Waarom zouden we twee keer nadenken voordat we vragen beantwoorden met zinnen als "het is echt eenvoudig" of "de oplossing is heel gemakkelijk"?

Antwoord:

Omdat wat gemakkelijk, eenvoudig of eenvoudig lijkt, iets is dat een student al een tijdje moeilijk heeft te begrijpen.

Uitleg:

Een van de beste aspecten van Socratic is dat het een anonieme manier is waarop studenten vragen kunnen stellen, zelfs elementaire vragen. Wanneer we een vraag beantwoorden met: "Als je erover nadenkt, het is echt eenvoudig" of iets in deze zin, realiseer je je misschien niet dat een onderwerp dat je gemakkelijk kunt begrijpen, een onderwerp is waar de student serieus mee worstelt.

Deze zinsdelen lijken onschadelijk, en dat is waarschijnlijk ook zo. Andere keren dat een student al een leerkracht om hulp heeft gevraagd, heeft gezocht naar het antwoord op internet en dat die student nog steeds vastzit. Veel studenten van alle leeftijden voelen zich niet comfortabel genoeg om hun hand op te steken in de klas en om hulp te vragen, maar ze moeten hier wel in staat zijn. Door te zeggen: "Als je erover nadenkt, is het heel eenvoudig", impliceer je dat de persoon niet over het onderwerp heeft nagedacht, en je impliceert dat het antwoord eenvoudig is, wat het misschien niet is.

Iedereen heeft op een bepaald moment in zijn leven met een onderwerp te maken gehad, en voor iedereen weet je dat de persoon die deze vraag stelt, het heel moeilijk kan hebben, dus laat ik dit soort zinnen weglaten en blijf ik het onderwerp uitleggen.

Antwoord:

Ik vermijd ook om mijn studenten te vertellen: "Dit is een moeilijk probleem".

Uitleg:

Ik wil ze niet intimideren. Ik wil ook niet dat ze beslissen: "Ik heb alleen een C nodig, dus ik sla de harde problemen over."

Ik geef wel eens toe dat een probleem "vervelend" is.

Ik denk dat het interessant is voor geïnteresseerde studenten om zelfs de meest uitdagende problemen op te lossen.

Ik heb vele uren besteed aan het proberen een hoek te snijden met kompas en richtliniaal in de meetkunde van de middelbare school. (Dat was jaren voordat ik hoorde dat het niet mogelijk is)

Ik heb veel gewerkt aan het tweelingprincipe en de laatste stelling van Fermat als undergraduate. (en de vier kleurenstelling en …)

In de graduate school had ik docenten die onopgeloste problemen als huiswerk zouden aanwijzen - zonder ons te vertellen dat ze onopgelost waren.

Omdat elke vraagsteller komt van een andere achtergrond van wat ze weten, hoe ze het hebben geleerd, hoe hun relatie is met hun professor / leraar, enz.

Iets dat gemakkelijk lijkt u kan de vrager drie uur schrijven en wissen veroorzaken, papier kreuken, wat heb je. Het lijkt waarschijnlijk makkelijk voor jou omdat je kunt intuiteren wat de belangrijkste concepten zijn dat je moet opnemen, omdat je het al eerder hebt gedaan, maar we zijn allemaal begonnen met worstelen met dezelfde hoofdconcepten op dat moment, hoogstwaarschijnlijk.

Niet iedereen is een genie (en het kost niet veel moeite om zoek Dat uit; het kost moeite om omhelzing dat - omdat je nu meer werk moet doen!), en daarom is het de moeite waard om daar rekening mee te houden.

Het wordt dan uw "plicht", om zo te zeggen, aan uitgaan van dat de vrager niet genoeg weet om de vraag te doorgronden, en deze te benaderen alsof de vrager is de gemiddelde student die dat is echt verward. Dat is iets dat altijd veilig is om lezers met meerdere achtergronden te behandelen ---neem minder, niet meer.

Misschien vraagt iemand bijvoorbeeld: "Wat is de helling van #y = 5 #? "(het is al een paar keer gevraagd, in alle werkelijkheid). Je zou kunnen zeggen:" Dit is supereenvoudig, hou je me voor de gek? Haar #0#! Een horizontale lijn!"

Oké, misschien voor jou, maar de vrager beseft niet per se wat #y = 5 # lijkt op. Ze kunnen fundamenteel verward zijn over hoe een grafiek eruit ziet met nee #X# variabele afhankelijkheid, omdat ze mogelijk zijn aangeleerd #y = mx + b #, maar dat heb ik nooit echt begrepen #y = 5 # is gewoon #y = mx + b # zonder de # Mx #. Je moet erop wijzen dat ze dat beseffen.