Antwoord:
Hij was het niet alleen. De Ottomanus begreep dat de man van de Europese strijdmachten voor de mens beter was dan de Turken. Dit had veel te maken met onderwijs en nationalisme.
Uitleg:
De Ottomanen begonnen een beetje wanhopig aan het einde van de 19e eeuw en begonnen te proberen betere gevechtsefficiëntie uit hun legers te halen. De rauwe rekruut voor hun leger was met name ongeschikt voor moderne gevechten die veel nadruk leggen op probleemoplossing van kleine eenheden en technische vooruitgang. Warfare onderging ook veel veranderingen. Bijna iedereen had moeite om de veranderingen bij te houden.
Mustafa Karmel maakte deel uit van de beweging "Jonge Turken" (1906) en had veel aandacht voor een Europees model. Het scheiden van kerk en staat. Het onderwijs benadrukken, de taal veranderen in een meer Europees formaat.
Veel van de "Jonge Turken" waren voorstander van een dergelijke benadering en beschouwden dit als een noodzaak. Ze steunden de grondwet die in 1876 werd opgericht en die een nationale vergadering oprichtte. Deze absolute breuk met het verleden veroorzaakte veel problemen, maar werd als absoluut noodzakelijk beschouwd en was niet het idee van Mustafa.