Welke soorten structuren / gebeurtenissen worden gevonden waar platen samenkomen?

Antwoord:

Er zijn drie soorten structuren gevormd door de ontmoeting van platen: Mountais, geul en vulkanische eilanden

Uitleg:

Allereerst moeten we onderscheid maken tussen de soorten aardkorst in de aarde: de oceanische en de continentale korst.

Op de tweede plaats moeten we weten dat er drie verschillende soorten plaatmarges bestaan: de transformerende platen de divergerende en de convergente platen.

In deze figuur kunnen we de verschillende soorten platen zien, ook de verschillende soorten korsten die er op de planeet bestaan.

Transformatorplaten zijn die platen waarin de begrenzende platen zijwaarts schuiven, zonder plateren.

De bekendste transformerende plaat is de mislukking van San Andreas. Gelegen in de Amerikaanse staat Californië. De wrijving tussen de platen veroorzaakt aardekwartieren, vanwege de opgehoopte spanning in de gesteentelagen.

In de grenzen van de convergerende platen worden de tektonische platen tegen elkaar gedrukt door interne krachten van de planeet.

Wanneer de ontmoeting van platen met verschillende dichtheden optreedt, daalt de dichtere plaat naar de kern van de aarde en wordt de lichtere laag verhoogd.

Wanneer ze tussen oceanische platen voorkomen, is er de vorming van vulkanische eilanden langs de ontmoetingszone tussen de platen, zoals waargenomen in de Stille Oceaan.

Wanneer de ontmoeting plaatsvindt tussen continentale platen, treedt de verzakkingen van de oudste plaat, daarom dichter, op en de rimpeling van de laag naar boven, afkomstig van een bergketen. Een voorbeeld van dit type ontmoeting is te vinden tussen de Indu-Australische platen en de Euraziatische platen afkomstig uit de Himalaya.

Uiteindelijk, wanneer de ontmoeting plaatsvindt tussen een oceanische en continentale plaat, zakt de oceanische plaat in de continentale plaat, lichter, waardoor de vorming van rimpeling in de continentale plaat optreedt met de vorming van een bergketen, zoals de Andes, terwijl aan de zijkant van de oceanische korst ontstaat de vorming van depressieve gebieden in het reliëf van de zee, bekend als onderzeeër loopgraven, zoals de Fossa das Marianas.

Ten slotte treden de divergente grenzen op wanneer de platen door de interne krachten van de planeet van elkaar worden weggedrukt. In dit soort limiet treedt de vorming van nieuwe korst of eilanden op, vanwege het ontsnappen van magma naar het oppervlak van de planeet. Als voorbeeld van dit proces kunnen we de halverwege de Atlantische oceaan gelegen rand die dwars over de Atlantische Oceaan loopt, noemen.

Hoop dat het helpt!