Astronomie

Er bestaan zowel overeenkomsten als verschillen. Beide zijn vergelijkbaar omdat ze heet zijn. Zoals echter duidelijk is, is de ene een planetaire kern en de andere een sterrige kern. De kern van de aarde bestaat uit gesmolten lava en de kern van waterstofgas van de zon. (het lichtste element). Effecten zijn respectievelijk waarneembaar als geothermische energie en zonnestraling. Lees verder »

Het is een verkeerde benaming om het een "gat" in ruimtetijd te noemen. Een zwart gat absorbeert alle opvallende straling en het vertegenwoordigt een singulariteit, wat in feite betekent dat de wetten van de fysica zoals wij die kennen ophouden te houden wanneer we ze visualiseren. Er bestaat een straal die de gebeurtenishorizon wordt genoemd, waar tijddilatatie oneindig is, wat impliceert dat tijd hier niet kan worden gekwantificeerd en de invallende fotonen eenvoudigweg "verdwijnen". Dit is geen sci-fi maar een voorbehoud van Einsteins relativiteitstheorie en vertelt ons dat we de barrières van k Lees verder »

Als onderdeel van de stellaire levenscyclus. Fusie-energie resulteert in het ondersteunen van de structuur van een ster van implosie en contractie, die optreedt wanneer de zwaartekracht van de ster een ongebalanceerde kracht produceert die niet kan worden aangepast door de beschikbare fusiestuwkracht naar buiten toe. Wanneer dit gebeurt, wordt eerst een neutronenster gevormd en verdere implosie produceert een zwart gat. (waaruit geen straling kan ontsnappen.). Lees verder »

Ze proberen allemaal het universum uit te leggen met behulp van huidige en ontwikkelende theorieën in de natuurkunde. Snaartheorie is een zoektocht naar een verenigde theorie voor de natuurkunde die deeltjes niet als deeltjes maar trillende snaren ziet. Het is een ontwikkelingsveld. Theoretische fysica, astrofysica en kosmologie gebruiken relativiteit en kwantummechanica om uit te leggen hoe het heelal werd gevormd en zijn huidige gedrag. Lees verder »

De huidige opvatting is dat de Oerknal resulteerde in een inflatie-universum in tegenstelling tot het statische model dat wordt gesuggereerd door de Steady State-theorie. De oerknal betekent dat het heelal geëvolueerd is van een singulariteit en het universum is inflatoir, het is eindig en onbegrensd, Einstein had oorspronkelijk de behoefte aan een kosmologische constante gepostuleerd omdat de steady-state-theorie de breedgehouden opvatting was en er werd aangenomen dat het heelal was constant in grootte. Deze benadering is weggegooid en de Doppler-rode verschuiving van spectraallijnen geeft aan dat het universum zich Lees verder »

Het was het begin van het evolutionaire tijdperk in de geschiedenis van het universum. Op Planck-tijd (wat het vroegst mogelijke moment is waarop de tijd kan worden gemeten) werden symmetrieën verbroken en het universum ging de evolutionaire fase in (die inflatoir was). Ruimte-tijd werd een tastbare entiteit die we identificeerden als het universum. Dit onderscheidt zich van een singulariteit, wat het oer-universum was, vóór de oerknal. Lees verder »

Het houdt de componenten van de melkweg intact en de galactische structuur constant. Er wordt verondersteld dat veel sterrenstelsels super massieve zwarte gaten in hun midden hebben (bijv. De Melkweg), en dat de armen van de melkweg door de zwaartekracht gebonden zijn om een coherente structuur te vormen. De zwaartekracht werkt op elk niveau van de melkweg en zorgt voor een stabiel evenwicht tussen de componenten, zodat delen van de melkweg niet "afdrijven". Lees verder »

De binnenste planeten gevormd uit protoplaneten. De aarde had omgevingsfactoren die gunstig waren voor wat betreft het ondersteunen van het leven. Protoplaneten in een baan rond de zon gekoeld om planeten te vormen. De belangrijkste factoren die het leven op aarde ondersteunen, zijn afstand van de zon, beschikbaarheid van water en aanwezigheid van aminozuren die nodig zijn voor de productie van het leven. Lees verder »

Er wordt verondersteld dat quasars superzware zwarte gaten zijn die bronnen van straling zijn, zoals röntgenstralen. Quasars of quasi-stellaire radiobronnen zijn de meest energetische en verre leden van een klasse van objecten die actieve galactische kernen (AGN) worden genoemd. Quasars zijn buitengewoon lichtgevend en werden voor het eerst geïdentificeerd als bronnen met een hoge roodverschuiving van elektromagnetische energie, inclusief radiogolven en zichtbaar licht, die lijken op sterren, in plaats van uitgebreide bronnen die vergelijkbaar zijn met sterrenstelsels. Hun spectra bevatten zeer brede emissielijne Lees verder »

Door zijn kenmerken. De zon is een gasvormig lichaam waar fusie waterstof omzet in helium. Het oppervlak is heet en dat geldt ook voor het interieur. Het is het grootste onderdeel van het zonnestelsel. Al deze eigenschappen maken dat we de zon classificeren als een ster en niet als een planeet. Alle planeten draaien om de zon. (heliocentrisch model). en de zon draait om het centrum van de Melkweg. De zon cirkelt niet rond elke planeet, bijvoorbeeld). Het geocentrische model faalt. Lees verder »

Direct. De theorie die werd gebruikt om deze zeer grote afstanden in het universum te bepalen, is gebaseerd op de ontdekking door Edwin Hubble dat het universum uitdijt. In 1929 kondigde Edwin Hubble aan dat bijna alle sterrenstelsels zich van ons leken te verwijderen.Astronomen hebben ontdekt dat, in overeenstemming met de theorie van de Hubble, alle verre sterrenstelsels zich van ons verwijderen en dat hoe verder ze verwijderd zijn, hoe sneller ze zich verplaatsen. Deze recessie van sterrenstelsels weg van ons zorgt ervoor dat het licht van deze sterrenstelsels roodverschoven wordt. Dit kan worden vastgesteld door de abs Lees verder »

Een (zeer) eenvoudige lijst volgt: Asteroïden Kometen Manen Planeten Sterren Zonnestelsels (planeten over een ster) Sterrenstelsels (verzameling van sterren) Het universum bevat georganiseerde structuren op alle verschillende schalen, van kleine systemen zoals de aarde en ons zonnestelsel, tot sterrenstelsels die biljoenen sterren bevatten, en tenslotte extreem grote structuren die miljarden sterrenstelsels bevatten. Lees verder »

De verhouding van de snelheid van de recessie van de melkweg (als gevolg van expansie) van het universum) tot de afstand tot de waarnemer wordt de constante van hubble genoemd. het was eenvoudig afgeleid van algemene relativiteitsvergelijkingen Lees verder »

De oppervlakzwaartekracht van een witte dwerg is erg hoog, in de orde van 200.000 keer sterker dan de zwaartekracht van het aardoppervlak, en de dichtheid ervan in vergelijkbare verhouding. Een typische witte dwerg met een massa van ongeveer 0,6 keer onze zon, maar de grootte van de aarde zou 200.000 keer de massa van de aarde hebben, maar het oppervlak op dezelfde afstand van het centrum. Daarom zou de zwaartekracht op het oppervlak 200.000 keer groter zijn dan die van de aarde. De hoge oppervlakzwaartekracht maakt het erg moeilijk om te ontsnappen aan de zwaartekracht van de witte dwerg, zelfs als je er wat materiaal van Lees verder »

We zijn het momenteel niet zeker, omdat veel van wat we momenteel weten over zwarte gaten theoretisch zijn. Maar, te oordelen naar wat we denken te weten, weten we dat als een zwart gat verdampt en er iets in terecht is gekomen, het ook verdampt. Er is veel theoretische informatie over dit onderwerp en speculaties over wat er zou kunnen gebeuren. Ik zou aanraden dit boek te lezen van Neil deGrasse Tyson, een geweldige astrofysicus. Hier is een artikel / webpagina die nogal wat informatie geeft over Black Holes uit Berkeley. Lees verder »

Ster B is verder verwijderd en de afstand tot de Zon is 50 parsecs of 163 lichtjaren. De relatie tussen de afstand van een ster en zijn parallaxhoek wordt gegeven door d = 1 / p, waarbij de afstand d wordt gemeten in parsecs (gelijk aan 3,26 lichtjaar) en de parallaxhoek p wordt gemeten in boogseconden. Daarom staat ster A op een afstand van 1 / 0.04 of 25 parsecs, terwijl ster B op een afstand van 1 / 0.02 of 50 parsecs staat. Vandaar dat ster B verder weg is en dat de afstand tot de zon 50 parsecs of 163 lichtjaren is. Lees verder »