Antwoord:
Gebruik in de normale praktijk het zelfstandig naamwoord niet. Als u echter het specifieke effect wilt bereiken van het benadrukken van het eigennaamwoord waarnaar u verwijst, ga dan gang en kapitaliseer.
Uitleg:
Ik denk dat de vraag is om te vragen dat als we een juist zelfstandig naamwoord in een eerste zin identificeren en dan verwijzen we naar datzelfde zelfstandig naamwoord, misschien in een volgende zin, met een zelfstandig naamwoord, doen we met hoofdletters? Laten we eens kijken:
Ik woonde vroeger aan de noordkant van de Golden Gate Bridge. Elke dag dat ik naar het werk zou pendelen, was een verfploeg altijd al hard aan het werk om dat te beschermen immense structuur van de effecten van de wind en zout. Die verfploeg heeft trouwens maar één klus, namelijk om de verf continu te verven brug van het ene eind naar het andere - en wanneer ze aan het einde komen, beginnen ze opnieuw aan het andere uiteinde. Het is door deze constante staat van onderhoud dat dit symbool van Californië en van San Francisco is in staat om net zo goed te verouderen als het doet.
Voor het grootste deel gebruiken we geen hoofdletters als we een zelfstandig naamwoord gebruiken, zelfs als we naar een eigennaam verwijzen.
Maar (ja … er zijn altijd uitzonderingen, zijn er niet …), er zijn tijden dat we een zelfstandig naamwoord gebruiken dat verwijst naar een eigennaam en we willen dat de lezer weet dat we het doen, dat we kunnen een zelfstandig naamwoord kapitaliseren. Soms, wanneer we dit doen, hebben we het juiste zelfstandig naamwoord niet geïdentificeerd, maar slechts een vage verwijzing ernaar gemaakt. Ik kan bijvoorbeeld schrijven:
Ik ben onlangs teruggekeerd van een reisje naar het gebied van San Francisco en ik moet zeggen dat ik het meest onder de indruk was van de geweldige techniek Marvel die het kanaal overspant tussen die stad en zijn buren in het noorden.
Hier heb ik een beetje met hoofdletters gespeeld. Ik wilde verwijzen naar de Golden Gate Bridge zonder het daadwerkelijk te benoemen - en om te benadrukken wat ik aan het doen was, voegde ik hoofdletters toe. Ook wilde ik mijn gebruik van het woord "stad" benadrukken en dus gebruikte ik "die stad" - zowel het gebruik van "dat" als de hoofdletters doen dat. Ik had "de stad" kunnen zeggen en dat gebruik zou mijn verwijzing naar de stad hebben verminderd. Als ik er niets van kapitaliseer:
Ik ben onlangs teruggekeerd van een reis naar het gebied van San Francisco en ik moet zeggen dat ik het meest onder de indruk was van dat geweldige technische wonder dat zich uitstrekt over het kanaal tussen de stad en zijn buren in het noorden.
Voel het verschil? Alle aandacht is weg - de brug wordt veel meer humdrum dan de stad.
Gebruik dus in de gebruikelijke praktijk geen hoofdletters van het zelfstandig naamwoord. Als u echter het specifieke effect wilt bereiken van het benadrukken van het eigennaamwoord waarnaar u verwijst, ga dan gang en kapitaliseer.
Is het mogelijk dat een zelfstandig naamwoord zowel gewoon als passend is, of gewoon en gemeenschappelijk, of juist en collectief?
Ja, er zijn veel zelfstandige naamwoorden die als meer dan één type fungeren. Is het mogelijk dat een zelfstandig naamwoord zowel gewoon als passend is, of gewoon en gemeenschappelijk, of juist en collectief? Voorbeelden van zelfstandige naamwoorden die zowel gemeenschappelijk als juist kunnen zijn: zelfstandig naamwoord = appel eigennaam = Mott's Apple Juice of Apple Inc. zelfstandig naamwoord = lucht eigennaam = Air Canada of (Nike) Air Jordan zelfstandig naamwoord = blauw eigennaam = "The Blue Boy "door Gainsborough of" Rhapsody in Blue "door George Gershwin Een collectief zelfstandig n
Wat is "vrijheid" - een werkwoord, bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord? Wat is "balans" - een werkwoord, bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord?
Zie het antwoord hieronder: Vrijheid is een zelfstandig naamwoord. Het betekent "de macht of het recht om te handelen, te spreken of te denken zoals men wil, zonder hinder of terughoudendheid". Vrijheid is iets moois. uarr gebruikt als het onderwerp van deze zin. Evenwicht is een werkwoord en een zelfstandig naamwoord. Een van zijn werkwoordbetekenissen is "iets in een vaste positie houden of zetten, zodat het niet valt". Een van zijn woordbetekenissen is "een gelijkmatige verdeling van het gewicht waardoor iemand of iets rechtop en stabiel kan blijven". Hij bracht de vork boven op zijn bord i
Wanneer een polynoom wordt gedeeld door (x + 2), is de rest -19. Wanneer hetzelfde polynoom wordt gedeeld door (x-1), is de rest 2, hoe bepaal je de rest wanneer het polynoom wordt gedeeld door (x + 2) (x-1)?
We weten dat f (1) = 2 en f (-2) = - 19 van de Restantstelling. Vind nu de rest van polynoom f (x) wanneer gedeeld door (x-1) (x + 2). De rest zal zijn van de vorm Ax + B, omdat het de rest is na deling door een kwadratische vorm. We kunnen nu de deler vermenigvuldigen maal het quotiënt Q ... f (x) = Q (x-1) (x + 2) + Ax + B Volgende, voeg 1 in en -2 voor x ... f (1) = Q (1-1) (1 + 2) + A (1) + B = A + B = 2 f (-2) = Q (-2-1) (- 2 + 2) + A (-2) + B = -2A + B = -19 Oplossen van deze twee vergelijkingen, we krijgen A = 7 en B = -5 Rest = Ax + B = 7x-5