Waarom is paradox belangrijk in "Macbeth"?

Waarom is paradox belangrijk in "Macbeth"?
Anonim

Antwoord:

Het moet worden uitgelegd binnen de hedendaagse context van het stuk.

Uitleg:

Toen Shakespeare Macbeth schreef, beïnvloedden twee aspecten van de hedendaagse cultuur de plot.

Ten eerste was er in die tijd een geloof in een hiërarchie in de samenleving waar alles zijn plaats had. Dit weerspiegelde op zijn beurt het middeleeuwse feodalisme van die tijd.

Ten tweede, hoewel we Shakespeare associëren met Tudor-tijden, werd Macbeth geschreven nadat James VI van Schotland de eerste James van Engeland werd. Als zodanig was hij de eerste Stuart-monarch en Shakespeare herschreef de Schotse geschiedenis om dit feit weer te geven.

Gezien deze factoren gaat het stuk over een personage dat probeert de natuurlijke balans van de samenleving omver te werpen. Daarom zit het vol met paradoxen om uit te leggen waarom dit onnatuurlijk is; en het natuurlijke stelsel van dingen moet opnieuw worden ingesteld.

Bijgevolg is vanaf de eerste regel "eerlijk fout en fout is eerlijk", wat niet alleen een paradox is, maar ook verbonden met Macbeth wanneer hij zegt: "zo eerlijk en fout elke dag", het centrale thema van het spel is gevestigd. Macbeth denkt na over verandering die de vooraf bepaalde en noodzakelijke hiërarchie van de samenleving zal verstoren. Onvermijdelijk zal dit uiteindelijk mislukken en zullen orde en balans worden hersteld.

Er zijn andere paradoxen die dit weerspiegelen. Ondanks het verkrijgen van de troon, wordt het schuldgevoel van Macbeth onmiddellijk vermoed en wordt zijn lot dus verzegeld. Lady Macbeth lijkt de kracht van karakter te hebben die haar man mist, maar toch is zij wiens karakter desintegreert in waanzin en waanideeën.

Macbeth is verzekerd door de heksen dat geen enkele man die uit een vrouw is geboren hem kan doden, maar dat Macduff vroegtijdig uit de schoot van zijn moeder is geplukt.

De paradox ligt ook in Shakespeare's bewuste, verkeerde interpretatie van de Schotse geschiedenis. In werkelijkheid was Duncan geen goede koning, was Macbeth. Inderdaad was Macbeth veilig genoeg om een bedevaart naar Rome te ondernemen. Maar de afstammelingen van Duncan waren de Stuarts en Shakespeare kon geen toneelstuk schrijven dat zeer kritisch was over de voorvaderen van zijn vorsten. Dus, zelfs hier is er een paradox.