Antwoord:
Terug naar status-quo. Sovjetisering van Oost-Europa, bondgenootschap tussen de USSR en China.
Uitleg:
Het uitgeroepen doel van de Sovjet-Unie was het wereldwijde communisme. Hierdoor was er vanaf het begin geen vertrouwen tussen de twee landen. De Tweede Wereldoorlog was een periode van ontypische samenwerking tussen hen. Nadat het gemeenschappelijke doel van het vernietigen van het nazi-Duitsland was bereikt, keerde de relatie terug naar de normale staat. Zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog was het vertrouwensniveau beperkt.
Direct na de Tweede Wereldoorlog begon de Sovjet-Unie aan de sovjetisering van de Europese regio's die het bezet hielden. Ondanks de belofte om eerlijke verkiezingen te houden in deze landen, heeft de USSR marionettenregimes opgezet. De VS vreesden verdere aantasting van de USSR en uitbreiding van de "rode zone". De alliantie van de USSR en het communistische China maakte de "rode zone" ronduit gruwelijk van omvang: het strekte zich uit van Berlijn tot Shanghai.
Van hun kant waren de Sovjetheersers constant bang voor de mogelijke aantasting van 'westerse invloed' onder de bevolking (de invloed van consumentisme, democratische waarden, vrije pers, liberalisme, westerse kunst, muziek, cinema, zo ongeveer alles). Hun eigenlijke voornemen hing af van voortdurende anti-westerse angstzaaierij.
In de afgelopen jaren is er in Rusland opnieuw sprake van deze praktijk, maar toch zijn we doordrongen van westerse media, enzovoort. In de USSR zou het toestaan van een dergelijk niveau van westerse penetratie suïcidaal zijn geweest voor het regime, omdat het zou hebben verbrijzelde teveel gevoelige leugens. Daardoor was "vertrouwen" in het Westen uitgesloten.
Als het in de VS mogelijk was om positieve gevoelens over de USSR en de Communistische Partij te uiten, werden de westelijke staten in de USSR gezien als 'ideologische vijanden' en het was pas de komst van Nikita Khruschev dat de doctrine van 'Peaceful Coexistence' werd uitgeroepen. Zelfs daarna was het pas in 1989 dat een Sovjet-politicus een pro-Westers beleid kon voeren of een pro-westerse visie kon uiten en op zijn stoel kon blijven (of in leven blijven vóór 1953).
Postscriptum Voel je vrij om eventuele grammaticafouten in de tekst op te lossen. Ik ben niet erg consistent in het terugschakelen van tijden, gebruik van artikelen en selectie van juiste woorden. Ik zou graag willen weten waar mijn fouten zitten.
Twee staten maken geen deel uit van de continentale Verenigde Staten. Welk percentage van de vijftig Amerikaanse staten is opgenomen in de continentale Verenigde Staten?
Zie een oplossingsprocedure hieronder: het aantal staten dat is opgenomen in de continentale Verenigde Stares zijn de 50 totale staten minus de 2 staten die geen deel uitmaken van de continentale Verenigde Staten of 50 - 2 = 48 Laten we het percentage noemen dat we zoeken s. "Percentage" of "%" betekent "van 100" of "per 100", daarom kan s% worden geschreven als s / 100. Dus we kunnen dit probleem als volgt schrijven: s / 100 = 48/50 kleur (rood) (100) xx s / 100 = kleur (rood) (100) xx 48/50 annuleren (kleur (rood) (100)) xx s / color (rood) (cancel (kleur (zwart) (100))) = 4800/50
Waarom hebben de Verenigde Staten rantsoenering gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog?
Rantsoenering is gebruikelijk in tijden van oorlog. Tijdens oorlogen hebben regeringen de neiging om rantsoenering te gebruiken om economische tekorten te voorkomen. Voedsel is het eerste militaire wapen (groene stroom), Kissinger zei beroemd: "controle olie, jij controleert naties, controleert voedsel, jij controleert mensen". Elk voedseltekort kan dus tragisch blijken in tijden van oorlog. Overheden gebruiken meestal rantsoenering, het werd bijvoorbeeld in Europa tijdens WWI gebruikt.
Waarom waren de Verenigde Staten gemotiveerd om het Marshallplan onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog te lanceren?
Europa moest worden herbouwd Het Marshall-plan werd in 1947 gelanceerd om Europa te herbouwen. Het maakte Europese landen financieel afhankelijk van de Verenigde Staten en maakte hen tot op zekere hoogte vazal. Culturele hegemonie (imortatie van de Amerikaanse manier van leven) begon ook met het Marshall-plan, bijvoorbeeld met de Blum-Byrnes-overeenkomst tussen een Franse vertegenwoordiger en een Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken.