrum ligt ongeveer 4.700 km van het centrum van de aarde, die zich nog steeds binnen de aarde bevindt, aangezien de straal van de aarde ongeveer 6.400 km is. Een gevolg hiervan is dat de aarde niet rond de zon draait. Het is het barycentrum dat rond de zon draait. Om het nog een stap verder te nemen, draaien de Zon en alle planeten in feite rond het barycentrum van Lees verder »

De kern van de aarde is een stevige bal van meestal ijzer en nikkel, met een paar lichtere elementen. De nikkel-ijzerlegering die in de kern wordt gevonden, staat bekend als NiFe. Het is echter niet het enige bestanddeel van de kern, want onder kerndruk is zuiver NiFe dichter dan de kern, wat aangeeft dat er lichtere elementen aanwezig zijn, zoals zuurstof, koolstof of silicium. Ook al is het het heetste deel van de aarde, het is nog steeds solide, omdat er 6000 mijlen rotsen en metalen zijn die erop wegen en het comprimeren totdat het zijn vloeibaarheid verliest. Het is ruwweg bolvormig omdat de immense kracht van het gew Lees verder »

Technisch antwoord: het verplaatst deeltjes die een elektrische lading hebben. Het verplaatst geen deeltjes die een magnetische lading hebben omdat magnetische ladingen niet bestaan in de klassieke fysica. Maar er is nog een andere, even belangrijke, manier waarop elektromagnetische kracht een cruciale rol voor ons speelt. Het is de kracht die elektronen in moleculen bindt en ze toestaat te bestaan. Lees verder »

De ellipticiteit van de baan van de aarde heeft verrassend weinig effect. De aarde is ongeveer 5.000.000 km dichter bij de zon op het perihelium dan bij aphelion. Perihelion komt momenteel rond 3 januari voor. De aarde is eigenlijk een paar graden warmer bij aphelion in juli. De reden hiervoor is dat het zuidelijk halfrond hoofdzakelijk oceaan is. Water houdt de warmte veel beter vast dan het land en behoudt de warmte in de zuidelijke wintermaanden. Perihelion wordt elke dag na ongeveer 70 dagen als gevolg van precessie steeds later. In duizenden jaren tijd zal perihelium voorkomen in de zomermaanden op het noordelijk half Lees verder »

M / s ^ 2 staat voor versnelling. Snelheid, in meters * per seconde (m / s), is de snelheid waarmee de afstand wordt gewijzigd of hoeveel afstand (m) wordt afgelegd in een bepaalde tijd (s). Acceleratie is de snelheid van verandering van snelheid (of snelheid, als het werken met vectoren), of de verandering in snelheid (in m / s) per seconde, of (m / s) / s, wat vereenvoudigd wordt tot m / s ^ 2 of ms ^ (- 2). Omdat een vallend object versnelt als gevolg van de zwaartekracht, wordt de zwaartekracht uitgedrukt in termen van die versnelling, die ongeveer overal op het aardoppervlak constant is op 9,8 m / s ^ 2. * Ik ben in C Lees verder »

De binnenkant van de zon bevat een convectiezone, een stralingszone en een kern. Kern omvat 25% van de straal van de zon Temperatuur: 15 miljoen graden Kelvin Intense druk veroorzaakt door de zwaartekracht in de kern veroorzaakt kernsplijtingreacties (verantwoordelijk voor 85% van de energie van de zon) Radiatieve zone vertegenwoordigt 45% van de straal van de zon Energie van kern uitgevoerd door fotonen hier reizen de fotonen 1 micron voordat ze worden geabsorbeerd, opnieuw uitgestraald in een oneindige lus Convectiezone Laatste 30% van de straal van de zon Convectiestromen voeren energie naar het oppervlak Convectiestrom Lees verder »

Dit is een briljante vraag, maar het antwoord is niet eenvoudig (ik begrijp er iets van!) In wezen denken astronomen dat op de grootste schaal de structuur van het universum lijkt op een schuim (vreemd, nietwaar?) Er lijken filamenten en vellen te zijn van sterrenstelsels in 3D die enorme holtes omgeven. Het bewijs hiervoor is afkomstig van experimenten en theoretische berekeningen die uitzonderlijk goed lijken bij te dragen. Bekijk deze twee, de eerste is een simulatie, de tweede is een kaart: genomen van: http://www.astronomynotes.com/galaxy/s9.htm [de kop geeft aan dat zijn materiaal copyrighted is ... hoop dit vormt ge Lees verder »

~ 7 xx 10 ^ 21 zonsmassa's Op zijn eenvoudigst kan een zwart gat worden beschouwd als een ingestorte ster waar de hele massa is geconcentreerd in een enkel punt in de ruimte, de singulariteit. Omdat het een punt is, is er geen volume. De dichtheid van de singulariteit is daarom oneindig, ongeacht de massa. "dichtheid" = "massa" / "volume" = "massa" / 0 = oo Dat gezegd hebbende, zwarte gaten hebben een gebeurtenishorizon, wat het punt is waar licht wordt "gevangen" door het zwarte gat. Als we deze gebeurtenishorizon als een sferische grens voor het zwarte gat behandelen, Lees verder »

Het stelt dat de aardkorst niet uniform is. De theorie stelt dat de aardkorst is verdeeld in massieve platen bekend als tektonische platen. Deze platen bewegen op de mantel, een laag gemaakt van magma, die bestaat uit halfvaste rotsen. De hitte van de aarde kern veroorzaakt convectiestromen net als in een bekerglas vol water. Maar hier is de kracht ontwikkeld door het magma zo groot dat het de platen langzaam over miljoenen jaren beweegt als boten over zee. Lees verder »

De zwakke kracht bemiddelt radioactief verval. De zwakke W-bosonen mediëren de omzetting van een proton in een neutron of omgekeerd. Een neutron bestaat uit een up-quark en twee down-quarks. Een proton bestaat uit twee up-quarks en een down-quark. Om een neutron in een proton te converteren, moet een down-quark worden omgezet in een up-quark en een W-boson. De W ^ - vervalt in een elektron en een elektron-anti-neutrino. d rarr u + W ^ - W ^ (-) rarr e ^ (-) + bar nu_e Een proton wordt via het W ^ + -boson in een neutron omgezet. u rarr d + W ^ + W ^ + rarr e ^ + + nu_e Soortgelijke processen vinden plaats met zwaarde Lees verder »

De twee kernkrachten werken op verschillende deeltjes. De zwakke kracht werkt op quarks en leptonen, terwijl de sterke kracht alleen op quarks werkt. In het geval van de sterke kracht is er een uitwisselingsdeeltje, gluon genaamd, dat alleen werkt op deeltjes gemaakt van quarks die de eigenschap kleurvulling hebben die niets te maken heeft met het bekende begrip van kleur). Dit omvat zowel protonen als neutronen. De sterke kracht dient om de enorme elektrische afstoting die in de kern aanwezig is, te overmeesteren en er een stabiele configuratie van te maken (in de meeste gevallen). Het bevindt zich op zeer korte afstand e Lees verder »

Het vertegenwoordigt de verhouding tussen de recessiesnelheid van een melkwegstelsel (km s ^ -1) en de afstand tot het sterrenstelsel ("Mpc"), km s ^ -1 Mpc ^ -1, of soms geconverteerd naar s ^ -1. Wanneer gegeven in termen van s ^ -1, 1 / H_0 = "geschatte leeftijd van het universum" Gebaseerd op observaties, weten we dat vproptod met v zijnde recessiesnelheid (km s ^ -1) en d zijnde afstand (Mpc) Een grafiek van v tegen d produceert een ruwe rechte lijn met gradiënt H_0, hiermee kunnen we de recessiesnelheid of afstand tot een sterrenstelsel bepalen, gegeven de andere. "tijd" = "afs Lees verder »

Een zwart gat spritetteert alles dat over de gebeurtenishorizon ervan gaat, zelfs licht. Het trekt niets naar binnen zoals de meeste mensen geloven, maar als iets de tijdshorizon van het leven doorkruist, kan het er nooit uitkomen. Als je iets observeerde dat naar een zwart gat ging, hoe snel het ook zou zijn gegaan, het lijkt te vertragen en stoppen net buiten de gezichtshorizon. Het object zelf stopt nooit echt met bewegen en merkt geen snelheidsverandering op, maar een toeschouwer zou het langzaam uit het bestaan zien verdwijnen, aangezien elk licht dat van een voorwerp terugkaatst niet uit het zwarte gat zou kunnen on Lees verder »

Het is anders voor verschillende objecten. De zwaartekracht tussen twee objecten is "rechtevenredig met het product van hun massa's" en "omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand tussen hun middelpunten". FpropM * m Fprop (1 / r ^ 2) Dus de zwaartekracht tussen de aarde en andere objecten van verschillende massa's is anders. Omdat deze kracht altijd aantrekkelijk is, is het belangrijkste effect om dat object naar zichzelf toe te trekken. Lees verder »

Voornamelijk ijzer-nikkel-legeringen in zowel vaste als vloeibare vorm. De toestand is afhankelijk van de temperatuur en druk. Het kan veranderen van vloeibaar naar vast bij lagere temperaturen en / of hogere drukken. Verandering van vaste naar vloeibare toestand, bij hogere temperaturen, is begrijpelijk. Verandering van vloeistof naar vast is ook mogelijk bij hogere druk. Voor bijna alle materialen (behalve water), zijn atomen dichter bij elkaar gepakt in de vaste toestand dan in de vloeibare toestand. Dus door onder hoge druk atomen samen te drukken kan vloeibaar tot vast worden omgezet. In de aarde nemen zowel temperatu Lees verder »

ALLE natuurlijke periodieke elementen worden inderdaad in de sterrenkern gevormd. Maar het soort element hangt af van welk stadium van zijn "leven" de ster bereikte. Sterren zijn enorme astronomische lichamen van materie die voornamelijk worden gevormd door Hidrogen-gas (H2), de eenvoudigste en meest voorkomende materie die zich over het hele universum verspreidt. Bij zeer hoge druk en temperatuur in de kern van een ster, veroorzaakt door de imensieve zwaartekracht van een zeer dichte materie die op zichzelf instortte, kon Hidrogen ernstig worden getransformeerd in Helium (He) door middel van een nucleaire reacti Lees verder »

Waterstof is het enige element dat nodig is om een ster te vormen. Waterstof is het meest voorkomende element. Het is ook het element dat het gemakkelijkst is om een fusiereactie te starten. Wanneer de temperatuur en de druk in de kern van een proto-ster voldoende zijn om de protonen van de waterstofkern voldoende dichtbij te krijgen zodat de sterke kracht in staat is om de elektromagnetische kracht te overwinnen en het fusieproces te starten. De waterstoffusie wordt de proton-proton- of pp-kettingreactie genoemd die dominant is voor kleinere sterren zoals onze zon. Het proces is erg inefficiënt als twee protonen sa Lees verder »

Een sterrenscore is de bron van zijn energie die wordt gecreëerd door kernfusie die licht en warmte genereert. De kernelementen zijn waterstof en helium. Heel veel andere elementen vormen slechts 2% van de massa. De kerntemperatuur van een ster kan zijn van 5 M ^ o C - 15 M ^ o C. We zijn enkele lichtjaren van ons weg (1 lichtjaar = 62900 X (aarde) -Sun afstand), bijna), worden deze sterrenreuzen gezien als puntbron van licht. De dichtstbijzijnde ster is onze sterzon en dit is de enige ster die als een schijf wordt gezien. De centrale temperatuur van zon kan in de orde van 15 M ^ o C liggen en dit is voldoende om kern Lees verder »

De eenvoudigste is S = V. • De eenvoudigste manier om de afstand tussen de zon en de aarde te krijgen, is het gebruik van de bewegingsvergelijking. S = V.t. Hiervoor hebben we de tijd nodig die een foton nodig heeft om de aarde te bereiken vanaf het oppervlak van de zon en de snelheid van het licht in vacuüm. Zodra we deze hebben kunnen we deze in de afstandsvergelijking plaatsen. Hieronder is hoe het werkt. De tijd die een foton neemt vanaf het oppervlak van de zon om de aarde te bereiken = t = 8 minuten en 19 seconden = 499 seconden. Snelheid van het licht in vacuüm = V = 300.000 km / sec. Afstand = V. t Afstan Lees verder »

Ik probeerde dit: denk dat mijn uitleg misschien een beetje "oud" is en dat nieuwe ontdekkingen en observaties van vandaag waarschijnlijk nieuw inzicht in het proces hebben gegeven. Hoe dan ook, de manier waarop ik het bestudeerde, was het volgende. In de ruimte hebben we de mogelijkheid om materie (voornamelijk waterstof) te "concentreren" door de actie van verstoringen die veroorzaakt wordt door bijvoorbeeld de explosie van supernovae die rimpelingen van energie naar de lege ruimte zendt, zoals golven in de oceaan. Deze verstoringen kunnen de vorming van (relatief) kleine condensatiecentra veroorzaken Lees verder »

Het belangrijkste bewijs dat overeenkomt met de oerknaltheorie is de kosmische achtergrondstraling. De CBR was onbekend tijdens de ontwikkeling van de theorie, is consistent met Einsteins relativiteitstheorie en werd ontdekt terwijl wetenschappers op zoek waren naar iets anders. Aldus maakt de ontdekking en overeenstemming met de theoretische implicaties van zowel de oerknaltheorie als de algemene relativiteitstheorie het enige beste stuk huidig bewijs dat een dergelijke gebeurtenis plaatsvond. Lees verder »

Vroeg bewijs hiervoor werd waargenomen door Edwin Hubble. Hij merkte dat speciale lijnen van verre melkwegstelsels roodverschuiveld waren, wat betekent dat ze van ons weggingen. Verder was de roodverschuiving groter voor sterrenstelsels verderop, wat betekent dat het universum uitdijde. Vroeg bewijs hiervoor werd waargenomen door Edwin Hubble. Hij merkte dat speciale lijnen van verre melkwegstelsels roodverschuiveld waren, wat betekent dat ze van ons weggingen. Roodverschuiving is een gevolg van het Doppler-effect. Wanneer een ambulance naar u toe rijdt, lijkt de toonhoogte van de sirene hoger te zijn als de geluidsgolven Lees verder »

Ik denk dat er een structuur, snaren of filamenten en holtes tussen zitten. Het is waar dat het universum homogeen lijkt in alle richtingen voorbij de lokale (super) groep, maar dat is niet hetzelfde. Over het algemeen ziet het er als volgt uit: wat willekeurige functies heeft, maar ook structuur. Hier is een versie op grotere schaal die duidelijker is: Lees verder »

De jaarlijkse verschuiving van de equinoctiale positie in de lucht is vandaag meetbaar en levert een direct bewijs voor de precessie van de aarde. Historisch gezien zou de precessie van de aarde zijn ontdekt door Hipparchus die de verandering in de positie van de sterrenspica noteerde ten opzichte van de equinoxpositie. Zijn metingen verschilden van de equinoctiale positie gemeten en geregistreerd door Timocharis en Aristillus ongeveer 150-200 jaar met ongeveer 2 ^. Er zijn andere historische bewijzen, zoals de verkeerde uitlijning van westelijke astrologische sterrenbeelden met de echte astronomische sterrenbeelden enz. Lees verder »

Ja, het universum verandert ... In zekere zin is het aan het uitdijen !! Toen het universum net begon te vormen, toen het 10-34 seconden oud was, kreeg het een ongelooflijke uitbarsting van inflatie. Maar net als bij de uitbreiding van het universum gaat de groei van het universum volgens NASA nog steeds door, maar in een heel lager tempo. Edwin Hubble ontdekte dat in 1920 het universum niet statisch was .. Maar de uitbreiding gaat nu door, maar in een langzamer tempo vanwege versnelling .. Lees verder »

Het is nodig om rekening te houden met waargenomen bewegingen van galactische lichamen. Vrijwel alle van de astronomie gaat over gevolgtrekkingen van waarnemingen van lichtenergie en bewegingen van massa's. Gezien de betrouwbaarheid van onze bewegingswetten en de nauwkeurigheid van onze waarnemingen in de loop van de tijd, is de enige verklaring die we ons momenteel kunnen indenken voor de discrepanties van sommige bewegingen, dat er nog andere niet-geobserveerde massa's van invloed zijn op de melkweg. Lees verder »

We zien verschillende sterrenbeelden in verschillende perioden. Terwijl de Aarde rond de Zon gaat, kunnen we 's nachts verschillende sterrenbeelden zien. Parallax van sterren verandert op verschillende tijdstippen van het jaar. Dopplerverschuiving van bewegende objecten verandert als banen. Foto credit. Faculty, viginia.EDu. Lees verder »

Er zijn verschillende hypothesen over de oorsprong en / of cyclische aard van het universum, maar geen ervan heeft de superioriteit overgenomen. Sommige opties zijn Niets, Laatste Contractie van de Vorige Universe en Chaos. Auteur Terry Pratchett (RIP) maakte enkele interessante speculaties. Dr. Stephen Hawking heeft een van de meest gebalanceerde beoordelingen van de huidige theorieën en mogelijkheden. Bekijk zijn zeer leesbare boeken over de geschiedenis van de tijd. Het kan al dan niet een "start" hebben gehad. Lees verder »

Ruimte is niet leeg, zelfs geen intergalactische ruimte. Ruimte is niet leeg. Het is geen volledig vacuüm. Zelfs tussen sterren en sterrenstelsels bestaan er gassen en stof. In de intergalactische ruimte zal het materiaal erg diffuus zijn. Ook vormen en vernietigen virtuele deeltjes en antideeltjesparen in de meest lege ruimte elkaar en vernietigen ze elkaar. Ja, er kunnen sterren in de intergalactische ruimte zijn. Sterren kunnen door zwaartekracht van andere sterren uit sterrenstelsels worden geworpen. Wanneer sterrenstelsels botsen, kunnen sommige sterren in geen enkel melkwegstelsel terechtkomen. Lees verder »

Fotonen. Maar dat is een beetje een strikvraag. De zon zendt fotonen, röntgenstralen, infraroodlicht, ultraviolet licht en vele andere golflengten uit. Elk heeft een bepaalde hoeveelheid energie die ermee verbonden is. Die energie wordt omgezet in warmte wanneer deze in onze atmosfeer en andere meer solide objecten slaat. Een zwartheid van een rijweg is bijvoorbeeld bijzonder warm omdat het alle golflengten van licht absorbeert die erop slaan en dat licht in warmte verandert. Terwijl sneeuw bijna geen licht absorbeert en het meeste weer terug in de ruimte reflecteert, wordt er geen warmte gecreëerd. Lees verder »

Vulkanen Langs uiteenlopende grenzen scheidt de korst waardoor heet magma van de mantel naar de oppervlakte kan stijgen. Dit opkomende magma veroorzaakt vaak vulkanen. Veel van de vulkanen worden diepzee-openingen genoemd omdat het magma losbarst onder het oppervlak van het water. Deze onderzeese vulkanen kunnen de oppervlaktevormende ketens van eilanden bereiken. IJslandse en Zuid-Pacifische ketens zijn voorbeelden. Convergerende grenzen kunnen ook vulkanen vormen. Waar een oceaanplaat botst met een continentale plaat worden vulkanen gevormd. De Pacifische ring van vuur is een voorbeeld. De vulkanen worden gevormd terwijl Lees verder »

Gezien de afstand en de afstand van aphelion is de perihelion afstand 35.28AU. De derde wet van Kepler heeft betrekking op de baanperiode T in jaren tot de afstand van de halve hoofdas a in AU met behulp van de vergelijking T ^ 2 = a ^ 3. Als T = 76 dan is a = 17.94. Gegeven dat de baan van de komeet een ellips is, is de som van de perihelionafstand en de afferentieafstand twee keer de halve hoofdas d_a + d_p = 2a of d_a = 2a-d_p. We hebben d_p = 0.6 en a = 17.94 en dan d_a = 2 * 17.94-0.6 = 35.28AU. Een directe vergelijking met betrekking tot de drie waarden zou zijn: d_a = 2 * T ^ (2/3) -d_p Lees verder »

Een fundamentele kracht is de sterke kernkracht. De sterke kernkracht is de kracht die protonen aan elkaar hecht. Dit vormt de kern. http://profmattstrassler.com/articles-and-posts/particle-physics-basics/the-structure-of-matter/the-nuclei-of-atoms-at-the-heart-of-matter/what-holds- -kernen samen / Lees verder »

Een veelvoud aan variabelen van externe zwaartekrachtinvloeden tot intergalactische botsingen. Sterrenstelsels zijn er in verschillende vormen en maten. We zullen eerst praten over wat sommige sterrenstelsels hun spiraalvorm geeft. De meest opmerkelijke wetenschapper die de spiraalvormige sterrenstelsels bestudeerde, was Bertil Lindblad. Hij observeerde de spiraalvormige armen die te zien waren in spiraalstelsels. Hij realiseerde zich snel dat spiraalarmen niet konden worden ondersteund en dat er een soort mechanisme moest zijn dat de spiraalarm stabiel kon houden. Om deze spiralen in stand te houden, zouden we de wetten v Lees verder »

Het soort van kan niet gebeuren. Zodra een zwart gat alle materie vormt binnen de gebeurtenishorizon is de singulariteit ingezogen (het eigenlijke punt van het zwarte gat), alles buiten dat in een baan rond het zwarte gat gaat in wat begint als een aanwasschijf en uiteindelijk een quasar wordt. Dus als het een zwart gat is, dan zal het niet in botsing komen met een ster, maar zal het die ster in een baan rond het sterretje trekken. Een Quasar is een zeer grote, zeer heldere aanwasschijf die de massa heeft die in een baan rond het zwarte gat is gegaan. Dit omvat een groot aantal sterren en planeten en het zijn de helderste Lees verder »

Deze video legt zowat uit wat er gebeurt als je in een zwart gat valt. Ik hoop dat dit helpt! -C. Palmer Lees verder »

Afhankelijk van uw standpunt. Vanuit de perceptie van de persoon die in het zwarte gat wordt getrokken, gebeurt er helemaal niets. Vanwege iets dat 'tijddilatatie' wordt genoemd, vertraagt de tijd in de buurt van een zwart gat. Vanuit het standpunt van iemand die van een grote afstand waarneemt, zou het lichaam onmiddellijk in het gat worden getrokken. Nu, vanuit het oogpunt van de persoon die in het gat wordt gezogen, zou de tijd bijna stoppen. Dat betekent dat die persoon van ouderdom kon sterven (ervan uitgaande dat ze genoeg zuurstof, water, voedsel en bescherming tegen straling hadden), lang voordat ze ooit i Lees verder »

Niemand weet. Ik weet dat dit antwoord teleurstellend is, maar het is de waarheid. Het feit is dat de grootte van een zwart gat niet van belang is als het gaat om onze algemene kennis ervan. Elk zwart gat heeft een plaats die bekend staat als de gebeurtenishorizon. Het is op dit punt in een zwart gat waar de zwaartekracht zo groot is dat zelfs licht niet kan ontsnappen. Dat is het geval, astronomen kunnen alleen raden wat er na dat punt gebeurt. Lees verder »

Ze botsen en veroorzaken een tijdverdelingsgebeurtenis, afhankelijk van de grootte. Als het bijvoorbeeld een supermassief zwart gat is, in het midden van de Melkweg, dan zouden de twee alles in het heelal naar zich toe trekken. En heel langzaam naar elkaar toe trekken totdat ze botsen. (Voorspeld door Einstein) Als het kleiner is, zou er iets soortgelijks gebeuren, maar dan veel langzamer. Hier is een geweldig artikel dat je kunt bekijken met veel informatie. Lees verder »

Veel gas verspreidt zich in de ruimte. De kern wordt een neutronenster of zwart gat. Grote hoeveelheden gassen gaan uit en verspreiden zich in de ruimte. Krijgen een neutronenster of zwart gat afhankelijk van de massa. Lees verder »

Giants. Wanneer alle waterstof wordt omgezet in helium, herschikt de ster zichzelf, de kern krimpt en de buitenste lagen worden groter, afhankelijk van de oorspronkelijke massa verandert de ster vervolgens in een reus of een superreus. In deze toestand zal het helium gaan branden tot koolstof en van koolstof tot andere zwaardere elementen als het voldoende compact is. Een ster van normale grootte, onze zon zal Helium tot koolstof verbranden, maar het zal niet voldoende zijn om koolstof te verbranden naar andere elementen. Grotere sterren zijn zo compact dat ze koolstof kunnen verbranden en naar een podium kunnen reiken wan Lees verder »

Rode reuzen hebben enorme afmetingen. Dus warmte wordt uitgestraald door een groot oppervlak en dus daalt de temperatuur .. Als het grootste deel van de brandstof klaar is, wordt de ster groter naarmate de zwaartekracht naar binnen toe minder wordt .loze temperatuur betekent rode kleur. Lees verder »

Enorme sterren eindigen hun leven in een supernova-explosie. Afhankelijk van de oorspronkelijke massa veranderen ze in neutronensterren of zwarte gaten. Sterren met grote massa veranderen in een neutronenster of zwart gat na een supernova-explosie. Picture credit rampaages.us. Lees verder »