Hoe zijn in de Phillips-curve de inflatie en de werkloosheid gerelateerd?

Hoe zijn in de Phillips-curve de inflatie en de werkloosheid gerelateerd?
Anonim

Phillipscurve stelt dat emissievermogen en inflatie omgekeerd evenredig zijn. Hij haalde informatie uit verschillende landen en concludeerde dat het verlagen van de inflatie meestal resulteert in een verhoging van de onbevredigende rente.

Zo staat de economie volgens de curve van Philips voor een permanente afruil van impulsen en inflatie (denk eraan: beide zijn schadelijk voor de economie). Het punt is, volgens de logica van Phillips, een punt te vinden waarop de economie in staat is om een zekere mate van werkloosheid en een zekere mate van inflatie in evenwicht te brengen.

Als alternatief kunnen we informatie trekken uit feiten, waarbij sommige onderontwikkelde landen hoge inflatiecijfers (sommige zelfs hyperinflatiezaken) verslechterden, wat op korte termijn leidde tot een drastische toename van de werkloosheid.

Inflatie is een vruchtbare discussie in de economie, omdat deze op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd (bijv. Inflatie van de vraag, inflatie van het aanbod, monetaire inflatie, enz.) En het voeren van een beleid om de groei van de inflatie te ondermijnen afhankelijk is van welke interpretatie geadopteerd.

Het is ook noodzakelijk om het concept van "natuurlijke werkloosheid" te benadrukken, een conceptueel begrip dat als laagste laagste werkloosheidsniveau in de economie kan worden beschouwd. "Natuurlijke werkloosheid" verwijst naar de wrijvingswerkloosheid, dat wil zeggen naar de mensen die geconfronteerd worden met het veranderen van baan.

Het is dus mogelijk dat de Phillips-curve de gebruiker doorstuurt naar het niveau waar (1) de inflatie het monetaire systeem niet destabiliseert en (2) de werkloosheid zo dicht mogelijk bij de natuurlijke is, gezien de eerder genoemde inflatiebeperkingen.