De fouten waarvan ik me bewust ben dat de meeste studenten dat doen, is de determinanten niet correct evalueren. Ze maken fouten bij het bepalen van de co-factoren met de juiste tekens. En dan, de meeste van hen verifiëren de antwoorden niet door de waarden van variabelen in de gegeven vergelijkingen te vervangen en te controleren of de waarden consistent zijn geweest met de vergelijkingen of niet. Afgezien daarvan is de regel van Cramer te eenvoudig om een andere fout te maken.
Er zijn 120 studenten die wachten op een excursie. De studenten zijn genummerd van 1 tot 120, alle even genummerde studenten gaan op bus1, die deelbaar zijn door 5 gaan op bus2 en degenen waarvan het aantal deelbaar is door 7 gaan op bus3. Hoeveel studenten zijn er niet in de bus geweest?
41 studenten stapten niet in een bus. Er zijn 120 studenten. Op bus 1 wordt zelfs genummerd, d.w.z. elke tweede student gaat, dus 120/2 = 60 studenten gaan. Merk op dat elke tiende student, d.w.z. in alle 12 studenten, die op Bus2 hadden kunnen gaan, vertrokken zijn op Bus1. Aangezien elke vijfde student in Bus2 gaat, is het aantal studenten dat in de bus gaat (minder dan 12 die in Bus1 zijn gegaan) 120 / 5-12 = 24-12 = 12 Nu zijn die deelbaar door 7 in Bus3, dat is 17 (zoals 120/7 = 17 1/7), maar die met nummers {14,28,35,42,56,70,84,98,105,112} - bij alle 10 zijn ze al verdwenen in Bus1 of Bus2. Dus in Bus3 ga 17-10 = 7
Er zijn studenten en banken in een klaslokaal. Als er 4 studenten in elke bank zitten, zijn er 3 banken vrij. Maar als 3 studenten in een bank zitten, blijven er 3 studenten staan. Wat zijn de totale aantallen. van studenten ?
Het aantal studenten is 48 Laat het aantal studenten = y laat het aantal banken = x van de eerste stelling y = 4x - 12 (drie lege banken * 4 studenten) van de tweede stelling y = 3x +3 Vervanging van vergelijking 2 in vergelijking 1 3x + 3 = 4x - 12 herschikken x = 15 Vervangen van de waarde voor x in vergelijking 2 y = 3 * 15 + 3 = 48
Wat zijn veelvoorkomende fouten die studenten maken met de regel van chargaff?
De regel van Chargaff stelt dat de stikstofbasen adenine en thymine in gelijke concentraties in DNA voorkomen, en dat de stikstofbasen guanine en cytosine ook in gelijke concentraties voorkomen. Uit deze regel halen we de base-pairing-regel, die stelt dat adenine in DNA altijd paren met thymine en guanine altijd paren met cytosine. Dit patroon van basenparing is essentieel om te verzekeren dat het DNA foutloos zal worden gerepliceerd voordat een cel mitotische celdeling ondergaat. De meest voorkomende fout die studenten maken is niet onthouden welke basen met elkaar paren. Er zijn vier basissen: A, T, G, C. Om mijn student