Antwoord:
Er wordt verondersteld dat quasars superzware zwarte gaten zijn die bronnen van straling zijn, zoals röntgenstralen.
Uitleg:
Quasars of quasi-stellaire radiobronnen zijn de meest energetische en verre leden van een klasse van objecten die actieve galactische kernen (AGN) worden genoemd. Quasars zijn buitengewoon lichtgevend en werden voor het eerst geïdentificeerd als bronnen met een hoge roodverschuiving van elektromagnetische energie, inclusief radiogolven en zichtbaar licht, die lijken op sterren, in plaats van uitgebreide bronnen die vergelijkbaar zijn met sterrenstelsels. Hun spectra bevatten zeer brede emissielijnen, in tegenstelling tot alle sterren die bekend zijn, vandaar de naam "quasi-stellaire". Hun helderheid kan 100 keer groter zijn dan die van de Melkweg. De meeste quasars werden ongeveer 12 miljard jaar geleden gevormd en ze worden normaal veroorzaakt door botsingen van sterrenstelsels, waarbij de centrale zwarte gaten van het sterrenstelsel samensmelten tot een supermassief zwart gat of een binair zwart gatensysteem.
Hoewel de ware aard van deze objecten controversieel was tot het begin van de jaren 1980, is er nu een wetenschappelijke consensus dat een quasar een compact gebied is in het centrum van een massale melkweg rondom een centraal superzwaar zwart gat. De grootte is 10-10.000 keer de Schwarzschild-radius van het bijgevoegde zwarte gat. De energie die wordt uitgestoten door een quasar is afkomstig van massa die op de aanwasschijf rond het zwarte gat valt.
Quasars laten een zeer hoge roodverschuiving zien, wat een gevolg is van de metrische uitbreiding van de ruimte tussen de quasar en de aarde. Wanneer de waargenomen roodverschuiving van quasars wordt geïnterpreteerd in termen van de wet van Hubble, wordt geconcludeerd dat quasars zeer verre objecten zijn. Quasars bewonen het centrum van actieve, jonge sterrenstelsels en behoren tot de meest lichtgevende, krachtige en energetische objecten die in het universum bekend zijn en die tot duizend keer de energieoutput van de Melkweg uitzenden, die 200 - 400 miljard sterren bevat. Deze straling wordt bijna gelijkmatig over het elektromagnetische spectrum uitgestraald, van röntgenstraling tot ver infrarood met een piek in de ultraviolet-optische banden, waarbij sommige quasars ook sterke bronnen van radio-emissie en van gammastraling zijn.
Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen stellaire zwarte gaten en superzware zwarte gaten?
Stellaire zwarte gaten worden gevormd in de kernen van gigantische sterren, terwijl supermassieve zwarte gaten zich vormen in het centrum van melkwegstelsels en daar blijven. Supermassieve zwarte gaten zijn ENORME en kunnen zich uitstrekken over bijna 2 miljard mijlen! Stellaire zwarte gaten zijn echter veel kleiner en strekken zich ongeveer 20-100 mijl uit. Ze dwalen rond de leegte van de ruimte en verslinden sterren. Supermassieve zwarte gaten blijven in het centrum van sterrenstelsels en houden het samen.
Maya heeft 2x zoveel witte kralen als zwarte kralen. Na het gebruik van 40 witte en 5 zwarte om een ketting te maken heeft ze 3x zoveel zwarte kralen als wit. Met hoeveel zwarte kralen is ze begonnen?
Ze begon met 23 zwarte kralen. Stel dat Maya zwarte B-kralen heeft en dat hij ook 2B witte kralen heeft. Ze gebruikte 5 zwarte kralen en 40 witte kralen, dus ze bleef achter met (B-5) zwarte kralen en 2B-40 witte kralen. Nu ze 3 keer zoveel zwarte kralen heeft als wit, B-5 = 3xx (2B-40) of B-5 = 6B-120 of 120-5 = 6B-B of 5B = 115 ie B = 115/5 = 23 Daarom begon ze met 23 zwarte kralen.
Hoe ontsnappen quasars aan zwarte gaten?
De energie van de quasars komt eerder van de aanwasschijf dan van het zwarte gat. Naarmate de materie door zijn impulsmoment in een zwart gat valt, begint het in een baan rond het zwarte gat te bewegen. Vanwege de immense temperatuur die daar wordt gegenereerd (door wrijving) wordt een grote hoeveelheid energie geproduceerd die wordt uitgezonden in de vorm van quasars.