Welke europese leiders hielpen het christendom te verspreiden?

Welke europese leiders hielpen het christendom te verspreiden?
Anonim

Antwoord:

Er zijn talloze Europese leiders die misschien worden gecrediteerd voor het helpen verspreiden van het christendom, of ze het nu deden in een zaak die Christus mogelijk heeft goedgekeurd, is een andere zaak.

Uitleg:

Het christendom (zoals het boeddhisme) verspreidde zich ver achter de cultuur die het in de wijdere wereld heeft gesticht; in eerste instantie door zendingswerk, maar uiteindelijk sterk en invloedrijk genoeg werd dat de religie een politieke zaak werd.

Constantijn de Grote (272-337) werd geen christen geboren en bekeerde zich pas toen hij op zijn sterfbed lag, maar hij erkende de opkomende kracht van het christendom en het groeiende aantal christenen in het Romeinse Rijk. Toen hij in 306 de West-Romeinse keizer werd, vocht hij om de beide helften van het rijk opnieuw te verenigen; gedeeltelijk door zowel zijn zaak te gebruiken.

Constantijn was verantwoordelijk voor het Edict van Milaan in 313, waarmee de vervolging van het christendom door het hele Romeinse rijk eindigde. Ook toen hij geconfronteerd werd met kibbelende bisschoppen en sekten (en Constantijn had een stabiele religie nodig om het rijk stabiel te houden), ontbood hij hen in 325 in Nicaea en droeg de leiders van de kerk op om zaken uit te zoeken. Eén resultaat is de Nicaean Creed (ook bekend als de Apostles Creed), die de definitieve reeks overtuigingen vormt in de kern van het christendom. De meeste kerken reciteren nog steeds als onderdeel van hun diensten.

De Raad van Nicea ook min of meer gestandaardiseerd de bijbel (er waren een aantal verschillende versies in omloop); en een basis uitgewerkt voor de relaties tussen kerk en staat die vele eeuwen zouden kunnen duren. Constantijn zorgde ook voor een tijdelijke stabiliteit in de Mediterrane wereld die het christendom zou helpen om sterke wortels te vestigen.

In de loop van de komende eeuwen hebben veel Europese leiders de stabiliserende en verenigende eigenschappen van het christendom gevonden om nuttig te zijn bij het verenigen van gebroken nieuwe koninkrijken - of een hulpmiddel bij het lastigvallen van lastige buren. Clovis, Charlemagne, Canute IV, Olaf van Noorwegen geven voorbeelden van hoe bestuur afhankelijk kan zijn van religie.