Hoe kan het evenwicht op de arbeidsmarkt worden beïnvloed door het aanbod?

Antwoord:

Evenwicht op de arbeidsmarkten komt overeen met het aanbod zoals andere markten - wanneer het arbeidsaanbod toeneemt, veroorzaakt dit een neerwaartse druk op de lonen, maar de algemene werkgelegenheid neemt doorgaans wel toe.

Uitleg:

Over het algemeen neemt, wanneer de aanbodcurve naar rechts verschuift (toename van het aanbod), de evenwichtsprijs (in dit geval de lonen) af, terwijl de evenwichtshoeveelheid (in dit geval de banen) zal toenemen.

Een lastig onderdeel van deze analyse is dat er veel onenigheid bestaat over de vraag of de arbeidsaanbod prijs niet-elastisch of prijselastisch is. Als het arbeidsaanbod inelastisch is, dan zal een daling van de lonen niet leiden tot een veel lagere totale werkgelegenheid - en evenzo zal een stijging van de lonen niet leiden tot een veel hogere totale werkgelegenheid (of bereidheid tot werken). Met andere woorden, een prijsinelastische arbeidsaanbodcurve is steil of bijna verticaal. Als het arbeidsaanbod prijselastisch is, is de arbeidsaanbodcurve vlak of bijna horizontaal.

Het probleem is dat economen het oneens lijken te zijn over de werkelijke elasticiteit van het arbeidsaanbod (en misschien ook niet eens zijn over de elasticiteit van de vraag naar arbeidskrachten). Ik denk dat we ons moeten realiseren dat niet alle arbeid gelijkwaardig is, dus misschien moeten we niet één enkele arbeidsmarkt overwegen, maar de arbeidsmarkt voor elke sector, of zelfs voor elke functiecategorie binnen elke sector. De engte of de breedte van de marktdefinitie heeft ook invloed op de prijselasticiteit van de vraag (en misschien de prijselasticiteit van het aanbod).

Als we deze kwesties negeren voor een eenvoudigere verklaring, kunnen we de standaardfactoren die de aanbodcurve verschuiven, herzien en toepassen op arbeid op verschillende markten:

1) Prijzen van gerelateerde goederen - wanneer de prijzen van andere goederen stijgen, neemt het aanbod vaak af als producenten ervoor kiezen meer van die andere goederen te produceren. In het geval van arbeidsaanbod zou dit verwijzen naar lonen op andere arbeidsmarkten.

2) Aantal verkopers - in het geval van arbeidsmarkten zou het binnenkomen of verlaten van veel potentiële werknemers van invloed zijn op het aanbod. Een toename van immigratie of eenvoudige veranderingen in de demografie van een regio kan het arbeidsaanbod vergroten of verkleinen.

3) Prijzen van relevante inputs - dit is moeilijk te analyseren voor arbeidsmarkten, maar ik denk dat we de kosten van onderwijs kunnen beschouwen als een input voor het menselijk kapitaal dat vereist is voor veel arbeidsmarkten. Hogere kosten van onderwijs zouden in sommige omstandigheden het aanbod van arbeidskrachten kunnen verminderen.

4) Technologie - dit is nog moeilijker toe te passen op arbeid, maar misschien is een analogie een verbeterde productiviteit (ook gerelateerd aan menselijk kapitaal maar ook beïnvloed door kapitaalinvesteringen). Hogere productiviteit kan leiden tot meer bereidheid om tegen hetzelfde loon te produceren, maar dat betekent dat een loon niet op tijd maar op output is gebaseerd. In de meeste ontwikkelde economieën hebben we geen 'stukwerk'-lonen, maar we hebben wel een aantal situaties waarin werknemers bonussen krijgen voor verhoogde productiviteit.

5) Verwachtingen - op de arbeidsmarkt heeft dit te maken met verwachtingen over toekomstige lonen en beslissingen om in verschillende perioden te produceren, maar ik denk dat arbeid in de huidige periode niet al te veel zal afnemen alleen maar omdat werknemers in de toekomst hogere lonen verwachten.

Hoewel de basisaanbod-en-vraaganalyse hetzelfde patroon volgt als andere markten, moet u bedenken dat de vraag naar arbeid is afgeleid van de vraag naar de output en onthoud dat de algemene arbeidsmarkt zich heel anders kan gedragen dan specifieke arbeidsmarkten in specifieke sectoren.