Antwoord:
Als je met een academische stem schrijft (bijvoorbeeld een artikel of een essay), is het het beste om je persoonlijke mening er buiten te houden, maar er zijn een paar uitzonderingen.
Uitleg:
Als je academische stem gebruikt, is het belangrijk om niet te zeggen dingen als "Ik geloof", en "Ik denk", en "Naar mijn mening" omdat het essay niet over meningen gaat, maar over feit en analyse. Natuurlijk zijn er een paar uitzonderingen (zoals een essay "This I Believe", of een eenvoudig reflectiepapier). Hetzelfde met een tweede persoon. Je wilt het publiek meestal niet direct met de tweede persoon aanspreken, maar er is een uitzondering wanneer je een retorische vraag stelt (bijvoorbeeld: "Als je in zijn schoenen zou staan, zou je zoiets doen?) Om een specifieke of voor de hand liggende reactie.
Maar als je een fictief verhaal schrijft, een anekdote gebruikt in je essay om je punt te benadrukken, of dergelijke dingen, is het prima om eerste of tweede persoon te gebruiken.
Wat is een verhaal van een eerste persoon, een tweede persoon of een derde persoon?
De eerste persoon gebruikt I, ik, mijn enz. De tweede persoon gebruikt u, uw, u bent enz. En de derde persoon gebruikt hij, zij, zij, enz.
Persoon A kan het huis van de buren 5 keer zo snel schilderen als persoon B. Het jaar A en B werkten samen, het kostte ze 5 dagen. Hoe lang zou het duren voordat elke persoon A en persoon B het huis zouden schilderen?
Zie hieronder. Het duurde 5 dagen om het huis te schilderen. Persoon A schildert 5 keer zo snel als persoon B, dus in 5 dagen schildert persoon A 5 / 6de van het huis, en persoon B schilderde 1/6 van het huis. Voor persoon A: 5 dagen = 5/6 1 dag = 1/6 6 * (1/6) = 6 * 1 dag = 6 dagen. (om het hele huis te schilderen) Persoon B: 5 dagen = 1/6 1 dag = 1/30 30 * (1/30) = 30 * 1 dag = 30 dagen. (om het hele huis te schilderen)
Waarom kan ik de tweede persoon niet gebruiken in academisch schrijven? Hoe kan ik het woord "u" en "uw" in essay-schrijven vervangen, zodat het niet bij de tweede persoon komt?
Het klinkt te informeel en leraren en redacteuren haten het. Veel publicaties hebben hun eigen stijlhandleidingen en ze verschillen allemaal van elkaar. Schrijven in de tweede persoon is prima voor tijdschriften als Maxim en FHM, maar wetenschappelijke tijdschriften beïnvloeden een minder leuke toon. Niet alleen wordt de lezer benaderd als "jij" ontmoedigd, ze zullen op je neerkijken als je op een of andere manier naar jezelf verwijst. Dit komt omdat hun stijlen geworteld zijn in de traditie van onderzoeksliteratuur, waar de persoonlijke levenservaringen van de schrijver minder overtuigend worden geacht dan