Antwoord:
Ja, ik denk het (maar vraag het na bij de leraar)
Uitleg:
De weerstand van bacteriën is te wijten aan willekeurige mutaties in de genen van de bacterie die ze resistent maken tegen antibiotica. Omdat alle andere bacteriën afsterven als gevolg van antibioticum, overleven en reproduceren deze alleen, waardoor een grotere kolonie van antibioticaresistente bacteriën ontstaat.
Langdurige blootstelling aan antibiotica laat meer kans om alleen antibioticaresistente bacteriën te vermenigvuldigen en zich te ontwikkelen, waardoor ze de enige overlevende populatie zijn en ze meer ruimte en voedingsstoffen geven om te gedijen en andere gastheren te infecteren. Dit zal antibiotica volledig nutteloos vinden voor deze nieuwe bacteriestam, tenzij er een nieuwe wordt ontwikkeld die veel geld en tijd kost.
Met behulp van Charles Darwin's vier uitgangspunten van de hypothese van natuurlijke selectie, hoe ontwikkelt zich een antibioticaresistente bacteriestam wanneer een van nature voorkomende populatie van bacteriën wordt blootgesteld aan een antibioticum?
Door antibioticaresistentiestammen te maken. Volgens de Charles Darwin-theorie zijn de variaties ruwe materialen voor de selectie van sterkste onder hen. De bacteriën, die geschikt zijn om de antibiotica-effecten het hoofd te bieden, worden van nature geselecteerd. Dank je
Wat zijn manieren waarop een antibioticum de groei van een bacterie kan doden of remmen?
Een antibioticum werkt op basis van competitieve remming. Chemicaliën die aanwezig zijn in een antibioticum hebben een structuur die vergelijkbaar is met het substraat dat nodig is om het enzym te laten werken. Wanneer het enzym het vereiste substraat niet zou krijgen, zou het de bacteriën niet laten gedijen. Dit wordt bereikt door competitieve inhibitie. De antibiotische chemische stof bindt zich aan de actieve plaats van het enzym en laat het vereiste substraat daarop niet werken. Op deze manier worden de vereiste producten niet gevormd, waardoor de overleving van de bacterie wordt geremd.
Wat is de kleine lus van DNA die kan worden overgedragen van de ene bacterie naar een andere bacterie?
Plasmiden worden vaak aangetroffen in bacteriën als kleine circulaire DNA-moleculen met een dubbele structuur. Een plasmide is een klein DNA-molecuul in een cel, dat fysiek is gescheiden van een chromosomaal DNA en onafhankelijk kan repliceren. Plasmiden zijn meestal erg klein en bevatten alleen extra genen die onder bepaalde omstandigheden of bepaalde omstandigheden nuttig kunnen zijn voor het organisme. Plasmiden kunnen van de ene bacterie naar de andere worden overgedragen via transformatie, transductie en conjugatie. Plasmiden dragen vaak genen die de overleving van het organisme kunnen bevorderen, b.v. resistenti